Kerstmis vieren: de geest van Teddy Roosevelt omarmen

Teddy Roosevelt, de beschermheilige van de Art of Manhood, had een uitbundige liefde voor het leven.

Een vriend van TR beschreef zijn levenslust zoals ‘het uitpakken van eindeloze kerstsokken’.

Als Teddy Roosevelt het leven benaderde alsof hij zijn kerstsokken uitpakte, hoe was het dan toen het eigenlijk Kerstmis was?

Volgens de man zelf ontleende hij “letterlijk uitzinnige vreugde” aan de feestdag.

Hieronder leggen we uit hoe TR Kerstmis benaderde met inspannende festiviteiten en hoe ook jij net als Bull Moose zelf kunt genieten van de warmte en vrolijkheid van het seizoen.

Maak contact met je innerlijke kind

Er wordt gezegd dat Teddy Roosevelt nooit volledig volwassen is geworden; er zat nog steeds een beetje van de jongen in hem, zelfs toen hij nog in de bloei van zijn mannelijkheid was. Hij was niet kinderachtig, maar behield een kinderlijk vermogen tot grenzeloos enthousiasme. Deze verbinding met het kinderlijke deel van hemzelf is een van de redenen waarom hij zoveel levensvreugde voelde en waarom Kerstmis altijd magisch was in het huis van Roosevelt.

In zijn autobiografie beschrijft Teddy Kerstmis als jongen en hoe hij zijn best deed om dezelfde magie opnieuw te creëren toen hij zelf vader werd:

’s Avonds hingen we onze kousen op – of beter gezegd de grootste kousen die we van de volwassenen konden lenen – en gingen we voor zonsopgang massaal op het bed van mama en papa zitten om ze open te maken; en de grootste cadeautjes werden, voor ieder kind, op hun eigen tafel in de woonkamer neergezet, waarvan de deuren na het ontbijt opengegooid werden. Ik heb nooit geweten dat iemand anders Kerstmis had die mij zo aantrekkelijk leken, en in de volgende generatie probeerde ik ze precies voor mijn eigen kinderen te reproduceren.

Dus de eerste stap om Kerstmis als TR te vieren is om opnieuw verbinding te maken met het gevoel van verwondering en plezier uit je kindertijd. Denk na over je favoriete vakantieherinneringen terwijl je opgroeit. Van welke tradities geniet jij het meest? Is er een manier om ze opnieuw te creëren, misschien in een nieuwe vorm, nu je volwassen bent?

Zet een kerstboom op

Er is een beroemd verhaal dat Theodore Roosevelt kerstbomen uit het Witte Huis verbood vanwege zijn inzet voor natuurbehoud. Het verhaal gaat dat haar 8-jarige zoon Archie in 1902 een gesmokkelde kerstboom in een kast verborg en deze versierde met de hulp van een timmerman uit het Witte Huis. Kerstochtend verraste zijn vader met de kerstboom en net als de Grinch die van gedachten verandert, hief Teddy Roosevelt het verbod op tannenbaums op.

Er is alleen één probleem met dit verhaal: het is grotendeels onzin.

Roosevelt was nooit tegen de kerstboom. De Roosevelts plantten een boom bij hun huis in Oyster Bay, en TR schonk elk jaar een boom aan de plaatselijke school.

Het is waar dat de familie de eerste kerst die ze daar in 1901 doorbrachten, geen boom in het Witte Huis heeft neergezet. Maar dat was niet omdat Teddy tegen het idee was. De gewoonte om een ​​boom op te zetten had in het land niet voldoende ingang gevonden om als een heilige traditie te worden beschouwd (pas in de jaren twintig werden kerstbomen een vaste waarde in Amerikaanse huizen), en het lijkt erop dat de Roosevelts besloten dat jaar geen boom te hebben.

Het is ook waar dat Archie in 1902 een kerstboom het Witte Huis binnen smokkelde. Op eerste kerstdag gooide hij de deur van de kast open waarachter de kerstboom verborgen was, tot verrassing en vreugde van zijn familie. Hij had een cadeau aan de boom hangen voor al zijn ouders en broers en zussen, evenals voor de huisdieren van de Roosevelts: ‘Jack de hond, Tom Quartz het katje en Algonquin de pony, die,’ zei TR, ‘Archie net zo min zou willen verwaarlozen als ik zijn broers en zussen zou verwaarlozen.’

Na Archie’s kappertje werden kerstbomen een vast iets in het Witte Huis van Roosevelt.

Dus als je Kerstmis wilt vieren zoals TR, aarzel dan niet om een ​​boom op te zetten (een echte, altijd een echte!) en te genieten van de groenblijvende geur en fonkelende lichtjes van een van de mooiste tijden van het seizoen.

Doe het goede, misschien verkleed als kerstman

Terwijl hij opgroeide, doneerde Roosevelts vader geld en stelde zich vrijwillig beschikbaar om het kerstdiner te verzorgen in de plaatselijke krantenjongenslodge. Als jonge man trad Roosevelt in de voetsporen van zijn vader door hetzelfde te doen.

