Jürgen Tellernet als zijn werk zegt hij veel met weinig. Tegenwoordig fotografeert hij voornamelijk met een iPhone, nadat hij is afgestudeerd op film en later digitaal.
“Voor mij is het niet zo belangrijk”, zegt hij nuchter over zijn toestelkeuze. Hij videobelt vanuit zijn studio in Notting Hill. Teller draagt een roze flamingotrui – beroemd om zijn neonkleuren – en spreekt langzaam en doelbewust met een licht Beiers accent. Nog maar een paar dagen geleden opende hij een nieuwe tentoonstelling in overzichtsstijl, die drie decennia aan werk omvat, waarvan een deel niet meer dan drie weken eerder is opgenomen. Op de achtergrond zijn creatieve vrouw en vrouw van acht jaar, Dovile Drizyteis af en toe te horen en komt tussenbeide wanneer Teller geen naam kan bedenken of het exacte woord dat hij nodig heeft.
Paus Franciscus in Venetië nr. 3, vrouwengevangenis Giudecca, 2024
De voorstelling in kwestie, je bent uitgenodigdwordt tegengehouden Onassis klaareen nieuw hoofdkantoor opgericht door Stichting Onassis in Athene. De titel is typisch open maar ook positief en – de naam zegt het al – gastvrij. In plaats van een tentoonstelling halverwege zijn carrière te kanaliseren in een beperkt curatoriaal concept, heeft Teller in plaats daarvan een verscheidenheid aan mode- en kunstfoto’s verzameld die zowel de breedte als de diepte van zijn wereld aanspreken. Tijdens ons gesprek praat hij veel over storytelling, waardoor ik denk dat dit in ieder geval het thema is. Er is echter een achtergrondverhaal verbonden aan het project. Tijdens de opdracht voor Harper’s Bazaar Italië – modellen fotograferen in kerken – er kwam een kerkflyer door de brievenbus met de tekst “je bent uitgenodigd”. (Hij houdt hem tegen zijn computercamera.)
‘Je bent uitgenodigd’, Londen, 2025
Voor de meeste mensen zou dit in hun tijd weinig meer dan een triviale eigenaardigheid zijn geweest, maar voor Teller was het de afsluiting van een reeks belangrijke gebeurtenissen die culmineerden in de uiteindelijke naam van de show. Eerder kreeg hij de kans om te fotograferen Paus Franciscusdie hij al heel lang wilde fotograferen, deels omdat hij vond dat Francis fotogeniek was, maar vooral omdat hij vond dat Francis een bewonderenswaardige morele status had. In opdracht van het Vaticaan zijn de beelden gemaakt tijdens een bezoek aan de vrouwengevangenis in Venetië, bijna een jaar voor haar dood. “Het was een diepgaande ervaring: de manier waarop hij met hen sprak en de manier waarop deze vrouwen reageerden op zijn aanwezigheid”, zegt ze. “Hij had een ongelooflijke uitstraling; hij is de meest positieve paus die er is geweest.”
van links: ‘Symposium van de liefde’, 2025
De foto’s zijn speels, ontroerend en, in echte Teller-stijl, van het soort waarvan je denkt dat je ze zou kunnen maken, maar om de een of andere reden – waarschijnlijk kadrering en aangeboren talent – niet zou kunnen. Ze sluiten zich aan bij een groot aantal anderen bij Onassis Ready. Er is het buitengewone beeld van Bjork en haar zesjarige zoon Sindri in een IJslandse warmwaterbron Het gezicht; Afrikaanse slakken die een perzik verslinden; Victoria Beckham kruip uit de boodschappentas van zijn merk; zijn lelijk-mooie portretten van iedereen, van Yves Saint Laurent tot Maggie Smit Voor Loewe; en de virale campagne van dierenkleuren en scheurdetectoren voor Duran Lantink‘S AW25 verzameling.
