Michael, hoe heb je Richard met Craig Baldwin gecreëerd? Wat stond er op de pagina? Vond je het leuk om een beetje te spelen?
IN: Shakespeare stelt ons een dichter voor, een ijdele koning, iemand die conflicten lijkt te vermijden. En heel veel interpretaties van het stuk zeggen dat hij afstandelijk of onzorgvuldig is. Maar wat Craig aan dit alles heeft toegevoegd – wat volgens mij zo briljant is en wat de meeste producties missen – is dat hij feitelijk zoveel deed van wat hij deed om te komen waar hij nu is en zijn koninkrijk en zijn kroon te behouden. Ik denk dat dat geldt voor elke leider, iedereen die dat soort macht heeft. En dus in plaats van dit soort zorgeloze, afstandelijke, anti-conflict, ijdele koning die je vaak ziet, maken we een zeer berekende Richard, een zeer intelligente Richard, iemand die, ja, in de problemen zit, maar precies weet waarom hij deed wat hij deed om daar te komen en een beetje vastzit en met de gevolgen moet omgaan.
Het is eigenlijk fantastisch. Toen we begonnen, dacht ik daar heel anders over. Ik dacht: “O, hij is afgeleid”, “Hij is afstandelijk”, “Hij is zo in beslag genomen door zijn kleding of zijn spiegels dat hij niet oplet.” Maar het is eigenlijk veel leuker om een intelligent, volledig bewust persoon te spelen.
Richard heeft duidelijk een seksuele relatie met Aumerle, maar met jouw relatie, als koning en koningin, is het heel anders. Het is duidelijk dat je op een dieper niveau van respect opereerde. Hoe wilde je dat je relatie eruit zou zien?
LP: We hebben veel over lagen gesproken; hij is niet de enige romantisch OF vriendschap. Er is een middenweg die eigenlijk heel menselijk is en die ieder mens ook echt ervaart. Ik heb het gevoel dat er in mijn relatie met de koning een vrijheid bestaat, omdat ik het gevoel heb dat ik de enige persoon ben die het echt weet (Richard). U hoeft het niet met mij eens te zijn, maar zo probeerde ik de koningin te vertegenwoordigen. Ik zie er kracht en ambitie achter. Ik zie de poëtische ziel. Ook dit is zijn kracht: het vermogen om politieke verandering te bewerkstelligen met een nieuwe vorm van koninkrijk die in de geschiedenis is geschreven. Daarom ben ik het ook met Michael eens en vind ik zijn optreden werkelijk fantastisch. Het is omdat het feitelijk zoveel kracht geeft aan poëtische waarde. Daarom is het een soort tragisch afscheid als we allebei alleen op het podium staan. Het is een gemiste kans van een wereld die we volgens mij allebei samen wilden creëren.
