Deze baan heeft veel voordelen. Echter, eten in restaurants zoals Vaardigheid het is een van de beste. Een restaurant dat zich richt op ingrediënten van hoge kwaliteit, eenvoudig bereid, het restaurant Charlotte Street serveert ingetogen gerechten die er nog steeds in slagen om het kaliber van de keuken waar Londen op moet kauwen, te overtreffen. De charme van Luso is vanaf het begin duidelijk. Het is ongetwijfeld een luxe restaurant (er staan gerechten op de kaart die per gram geprijsd zijn, in plaats van per bord), maar daarom is het niet vol van zichzelf.
Het restaurant, verdeeld over twee verdiepingen met houten vloeren, kenmerkt zich door een minimalistische inrichting met details die spreken van stijl. Zachte salie en diep, stoffig blauw bedekken de muren, terwijl zonnig botergeel de kleur is die voor het raam is gekozen: een warm welkom voordat je de drempel overschrijdt.
Eenmaal binnen, begroet door glimlachend personeel, vind je overal waar je kijkt een vleugje verfijnd design. Kijk omhoog en je wordt begroet door de groene stengels die zachtjes langs de houten planken vallen die zijn geïnstalleerd ter ondersteuning van de brede rieten manden, elk geborsteld door een antieke wijnfles met een brede buik. Miniatuurlampen met getextureerde tinten buigen uit de muren en stimuleren omgevingsverlichting met een laag wattage waardoor de ruimte warm en sexy aanvoelt zonder een te donker terrein te betreden. De getoonde smaak is gegarandeerd. Dit zou echter niet zo verrassend moeten zijn, aangezien Luso een tweede versie is van Lissaboneen restaurant op hetzelfde adres en onder dezelfde eigenaar met een vergelijkbare focus dat in augustus zijn deuren sloot om te veranderen in zijn opvolger.
Lisboeta, onder leiding van de voormalige chef-kok van Brandweerkazerne van Chiltern, Nuno Mendeswas een experimentele versie van de Portugese keuken, terwijl Luso de overdracht van het stokje aan Mendes betekende. beschermd Leandro (Leeuw) Carrièredie de functie van chef-kokconsulent bekleedt. De ontvanger van Carreira’s consult is Kimberley HernándezLuso’s chef-kok op de grond. Ondanks dat ze geen Portugese afkomst had (Hernandez is Amerikaans), leerde ze stilletjes de kunst van het Portugese koken na opdrachten bij The Silver Birch in Chiswick en Kym’s in Bank. Positionering ‘een nieuw hoofdstuk in de hedendaagse Portugese keuken’, Luso, vernoemd naar wat de oude Romeinen het moderne Portugal (Lusitania) noemden, is een masterclass in het bereiden van eenvoudige schittering.
Chef-kok Kimberley Hernandez bij Luso
We maken het fluitje nat met een klassieke zuurdesemstarter. Bestel de Ernaast lag Requeijão-roomkaas, een lichte, romige dip afkomstig uit Brazilië en Portugal, de kom schoongelikt, het zuurdesem rokerig en zacht in het maanlicht als een heerlijk poreuze doek. Vervolgens proefden we de Britse Wagyu-kroketten, een van de gerechten die de Portugese roots van het restaurant combineren met de Britse postcode, en de Hokkaido-pompoen, gekruid met knoflook en een klein klodder koriander piso (een smaakmaker die lijkt op salsa verde). Nippend aan een sappige rode wijn uit de Portugese Setúbal-regio (eigennaam Vinha dos Pardais), besloten mijn gastheer en ik toe te geven aan al onze toegeeflijke verlangens en de 50 dagen dry-aged ribeye met bot te bestellen, dik gesneden in de traditionele Posta Mirendesa-stijl afgeleid van Noord-Portugal. Geleerde les: geniet terwijl je kunt. Het leven is kort, dus waarom niet?
De stukken waren sappig, licht verkoold en hadden een hoger zoutgehalte, wat betekende dat we de meeste ervan in minder dan 10 minuten consumeerden en de rest klaarmaakten om mee naar huis te nemen. De bijlijst bevatte vijf gerechten, dus we kregen er natuurlijk vier. Een tomatensalade waarbij de robuuste tomaten vrijwel intact zijn gebleven afgezien van een paar scheutjes olijfolie en takjes rode ui, boterachtige rijst die smolt in je mond, knapperige aardappelen met een dunne, knapperige schil en een frisse, groene salade. Ze waren allemaal eenvoudig op zichzelf, maar behoorlijk uitzonderlijk, wat het motto van het restaurant, namelijk een ‘ingrediëntgedreven restaurant’, onderstreept. Als klap op de vuurpijl sneden we onze zoete lekkernij aan met chocolademuis, besprenkeld met olijfolie en zout – een techniek waarbij we ons afvroegen waarom we nog nooit chocolademousse op een andere manier hadden gegeten.
Dit laatste gerecht bevatte Luso’s vreugde. Eenvoud goed gedaan, vervaardigd door deskundige handen en technisch genie, maakt koken veel toegankelijker dan gerechten waarin het moeilijk is om hout van bomen te onderscheiden. Het cultiveren van deze omgeving betekent dat Luso een van die plaatsen is die opnieuw bezocht lijken te worden en elke keer nieuwe herinneringen creëren, onder het genot van lekker eten. Reserveer een tafel Hier.
Fotografie met dank aan Luso.