van links: ‘Good Morning Sunshine’, 2025
Na talloze tentoonstellingen te hebben georganiseerd, niet in de laatste plaats zijn blockbuster, Ik moet leven (2023-24), al Groot Paleis – in de loop van zijn carrière heeft Teller nu elke duidelijke grens tussen zijn commerciële en artistieke werk overwonnen. In 2013, voor zijn ICA Londen show, Wauw!hij scheidde de twee opzettelijk. “Het soort werk dat ik deed met Duran o Jonathan Anderson (Voor Dior en Loewe) gaat verder dan alleen modefotografie”, zegt hij. Trouw aan dit nu samengevoegde artistieke leven, vind je er ook persoonlijke werken, zoals de Goedemorgen zon tweeluik serie. ’s Ochtends fotografeert hij de Japanse koffie die hij voor zichzelf en voor Drizyte en zijn directe omgeving bereidt. Denk hierbij aan een babybedje, Drizyte in bed, een speelgoedkeukentje of een innovatieve klok. Het zegt iets over de inhoud van de show. “Ik wil er geen onderscheid in maken in de trant van: ‘Oh, dit is gewoon mijn modewerk, of dit is gewoon mijn privéwerk.'”
van links: Märchenweiher, Bubenreuth, 2008; “De speer in de kont”, afbeeldingen en tekst, Londen, 2012
Teller, drie jaar geleden uitgenodigd om in de ruimte te exposeren door de artistiek directeur van Onassis, Afroditi Panagiotakouhet is duidelijk dat, ondanks de verscheidenheid aan tentoongestelde werken, de tentoonstelling locatiespecifiek is. Noem een foto die je hebt gemaakt Pamela Anderson op een Grieks eiland waar Plato wordt gelezen Republiekevenals de opnamen van Marie-Chantal, kroonprinses van Griekenlanden zijn dochter, Prinses Maria-Olympia. Ik zie een portfolio met afbeeldingen van Drizyte en Teller in dubbele belichting, naakt en plezier makend in het zand. In de bijgevoegde catalogus zijn deze laatste shots geïntegreerd met een fragment uit de toespraak van Aristophanes, gehouden tijdens Plato’s toespraak Symposium waarin een verloren derde geslacht wordt beschreven dat twee sets van alles omvatte: handen, benen, geslachtsorganen, enz. De tekst stelt dat (heteroseksuele) liefde het nastreven van dit derde geslacht is. “We doen alles samen, van ‘s ochtends tot ‘s avonds laat”, zegt Teller over zijn relatie met Drizyte. “Zelfs onze manier van denken begint heel erg op elkaar te lijken. Ik wilde dit idee van onze twee lichamen die in elkaar transformeren.”
van links: ‘Il Mito N.50’, Grand Hotel Villa Serbelloni, Bellagio, 2022; ‘Leg, Snails and Peaches No.36’, Londen 2017
Voor Teller is de tentoonstelling zijn ‘meest persoonlijke’ tentoonstelling tot nu toe, maar een tentoonstelling is het niet. Het is duidelijk dat hoewel hij bijvoorbeeld zijn keuken thuis als een studio zou kunnen beschouwen of de slaperige ochtenden met Drizyte als fotoshoots zou kunnen beschouwen, dit alleen maar resulteert in een “sprookjesachtige” weergave. Zoals hij zegt, je weet niet hoe zijn woonkamer eruit ziet of waar hij op vakantie gaat, en je hebt hem ook niet op Instagram (zijn account is privé). Uiteraard is publieke kwetsbaarheid al lang een onderdeel van zijn praktijk. In die zin presenteert de show zijn beroemde Vader en zoon zelfportret. Teller, streng, poseert naast het graf van zijn vader, met één voet op een voetbal, een biertje in zijn linkerhand en een sigaret in de andere. Zijn relatie met zijn vader, Walter, was ijzig. “Of het nu de zelfmoord van mijn vader is, een foto van mijn moeder, de Ga kijken project (een serie uit de jaren 90 waarin tienermodellen worden gedocumenteerd tijdens castings) of toen ik aan het fotograferen was Nirvana (in 1991),’ zegt Teller, ‘dat zijn allemaal dingen die veel voor mij betekenen.’
