Collega Everygirlians, goed nieuws! Je theaterman is terug en ik ben hier om over alles te praten Kwaad: voor altijd. Als je het je herinnert mijn recensie van het eerste deel Vorig jaar was ik doodsbang voor dit ding verfilming het zou een van mijn favoriete musicals verpesten, maar ik was aangenaam verrast. Nou… het doet me pijn om dat te zeggen Kwaad: voor altijd Ik heb de magie van bubbels gemist en ik denk dat ik weet waarom.
De originele Broadway-musical duurt ongeveer 2 uur en 45 minuten en geloof het of niet, Kwaadaardig (deel 1) heeft een duur van 2 uur en 40 minuten. Hoewel je in het echte leven altijd meer kunt doen met cinema dan met theater (en geloof me, ik ben dankbaar voor de langere scène in “Defying Gravity”), moesten ze toch nog eens 2 uur en 20 minuten aan verhaal creëren voor Kwaad: voor altijd.
Kijk je naar de Broadway-musical, dan tril je na de adembenemende climax van ‘Defying Gravity’ zelfs na de pauze nog steeds vanaf het eerste bedrijf, waarna het tweede bedrijf, dat nog geen uur duurt, feilloos wordt uitgevoerd. Hoewel Cynthia een vocaal genie is, kan zelfs zij een jaar lang niet voorbij het kippenvel komen, dus helaas blijft het tweede deel in de filmversie zwaartekrachtgebonden met een ongelijkmatig tempo, onnodige scèneconstructie en onderontwikkelde nieuwe nummers. Dat brengt mij ertoe de vraag te stellen: was een tweedelige film nodig, of was dit allemaal een box office-truc? Hieronder mijn volledige recensie van Kwaad: voor altijd. Waarschuwing: er staan enkele spoilers in het verschiet.
Wat is Kwaad: voor altijd Van?
In het eerste deel worden we in een flashback naar Shiz University getransporteerd terwijl Glinda nadenkt over haar relatie met Elphaba. Gedurende de hele film, Elphaba en Glinda Ze worden onwaarschijnlijke vrienden na veel twijfelachtige dansbewegingen en haarbewegingen, en voegen al snel Fiyero, Boq en Nessa toe aan hun groep vrienden. Maar wanneer Elphaba ontdekt dat de dieren hun spraakvermogen verliezen, gaan zij en Glinda naar de Emerald City om de Tovenaar te ontmoeten en om zijn hulp te vragen bij het beschermen van hen. Het paar beseft al snel dat de Tovenaar en Madame Morrible achter het verlies van de rechten en capaciteiten van de dieren zitten, en worden gedwongen te vluchten. Dit brengt ons bij de beroemde scène waarin Elphaba de zwaartekracht tart, ontsnapt aan de bewakers van de Tovenaar, Glinda achterlaat en uiteenlopende paden creëert.
Deel II gaat verder na deze scène, waarin de Tovenaar en Madame Morrible de inwoners van Oz vertellen dat Elphaba een boze heks is die erop uit is iedereen te vermoorden, terwijl Elphaba hun leugens probeert bloot te leggen. Ondertussen is Glinda in de rol van Glinda de Goede gestapt en heeft ze de Tovenaar en Madame Morrible geholpen hun valse verhaal over Elphaba’s ware bedoelingen naar voren te brengen.
Mijn recensie van Kwaad: voor altijd
Glinda had een ongelooflijke boog
Hoewel ik geen fan ben van het nieuwe nummer ‘The Girl in the Bubble’, ben ik een grote fan van Glinda’s karakterboog in deze film, die niet zo wordt onderzocht in de theatrale versie. Het begint allemaal met een gesprek over populariteit, dat na hen door Fiyero wordt gepromoot kondigen hun verloving aanwaar hij zich afvraagt hoe hij akkoord kan gaan met alle leugens die de Tovenaar en Madame Morrible over Elphaba vertellen. Ze legt uit dat de liefde van het publiek alles is wat iemand nodig heeft, maar wordt al snel gedwongen om te heroverwegen als Fiyero haar eraan herinnert dat Elphaba alles zou verdragen als de situatie zou veranderen. We leren dat alles wat Glinda ooit wilde, magisch was, en haar zeepbel barst uiteindelijk in de film als ze beseft dat ze haar macht (invloed) ten goede moet gebruiken, haar steentje moet bijdragen aan het redden van Elphaba en moet helpen de goedheid en empathie voor Oz te herstellen.
