Wanneer we elkaar ontmoeten Mooie FreudDe winkel in Marylebone, centraal Londen, ziet er brandschoon uit, zonder dat er een flesje bier te zien is. Waarom zou er überhaupt een flesje bier zijn, vraag je je misschien af. De avond ervoor was het vlaggenschip gevuld met vrienden die Freuds 64ste verjaardag vierden Damian Lewis chatten met Davide Arreda chatten met Gary Lineker chatten met Lieve Dijon chatten met Sam Taylor Johnson. Een eclectische groep, maar Freud is niets anders dan eclectisch.
En ook succesvol. Ik vraag haar of ze denkt dat succesvolle mensen één belangrijke eigenschap gemeen hebben. Ze reflecteert hierop. Ze houdt van reflecteren. ‘Ze houden niet op met duwen’, zegt hij ten slotte. “Ze blijven eraan werken, ook al lijkt het vreselijk, eng, onmogelijk. Doorzettingsvermogen is zo’n belangrijke factor, hoe red je het anders in de wereld? Het is zeker niet alleen maar talent. Het is hard werken en dan vasthoudendheid, waardoor je klaar bent om door te gaan, zelfs als je geen resultaat boekt – en dan krijg je op de een of andere manier deze doorbraken.”
Als iemand die al 35 jaar in de branche zit, zou ze zichzelf kunnen omschrijven. Sinds de lancering van haar gelijknamige merk in 1990 loopt ze voorop in de Britse mode, maar op een zichzelf wegcijferende manier, waarbij ze stilletjes hit na hit produceert, haar kenmerkende krijtstreep-snit en T-shirts met slogan gedragen door vrienden en fans, waaronder Kate Mos, Rebecca Sala, Kleine Simz EN Sienna Molenaar. Het is nog nooit zo moeilijk geweest voor Britse ontwerpers, vooral voor onafhankelijke ontwerpers. Maar hier is ze dan, met bloeiende collecties dameskleding en huishoudelijke artikelen, een recente uitverkochte samenwerking met SM en een wekelijkse populaire podcast, Modeneurose. “Je weet nooit echt wat er gaat gebeuren, maar het feit dat ik een klein bedrijf ben, heeft veel in mijn voordeel gehad. Mensen zullen altijd kleding willen en zelfs met al deze belastingen (tarieven) zullen we een manier vinden om daar achter te komen, want dat is waar we het beste in zijn.”
Afgelopen oktober gelanceerd, Modeneurose duikt in het verband tussen mode en identiteit en heeft zich snel gevestigd als een favoriet in de branche dankzij Freuds zeldzame vermogen om indringende, doordachte vragen te stellen (dat woord weer) die zijn gasten ertoe aanzetten zich in onverwachte onderwerpen te verdiepen met een diepgang en eerlijkheid die niet altijd in de podcastsfeer te vinden is. Deelnemers inbegrepen Cate Blanchett, Juliana Moore, Courteney Cox EN Kristin Scott Thomasevenals minder op Hollywood gerichte namen zoals Bethann Hardison, Nick EN Susie GrottaHanif Kureishi e Marina Abramovic.
Ze zal niet worden gekozen door degene die haar het meest verraste, door te zeggen dat ze iedereen op hun eigen manier geweldig vond, quote Jonathan Anderson(“Het brein als een planeet”) en de eerlijkheid van de eerste twee geïnterviewden, Zadie Smit EN Rik Owens (“Zo geweldig dat ze alles bevestigden waarvan ik had gehoopt en gefantaseerd dat het in een gesprek zou kunnen gebeuren”). Moss was nog een verrassing, zelfs omdat hij ermee instemde deel te nemen. “Ik wist dat ze er een hekel aan had om gefilmd te worden (de serie komt ook uit op YouTube) en haar het format zou laten zien alleen maar om haar te amuseren. Toen ze zei dat ze het zou doen, wist ik dat ik iets op het spoor was. Het was zo grappig, maar het liet ook de breedte van haar intelligentie zien. Wat ze zei over je lichaam dat niet het jouwe is, dat het een voertuig is voor andere mensen, was zo welsprekend en attent. “
Omdat de ontwerper de achterkleindochter is van Sigmund Freud, de uitvinder van de psychoanalyse, is het ‘op de bank’-element van de pod een slimme geniale zet. De bank was oorspronkelijk bedoeld als komisch rekwisiet, maar door erop te liggen en van bovenaf te worden gefilmd voor de videoversie lijkt de interviews een andere teneur te krijgen. Heeft de afwezigheid van direct oogcontact hetzelfde effect op de proefpersonen, net zoals ouders worden aangemoedigd om met tieners te gaan wandelen of autorijden om hen aan te moedigen zich open te stellen? ‘Ik denk het wel,’ reflecteert Freud. “Er gebeurt iets anders omdat we niet proberen te achterhalen wie wat gaat zeggen. Het neemt de druk weg. Het betekent ook dat sommige mensen lang praten, wat ik leuk vind.”
