De Arc arriveerde in een minimalistische witte doos, een verpakking die Steve Jobs of de zenmeester Bashō zou hebben geprikkeld. Toen ik hem optilde, merkte ik het aangename gewicht van het apparaat op.
De pilvormige kast toont een grote witte knop naast een onyx wijzerplaat met Arabische cijfers. Na een dag naar gloeiende rechthoeken te hebben gestaard, is het vreemd genoeg ontspannend om naar een analoge klok te kijken. Hoogwaardige materialen, zoals gegoten zink en mineraalglas, brengen kwaliteit en vakmanschap in één oogopslag over. Net als het tapijt van de Kerel is mijn gebogen wekker een subtiele maar waardevolle toets in de feng shui van mijn slaapkamer.
Het instellen van het alarm duurt enkele seconden. Druk op de grote witte knop en er verschijnt een klein digitaal display op de wijzerplaat met de alarmtijd. Draai aan de knop om de tijd aan te passen—en dat is het. De bovenkant van de klok heeft een grote snooze-knop, waarmee het bewustzijn in stappen van 15 minuten wordt gesluimerd.
Een ‘aangenaam ontwaken’ is natuurlijk een contradictio in terminis, zoals een vreugdevolle belastingcontrole of het plezier van een colonoscopie. Ik luister echter liever naar het serene geluid van NanuElectrics dan naar het helse geratel van de “Radar” van mijn iPhone. Het zwelt met geleidelijke intensiteit op, zoals een meditatiebel in een zentempel, en verlicht je van vegetatief naar dierlijk bewustzijn. En ik kijk graag naar iets moois als ik elke ochtend mijn bloeddoorlopen ogen voor het eerst open.