Het is waar wat ze zeggen Kwaadaardig (deel 1) was de show van Cythnia Erivo, maar Kwaad: voor altijd wordt gebracht door Ariana Grande. De film is werkelijk een hartverwarmende dialoog over opgroeien en de realiteit onder ogen zien, waarbij je je sterke punten ten goede gebruikt weer innerlijke kracht vinden als het leven niet perfect is.
Boq stal de show
Net als Glinda kreeg Boq ook meer zendtijd in deze versie, en ik ben er niet boos op… sterker nog, het is mijn favoriete deel van de film. Hoewel het duidelijk is waarom je kwaad zou zijn als je van een mens in een Tin Man wordt getransformeerd (en terecht), is het uitzonderlijk krachtig om iemand te zien die hij was ooit een dierbare vriend Elphaba keert zich niet alleen tegen haar, maar leidt ook de menigte die haar wil vermoorden. In de theatrale versie hebben we niet hetzelfde inzicht in de woede van Boq en hoe deze zijn wraak voedt. Dit was IMO een goed gebruik van extra tijd. Het was een keerpunt dat mij greep, zenuwachtig maakte en mij deed beseffen dat we allemaal het slachtoffer kunnen worden van propaganda en onze grip op de werkelijkheid kunnen verliezen.
Jonathan Bailey was de perfecte Fiyero
Ik zou nalatig zijn als ik Jonathan Bailey in dit alles niet vermeldde. Als je twijfelt of Johnathan Bailey de titel van meest sexy man van het jaar verdient, wees gerust: deze film zal alles zijn wat je nodig hebt. De perfect op maat gemaakte groene broek, zijn onwrikbare bescherming van Elphaba, zijn diepe zorg voor Glinda, en, laten we eerlijk zijn… de buikspieren in de ‘As Long as your Mine’-scène (die Elphaba’s rare, haveloze grijze seks goedmaakt). vest), gaat de lijst maar door met waarom hij zo zwijmelend is, zowel in Oz als in het echte leven.
Oz is niet ver van onze realiteit
Wat deel twee echt onderscheidt van deel één, is hoeveel dieper de boodschap van de film is. Kunst imiteert het leven en, zonder al te politiek te worden, de thema’s ervan Kwaad: voor altijd ze zijn ongelooflijk relevant. Van gesprekken over geruchten en feiten tot de vereiste reisvergunningen voor bepaalde groepen in Oz tot de slechtheid van de ‘ander’: Oz voelde zich niet ver verwijderd van onze realiteit. Ik moedig iedereen aan om parallellen te zoeken tussen wat er in Oz gebeurt en ons dagelijks leven buiten het theater, en jezelf af te vragen of je opkomt voor wat juist is, zoals Elphaba, of Glinda’s aanvankelijke visie overneemt van het negeren van wat juist is. het maakt je ongemakkelijk omdat het je persoonlijke status quo verstoort. Er is tenslotte geen plek zoals thuis.