Freuds lome tempo tijdens deze interviews helpt daarbij. “Als ik naar podcasts luister, wat niet zo vaak gebeurt, heb ik een hekel aan geklets”, geeft hij toe. “Er zit te veel lawaai in mijn hoofd.” Vind je het interview gemakkelijk? “Het klinkt oubollig, maar ik ben echt geïnteresseerd in mensen. Mijn idee van een goed feest is om met één persoon in een hoekje te zitten. Ik hou van dat gevoel van verbondenheid. In die zin vind ik het leuk, maar ik veronderstel dat niets dat de moeite waard is zo gemakkelijk is. Ik denk: ‘God, hoe kan ik deze persoon recht doen?'”
Freuds standaardvraag aan zijn gasten is: “Wat draag je en waarom?”, het lijkt nalatig om nu niet dezelfde vraag te stellen. ‘Nou, ik had een late avond,’ begint hij. “Dus ik dacht erover na hoe mijn gezicht zou reageren op bepaalde kleuren. Ik draag dit shirt met sterren (bedrukt), een oude klassieker die ik al jaren niet meer draag omdat het erg koud is en ik het erg koud heb, dus draag ik meestal miljoenen truien. Vandaag is het een beetje een lentedag en ik heb het gevoel dat ik iets heel persoonlijks draag. En dan draag ik deze spijkerjas, waar ik echt dol op ben. Ik herinner me dat ik op 14-jarige leeftijd met mijn vader (schilder) naar een zeer zeldzame winkelgelegenheid ging. Luciano Freud) en mijn zus (romanschrijver Ester Freud), en bood aan iets voor ons te kopen om aan te trekken. Hij heeft nog nooit zoiets gedaan. We liepen door Chinatown en zagen deze spijkerjas met kraag van schapenvacht. Ik probeerde het en hij zei: “Dit is echt leuk.” Wil je het?’ En ik dacht: “Misschien kan ik iets beters krijgen”, maar ik begreep het niet. Ik besefte dat zijn geduld opraakte, dus kocht ik deze afschuwelijke, armoedige kleren ergens anders vandaan, die ik nooit droeg. Ik heb er de rest van mijn leven over nagedacht, totdat ik deze jas maakte.’ De ontroering van deze anekdote – de sensatie van tijd doorbrengen met een drukke ouder, de wetenschap dat zijn geduld opraakt – is iets waar je je mee zult identificeren of waar je vreemd aan zult zijn, afhankelijk van de omstandigheden.
Omdat dit het probleem van transformatie is, vraag ik of je een transformerende ervaring kunt noemen. Freud reflecteert nog wat meer. “Wat ik leuk vind aan mode is dat het altijd verandert. Als je veel twijfels en gemengde gevoelens over jezelf hebt, is het een prachtige wereld om in te zijn, omdat je actie altijd verandert. Ontevreden zijn is geen goed gevoel, maar met mode is het mogelijk om keer op keer in de spiegel te kijken. Dat vind ik geweldig. Ik vind het prima. En als ik dat niet doe, heb ik het gevoel dat ik terug de rivier afglijd richting de waterval, waar ik uiteindelijk uitkom. verdrinken.”
Misschien betekent mens zijn voortdurend transformeren. ‘Ja,’ beaamt ze. “Als je niet vooruit gaat, zit je vast en dat is een erg muffe plek om te bestaan. Maar er is transformatie en het zoeken naar zekerheid, wat eerder een vergissing is. Als tiener denk je dat je een anker nodig hebt, omdat alles op hormonaal niveau aan het transformeren is, wat overweldigend is. Maar nu heb ik de keerzijde gevonden. Door nu niet op zoek te gaan naar zekerheid, ben ik besluitvaardiger en weet ik meer over de dingen die ik nodig heb, wil of leuk vind. (Verslag van bekende goeroe) Esther Perel schreef dit ding over hoe veiligheid je niet altijd een veilig gevoel geeft. Dat was voor mij een echte gloeilamp. Ik stelde me voor dat als je je veilig voelt, je je bevrijd zult voelen, maar dat de dingen die met veiligheid te maken hebben je niet noodzakelijkerwijs een veilig gevoel geven.
Zoals zijn verlies? “JA.”
Tegenwoordig lijkt Freud zekerder dan ooit. Ze is erg blij en is van plan meer met haar podcast te doen, en misschien ook een boek te schrijven (iedereen die dit heeft gelezen Zondagse verhalen blog zal weten dat ze een natuurlijke schrijfster is). “Ik denk dat ik gewoon meer gebruik wil maken van wat nu werkt”, zegt hij over de toekomst. “Het voelt als een heel leuke tijd in mijn leven en ik wil er gewoon het beste van maken. De tijd gaat snel en er is geen seconde te verliezen.”
Genomen uit 10 Magazine nummer 75 – VERJAARDAG, EVOLVE, TRANSFORMATIE – nu in de kiosk. Bestel uw exemplaar Hier.
BELLA FREUD: ALLES IN DE GEEST
Ik fotografeer JERMAINE FRANCESCO
Talent BELLA FREUD
Tekst LAURA KRAIK
Haar PAOLO DONOVAN gebruiken MAROKKAANSE OLIE
Truc ANDREA GALLIMORA gebruiken DIOR-SCHOONHEID Foundation Forever en Capture Le Sérum
Mode-assistenten GEORGIË EDWARD EN TALIA PANAY
Productie SONYA MAZURYK
Speciale dank aan BOEKBESPREKING LONDEN
PRADA overhemd, BELLA FREUD broek