Het persoonlijke aspect van Tellers werk komt ook tot uiting in een groeiend zelfbewustzijn. Hij begon rond 2000 met het maken van zelfportretten. “Ik was een beetje verveeld door de ijdelheid van beroemdheden en ik wilde (zien) hoe het voelde om alleen gefotografeerd te worden”, zegt hij. Hij leerde zichzelf als onderwerp kennen en profiteerde van het simpele feit dat hij altijd onderweg was voor zijn werk. “Is een actrice of schrijver beter of slechter dan ik?” Tegenwoordig is deze zelfreferentialiteit volledig meta geworden. Zijn derde zoon, Iggy, naar wie hij is vernoemd Iggy Pop (Hij heeft ook Lola, 28, en Ed, 21). Teller schoot de muzikant in 2022 in Miami neer Document journaal en ik heb genoten van de ervaring. Kort daarna, toen de redactie de naam van zijn dochter hoorde, vroegen ze hem ook haar neer te schieten. Aanvankelijk was hij er niet enthousiast over. “Elke ouder heeft schattige foto’s van hun pasgeboren baby’s. Het is een beetje belachelijk”, zegt ze. Toen kwam het bij hem op. Hij zette zijn foto’s opnieuw in elkaar – Kate Mos met roze haar in bed, Victoria Beckham in de boodschappentas, zelf vastgebonden aan een vlaag ballonnen – met zijn baby in plaats daarvan in het middelpunt van de belangstelling.
van links: Dovile zwanger, Londen, 2023; “Waar we vandaan komen nr.64”, 2024
Er zijn ook subtielere verwijzingen naar Teller-ismen. Op een van de tweeluikafbeeldingen zien we alleen een paar Asics en een grijze spijkerbroek met manchetten. Het is onmiskenbaar een Teller-outfit (en imago). Hetzelfde kan gezegd worden van een gedurfde shoot voor het nieuwe tijdschrift Middag met Katharine Hamnett voor een nieuwe serie politieke t-shirts. “Ik voelde me heel nauw verbonden met Katherine omdat ze me begin jaren ’90 een van mijn eerste reclameopdrachten (voor haar merk) gaf en we jarenlang hebben samengewerkt”, zegt hij over dit moment waarop de cirkel rond was.
Tenzij je Tellers werk als een amorf geheel beschouwt, esthetisch samengevoegd uit een unieke grunge, schijnbaar ogenblikkelijke – het is nooit een ogenblikkelijke, nootachtige – stijl, is het moeilijk om een doorgaande lijn te construeren. Teller houdt zich veel bezig met aforismen. (“Sommige dingen zijn gewoon tragisch, grappig of serieus van aard, en dat is nu eenmaal het leven.”) De resultaten zijn bedrieglijk eenvoudig, no-nonsense en rauw. Maar dat komt alleen door het harde werk erachter. “Alles wordt geënsceneerd en minutieus uitgewerkt. Ik denk veel na over hoe ik iets wil uitvoeren. Vaak maak ik in het leven iets mee dat een grote impact op mij heeft. Ik denk over dingen na, ensceneer ze en regel ze zo.”
van links: Zelfportret met banden, reclamekalender van JW Anderson, Londen, 2021; “Waar we vandaan komen nr.38”, 2024
Blijkbaar is Teller een gevoelige ziel, zichtbaar contemplatief gedurende de 45 minuten die we delen. Hij is ontroerd door beide duidelijk ontroerende gebeurtenissen, zoals een bezoek Auschwitzen wat anders vergeetbaar zou zijn. Voor je bent uitgenodigdHet voelt alsof we getuige zijn van een einde-carrière-show. Er is een rondheid die zijn filosofie belijdt – het absorberen en gevoelig zijn voor de wereld om je heen – niet op een didactische manier, maar door de ervaring van het samen zien van elk beeld.
Wat hoopt Teller dat mensen uit de show halen? Het pauzeert gedurende een volledige 14 seconden. ‘Mmm,’ mijmert hij. “Een diep gevoel van avontuur. Hopelijk voelen ze zich geïnspireerd in hun eigen leven en bij het maken van hun eigen keuzes.” Dit is de uitnodiging.
Juergen Teller’s “You are invite” is tot en met 30 december te zien in Onassis Ready, Athene. 10+ Nummer 8 – TOEKOMST, JUBILEUM, VIERING – ligt op 5 december in de kiosk. Bestel uw exemplaar vooraf Hier.
