Carla Sozzani Ik verzamelde via Azzedine, want voorheen bewaarde ik alleen de kleding. Ik begon te werken en hield de mijne Zoals de jongens, Yohji, Vivienne… Maar ik dacht niet dat ik een verzameling had. Het was door de ogen van Azzedine dat ik het ja begon te begrijpen. Hij was werkelijk een buitengewone verzamelaar. En toen hij al zijn werken wilde behouden (in 2007), hebben we een vereniging opgericht, Azzedine, zijn partner Christoph (van Weyheeen kunstenaar, die dit jaar overleed) en ik, om alles wat hij van zijn werk had, maar ook alles wat we hadden verzameld, te behouden. Azzedine was zich er terdege van bewust dat hij een belangrijk oeuvre had. Toch sprak hij nooit over zijn verzameling.
SM Je was een integraal onderdeel van het leven van Azzedine: ik kan me geen moment bedenken dat ik in de keuken ging eten en jij er niet was. Maar hoe zat het met de kleding, had hij het niet echt over zichzelf als verzamelaar?
CS Niet zozeer, hij was er erg geheimzinnig over – en jaloers. Wanneer (curator en modehistoricus) Olivier Saillard was een tentoonstelling aan het plannen over (de ontwerper) Mevrouw Grèshij vroeg Azzedine of hij hem wat kleren kon geven en Azzedine zei: “Ik heb er een paar”, en gaf hem er twee. We hebben nu 750 Madame Grès (stukken) in ons bestand. In zekere zin wilde hij niet dat mensen ervan op de hoogte waren, maar hij wilde het wel behouden.
SM Vertel me over jezelf. Je bent nog meer een verzamelaar geworden dan je in het begin was, hoewel hij zich hier misschien veel meer op heeft geconcentreerd dan velen van ons beseffen. Toch kijk je over het algemeen altijd naar de toekomst.
CS Ik kijk ook door het verleden naar de toekomst, omdat ik denk dat het in onze levensfase heel mooi is om na te denken over deze missie en jarenlange kennis en veel verzamelen aan de jongere generaties mee te geven. Wat ik nu wil doen is delen.
SM Je doet zoveel nieuwe dingen, je verrast me altijd. Een van je meest recente initiatieven is in Milaan, waar je opende (Stichting Sozzanieen cultureel centrum) in een geheel nieuw gebied. Hoe zou je het omschrijven?
CS Dit is een nieuwe uitdaging. Ik hou ervan omdat het industrieel is, authentiek is en er veel arbeiders wonen. Oorspronkelijk waren er alleen maar fabrieken, maar tegelijkertijd zijn er nog steeds alle cafés. (Het ligt dichtbij) de Polytechnische Universiteit van Milaan (waar ontwerp en techniek worden gestudeerd), en dit brengt ongelooflijk veel jonge mensen naar het centrum. Het is dus een mix tussen de oude stad en de grootste groene campus van Europa.