Als volwassene zette Teddy de traditie van goed doen met Kerstmis voort door cadeautjes uit te delen aan kinderen van de plaatselijke Oyster Bay-school. Eerst zou hij een toespraak houden. Roosevelt zei dat zijn toespraken “altijd genadig kort waren, want mijn kinderen hadden mij met openhartige oprechtheid de houding van andere kinderen ten opzichte van dit soort toespraken bij zulke gelegenheden bijgebracht.” Vervolgens deelde hij cadeautjes uit aan kinderen, klopte mensen op de rug en zei: ‘Bully Christmas!’

Sommige historici suggereren dat Roosevelt zich als Kerstman verkleedde terwijl hij cadeautjes uitdeelde. Dit is nooit bevestigd, maar ik zou me graag voorstellen dat TR verkleed was als Old Saint Nick.

Hecht veel belang aan cadeaus voor kinderen

Toen Roosevelt nog een kind was, gaven zijn ouders hem meer praktische cadeaus voor Kerstmis. Maar hij vond het leuk om zijn kinderen een verscheidenheid aan cadeaus te geven, ontworpen voor hun fantasierijke spel en puur plezier. Hij hield ervan om naar de uitdrukkingen op hun gezichten te kijken als ze hun vakantiebuit zagen.

In één brief beschreef Roosevelt de opwinding van kerstochtenden bij hem thuis:

Om zeven uur kwamen alle kinderen de grote, uitpuilende sokken op ons bed openmaken; Kermit’s terriër, Allan, een zeer vriendelijke kleine hond, die kinderen vreugde geeft door in het midden van het bed te zitten. Van Alice tot Quentin, elk kind ging helemaal op in zijn kous, en Edith slaagde er zeker in om de mooiste kousen te bemachtigen. Bob keek toe, en tante Emily natuurlijk. Daarna, na het ontbijt, verzamelden we ons allemaal en gingen naar de bibliotheek, waar het grotere speelgoed op aparte tafels voor de kinderen stond.

Ik vraag me af of er ooit een grotere sensatie van opgetogenheid en extase in het leven kan zijn dan die tussen de leeftijd van zes en veertien jaar, bijvoorbeeld wanneer de deur van de bibliotheek wordt opengegooid en je binnenkomt en alle geschenken, als een gematerialiseerd sprookjesland, op je speciale tafel ziet liggen?

Roosevelt was natuurlijk rijk en kon het zich veroorloven zijn kinderen een mooie reeks cadeautjes te geven, en je hoeft geen schulden te maken om van kerstochtend een groots extravaganza te maken. Maar binnen redelijke grenzen en binnen je budget kan het leuk zijn om een ​​breed assortiment lekkernijen te presenteren. Kerstmis komt tenslotte, maar slechts één keer per jaar! (En voor je het weet zijn je kinderen het huis uit. Zie je deze grafiek? Jongens, die grafiek). Je hoeft je kinderen natuurlijk geen geweldige cadeaus te geven om quality time met ze door te brengen. Maar het zorgt voor onvergetelijk jaarlijks plezier.

Een historische kanttekening hierbij: volgens het boek Kerstmis voorbijPas in de jaren vijftig en zestig werd het inpakken van kerstcadeautjes een gewoonte. De meeste gezinnen plaatsen weggegooid speelgoed eenvoudigweg in kousen of op een tafel, zoals bij de Roosevelts. Toen ik opgroeide, hadden mijn broers en ik elk onze eigen bank waar de Kerstman onze onverpakte cadeautjes neerlegde, in Roosevelt-stijl. Kate groeide op met de Kerstman die ingepakte cadeautjes onder de boom legde. Ieder zijn eigen.

Maak een sledetocht op kerstavond

Sleeën was een groot ding aan het einde van de 19e eeuw en ontwikkelde een eigen cultuur gebaseerd op drinken, plezier maken en zelfs een beetje mannelijke bravoure (de slee echt laten puffen en met enthousiasme de hellingen op gaan!). “Jingle Bells” is een nummer dat voortkomt uit deze sleecultuur.

Op kerstavond verzamelde Roosevelt zijn familie en maakte een tamme sledetocht naar de kerk.

Helaas is er hier in Oklahoma niet genoeg sneeuw om een ​​sledetocht te maken. Maar op een dag willen we Kerstmis graag in een koud klimaat doorbrengen, deels zodat we een kerstsledetocht niet van onze bucketlist kunnen laten.

Ga je naar de kerk

Teddy Roosevelt ging regelmatig naar de kerk en woonde altijd met zijn gezin de kerstavonddienst bij. Hij bezocht gewoonlijk de Christ Church terwijl hij in Oyster Bay woonde en de Grace Reformed Church toen hij in het Witte Huis woonde.

Roosevelt had goede herinneringen aan het zingen van kerstliederen met zijn gemeente in Oyster Bay:

Een van de hymnen die altijd tijdens deze kerstavondviering worden gezongen, begint: “It’s Christmas Eve on the River, It’s Christmas Eve on the Bay.” Alle goede inwoners van het dorp (Oyster Bay) zijn ervan overtuigd dat deze hymne hier is geschreven.

Ons gezin gaat op kerstavond naar de katholieke mis. De bezienswaardigheden, geluiden, geuren en de kans om kerstliederen te zingen helpen ons in de stemming te komen.

Nu je weet hoe je deze prachtige tijd van het jaar zoals Teddy Roosevelt kunt vieren, kun je een echt springerige kerst beleven!

__________________

Bronnen:

van Joshua Hodge