Mijn problemen met Kwaad: voor altijd
Ik zou nalatig zijn als ik een paar dingen niet zou noemen die me gedurende de hele film in verwarring brachten. De eerste betreft de ondoorzichtige kleurcorrectiekeuzes die Jon M. Chu gebruikt. Hij verdedigde deze artistieke beslissing door uit te leggen dat het Oz realistischer maakt, waardoor we ons meer op de vriendschap van de heksen moeten concentreren dan op het spektakel van Oz. Deze keuze zorgde er echter voor dat Oz zich zinloos voelde, terwijl ik geloof dat het overdreven grandioos had moeten zijn om de realiteit van de tovenaar en de noodzaak van de dieren om ondergronds naar het niets te ontsnappen naast elkaar te plaatsen, wat letterlijk was geschilderd als een eindeloze beige woestijn in een zandstorm.
Mijn tweede zorg gaat terug naar de OG-musical, en betreft de zin “Het liegt niet, het bekijkt de dingen op een andere manier”, die Fiyero oorspronkelijk tegen Elphaba zegt, en zij herhaalt hem vervolgens zodra hij in stro verandert. Nu begrijp ik het sentiment achter dit alles, maar het is één ding om dit te zeggen tegen iemand die een ongelukkig magisch ongeluk heeft gehad dat resulteert in een ander uiterlijk, dan om het te zeggen tegen iemand die met een andere huidskleur is geboren en zijn hele leven veranderd is. Het verwatert zijn beslissing om bij haar te zijn volledig, omdat het voelt alsof hij een goddelijk offer brengt. Het bevordert ook het vertellen van verhalen vrouwen van kleurvooral vrouwen met een donkere huidskleur, minder wenselijk zijn dan blanke vrouwen (zoals Glinda), en dat Elphaba geluk mag hebben dat de gouden jongen Fiyero haar heeft uitgekozen.
Bovendien, ook al wist ik dat hun enige optie was om weg te rennen in het niets, verergerde dit mijn ongemak omdat het meer op een ‘geheim liefdes’-cliché leek dan op een Trope “Verboden romantiek”.. Ik weet dat dit niet de hoofdboodschap van het verhaal is, maar aangezien we het commentaar nog eens 2 uur en 20 minuten hebben uitgebreid, hadden we zeker op dit moment kunnen rekenen. Hoe betekenisvol zou het voor Elphaba zijn geweest om te beseffen dat ze net zo begeerlijk was als Glinda? Als we de tijd hadden genomen om dit deel van het verhaal verder te onderzoeken, zou het einde misschien hoopvoller en gelukkiger lijken dan tragisch.
Dus, zou je het moeten zien? Kwaad: voor altijd?
Voordat mensen met hooivorken op mij afkomen, wil ik eerst dit zeggen Kwaadaardig het was de show die mij inspireerde om een theatercarrière na te streven, dus ik zal altijd in de verdediging blijven tegen alles wat afwijkt van het origineel. Maar zelfs dat gezegd hebbende, ben ik meer dan blij dat een filmversie dit ongelooflijke verhaal toegankelijker heeft gemaakt en hopelijk de magie van muziektheater heeft gedeeld met anderen die het anders misschien hadden afgeschreven. Uiteindelijk laat dit verhaal nog steeds een stempel op mijn hart achter en ben ik daardoor voor altijd veranderd. Dus of je nu een muziekfan bent of er nog nooit een hebt gezien, Kwaad: voor altijd het is de moeite waard om te kijken, ook al was het in mijn ogen niet zo goed als het eerste deel.
Bryanna Cuthill, bijdragende schrijver
Bryanna Cuthill is een in New York gevestigde schrijver met een Bachelor of Music in Musical Theater van Baldwin Wallace University. Omdat ze een hopeloze romanticus is en een professionele minnaar schrijft over haar belastingen, is Bryanna geen onbekende in delulu en het behalen van een theelepel succes voor elke kop afwijzing. Ze gelooft echt dat de pen machtiger is dan het zwaard en hoopt de grote zus te zijn die het internet nooit heeft gehad en iedereen aan te moedigen een vrouwelijke baas te zijn en tegelijkertijd de tijd te nemen om hun eigen leven te romantiseren.
De post Recensie: ‘Wicked: For Good’ is ten kwade veranderd verscheen als eerste Het gewone meisje.
