Hoe de dystopie van Stephen King 2025 regeerde

Voor Stephen King was 2025 een van de meest productieve jaren tot nu toe op het gebied van televisie- en filmaanpassingen van zijn werken. Maar je moet jezelf afvragen, Waarom? Als je voorbij de duisternis en het bloed en de geesten en de gruwel van dit alles graaft, kun je verhalen zien die cultureel commentaar en politieke parallellen bieden met dit boze tijdperk. King biedt woede en duisternis, ja, maar ook hoop in elk van deze verhalen. Hoewel de meeste meer dan dertig jaar geleden zijn geschreven, voelt hun hervertelling beslist fris aan – en hun moraal en lessen kloppen.

King sluit 2025 af met vier verfilmingen van zijn werk (De aap, Het leven van Chuck, De lange wandelingEN De rennende man), twee tv-programma’s (Het Instituut, NL: Welkom in Derry) en een nieuwe roman (Nooit terugdeinzen).

Aanpassing door Osgood Perkins De aap is een goofy bloederige show over broederlijke haat en wraak die een hele gemeenschap te gronde richt en een letterlijke Reaper-figuur te paard introduceert. De mening van Mike Flanagan Het leven van Chuck begint met een heel universum dat uit het bestaan ​​verdwijnt, en beide De lange wandeling EN De rennende man geef ons een beeld van alternatief Amerika waar de macht niet langer in handen van het volk is, maar in plaats daarvan wordt uitgeoefend door gigantische bedrijven of autoritaire bureaucratieën.

Misschien voelt King zich daarom dit jaar zo profetisch. Amerikanen zijn allemaal boos.

Van al deze projecten is Het leven van Chuck het is het enige dat de laatste tijd is geschreven en in de recente versie als novelle is gepubliceerd Als het bloedt verzameling. Al het andere werd geschreven toen King jong was.

De lange wandeling het is specifiek het werk van een boze student die er zo genoeg van heeft dat de autoriteiten de jeugd van het land dwingen om in Vietnam te vechten, dat hij een verhaal schreef over een militaristische heerser die letterlijk jonge jongens vermoordt in naam van een soort patriottische competitie.

King publiceerde beide De lange wandeling EN De rennende man onder zijn pseudoniem Richard Bachman. Hij had een paar redenen om een ​​valse naam te gebruiken, niet in de laatste plaats omdat zijn uitgever bang was dat hij overbelicht zou raken als hij te veel boeken in een jaar zou publiceren. Maar als je zijn productie van Bachman leest, herken je meteen dat dit King is die zijn duistere helft het overneemt.

Zonder enige twijfel zijn de boeken van Bachman vlezig en donker, en geven ze de lezer het gevoel alsof ze in de buik zijn geslagen. De meeste hoofdrolspelers zijn moreel grijs en allemaal boos. De rennende manBen Richards is, zoals geschreven, een vrouwonvriendelijke, soms racistische man met gerichte woede. Ray Garraty door De lange wandeling komt uit de schoonmaker van Bachmans twee hoofdrolspelers die dit jaar in de bioscoop te zien zijn, maar ook hij is gemotiveerd door wraak.

Misschien voelt King zich daarom dit jaar zo profetisch. Amerikanen zijn allemaal boos. Links, rechts, centrum, gerechtvaardigd of niet, dit land voelt zich misschien bozer dan ooit sinds de burgerrechtenstrijd.

Feit is echter dat King in wezen een humanist is. Hij groeide arm op, eerst bij zijn alleenstaande moeder die het gezin zijn hele jeugd bij elkaar hield, en vervolgens als een hoopvolle schrijver die zijn jonge gezin met kost en inwoning probeerde te onderhouden door verschillende baantjes te hebben en korte verhalen te verkopen (zoals De aap) tot tijdschriften voor heren. Hij heeft betrekking op de gemiddelde Joe en heeft altijd medelijden met hen.

Zelfs als je onder de persona van Bachman schrijft, komt een deel van het optimisme van Stephen King naar voren. Voor alle verlatenheid van De lange wandelinguiteindelijk is het nog steeds het verhaal van een groep jonge mensen die samenkomen en elkaar door de hel heen steunen, zelfs als dat betekent dat ze hun eigen voortbestaan ​​op het spel zetten. Een passende allegorie voor ons leger door de jaren heen, maar ook een inkijkje in waar King’s hart ligt voor zijn personages. De 19-jarige ‘damn the man’-versie van King die het verhaal voor het eerst schreef, kon niet anders dan ervan uitgaan dat deze jonge mensen bij elkaar zouden blijven in plaats van elkaar uit elkaar te drijven.

Ray Garraty, Peter McVries en hun team steunen elkaar in plaats van wat we gewend zijn te verwachten van decennia aan realityshows, die altijd uitmonden in een survival of the fittest, free-for-all. Elke keer dat ze een medereiziger helpen, staat er nog een lichaam tussen hen en de overwinning, maar hun menselijkheid heeft voorrang.

King gelooft in de inherente goedheid van mensen, wat grappig is gezien zijn reputatie. Hij is tenslotte de meester van horror en de vader van Pennywise. Ik zou zeggen dat hij zo goed is in het vertellen van horrorverhalen, omdat hij ervoor zorgt dat je om zijn personages geeft, en een van de gemakkelijkste manieren om de empathieschakelaar om te zetten is door de lezer te laten zien dat deze personages ook om andere mensen geven.

Beide De rennende man EN De lange wandeling hij voorspelde een heleboel dingen correct – de eerste speelt zich eigenlijk af in het jaar 2025, ondanks dat hij begin jaren zeventig werd geschreven en pas begin jaren tachtig werd gepubliceerd – en zit er niet zo ver naast als hij waarschijnlijk dacht dat het zou zijn. Hij dacht aan reality-tv voordat het werkelijkheid werd. Zijn visie op de toekomst is in beide verhalen een afvalcontainerbrand, maar gelukkig is het echte leven niet erg genoeg als ik verwacht dat wanhopige vaders zich aanmelden om achtervolgd te worden voor sport op live tv. Nog niet in ieder geval.

We bevatten allemaal menigten.

Als ik moest raden wat King en de vele getalenteerde regisseurs die het dit jaar hebben verfilmd, willen dat we uit deze verhalen halen, is het dat, hoe slecht de dingen ook worden, mensen fundamenteel goed zijn en wanneer ze de keuze krijgen om te helpen of pijn te doen, zullen ze ervoor kiezen om te helpen.

We bevatten allemaal menigten, wat de mantra lijkt te zijn die ons definieert Het leven van Chuck. We hebben goede en slechte dagen, maar in ieder van ons schuilt een oneindig universum van leven en liefde dat wordt beïnvloed door elke andere persoon die we ooit hebben ontmoet, of het nu een toevallige ontmoeting is of een levensveranderende interactie.

Wees de hulp, wees het licht. Het is de enige beproefde manier om de duisternis terug te dringen. Het kunnen jij en je vrienden zijn die samenwerken om een ​​vormveranderend monster in de stadsriolen te bevechten of gewoon de man naast je helpen zijn tempo van 5 km/uur aan te houden in een dystopisch hellandschap.