Maar we hadden ook grotere problemen – met thema’s als eigenwaarde, twijfel, het vinden van onze waarde. In een wereld die soms het gevoel kan hebben dat er heel weinig goeds is, is het geen verrassing dat creatieven (die als sponzen zijn en al die energie verzamelen) hun doel in twijfel beginnen te trekken.
Maar als we deze vragen krijgen, blijkt hoeveel we erom geven. Wat we willen toevoegen aan het werk, niet wegnemen. Elke week haal ik inspiratie uit de passie die in onze bijdragen zit, ook al voelt die persoon zich een beetje verloren.
Dat brengt mij bij mijn doelen voor 2026: gemeenschap. Onze ondersteuningssystemen opbouwen, contact opnemen met collega’s, over deze kwesties praten (zowel met ons bij CCC als met uw netwerk). Samen zijn we sterker en beter. Omdat AI ons ertoe aanzet om in silo’s te werken, is het negeren van de verleiding om het aan een bot te vragen en in plaats daarvan met vrienden te discussiëren een daad van rebellie.
En een andere manier om de feeds van nep-advertentiemateriaal tegen te gaan? Nog meer plezier met ons werk. Mijn goede voornemen voor het nieuwe jaar is om meer analoog te zijn. Meer doe-het-zelf. Haal de kleurpotloden tevoorschijn, verscheur de tijdschriften, doe houtskool op je handen. Denk aan de voldoening van het creëren van iets dat verder gaat dan pixels. We zitten vast in 2026.
Stuur ons meer vragen over hoe u die creatieve vonk levend kunt houden. Wanneer moet u nieuwe tools die elke dag verschijnen, gebruiken en negeren? Hoe we terug kunnen keren naar onze roots, want daar is creativiteit echt toegankelijk. Met het bescheiden potlood en papier.
