Waar sommige foto’s bekende stoffige groene tapijten en met rook besmeurde gordijnen tonen, toont de volgende een ander soort gewoon Amerikaans interieur: een kamer vol geweren. Nadia’s confronterende aanpak wordt niet beter vertegenwoordigd dan door middel van wapens; een verbluffend beeld toont een prachtig mes versierd met een Amerikaans vlaggevest: cultuurgeschiedenis en implicaties van geweld in één.
Door het dagelijks leven te combineren met de rustige spanning van het Amerikaanse leven, vindt Nadia haar jeugd opnieuw uit door middel van karakterstudie en de lens van de Hollywood-cinema. “Ik herinner me de geur van spek, koffie of pizza, afhankelijk van het tijdstip van de dag. De kinderen renden gillend hier en daar”, zegt Nadia. “Het huis was heel levendig: er heerste een gevoel van intimiteit in de chaos, en ik was op een leeftijd waarop ik elke vorm van discussie of disfunctioneren opwindend vond.” Nadia’s kenmerkende self-inserts staan naast deze zorgvuldig bedachte scènes en transformeren in een personage dat lijkt op een beroemd model dat verdwaald is geraakt in The Buckeye State.
Ontworpen om fysiek op een Bijbel te lijken, Heilig Ohio observeert de complexiteit van het Amerikaanse platteland, maar ook de rustige gematigdheid van de christelijke theologie die de natie met elkaar verbindt. In de ene afbeelding staat op een bord ‘waterbedden en spullen’, wat spreekt tot de simpele kitsch van de landelijke consumentistische beelden, terwijl in een andere afbeelding twee mannen in de verte staren terwijl een gigantische dinosaurus op de achtergrond opdoemt, verwijzend naar Amerika als iets prehistorisch, bevroren in de tijd of vastgelopen in het verleden. Vaak zijn er foto’s te zien van ouderen, met kunstgebitten op tafels en kamers die rond de eeuwwisseling bewaard lijken te zijn gebleven. Nadia’s pompeuze en glanzende stijl wordt hier weggeschraapt en onthult de ware roest van herinnering en erfgoed.
