“Isaak Mizrahi hij is een stylist.” Met deze uitspraak opent de modedocumentaire uit 1995 Uitgepakteen legendarische film in zijn soort die de fabelachtig chaotische productie van Mizrahi’s AW94-collectie en de New York Fashion Week-show beschrijft. Het blijkt dat die beschrijving misschien een beetje een understatement was.
Vandaag, dertig jaar nadat de documentaire debuteerde, zul je Mizrahi niet meer zien buigen Naomi Campbell EN Christy Turlington aan het einde van een catwalk – hij sloot zijn couturemerk in 1998 vanwege onstabiele verkopen. In plaats daarvan kun je hem zien zingen en kletsen met zijn zeskoppige jazzband op het podium van locaties als de Tony in Uptown Manhattan. Café Carlylewaar hij in februari de tiende verjaardag van zijn jaarlijkse residentie zal vieren. Zijn shows combineren Broadway-ballads, flauw cultureel commentaar en zelfspot-comedy. Afgelopen zomer debuteerde hij met een nieuwe set 54 hierondereen cabaret in de kelder van de New Yorkse Studio 54 club, waar hij sinds 2022 optreedt. En volgend jaar gaat hij met zijn show op pad voor een tour door meerdere steden. Mizrahi zegt dat zijn publiek zowel oude fans omvat die hem sinds het begin van zijn modecarrière volgen, als leden van Generatie Z die hem voor het eerst ontdekken. Zijn optredens kregen over het algemeen lovende kritieken, maar hij geeft toe dat “niet iedereen van je kan houden”. Zijn laatste ontmoeting met haters vond plaats tijdens een show in San Diego, waar een stel niet bepaald geamuseerd was door zijn grappen over Donald Trump. “Vier jaar geleden zou ik een Xanax hebben genomen en mijn psychiater hebben gebeld”, zegt Mizrahi lachend. “Maar het voelde als een soort overwinning, als een evolutie als artiest. Het is het tegenovergestelde van plankenkoorts, als iemand zegt dat hij niet van je houdt en je kunt zeggen: ‘Oké, dat kan niet voor iedereen gelden.'”
van links: Mizrahi treedt op in Café Carlyle; ontwerper, performer en acteur Isaac Mizrahi, New York
Buiten het podium verovert Mizrahi grote en kleine schermen. Zijn lijst met banen omvat een producentenrol Nathan Laan EN Matt BomerDe Hulu-komedie Modern uit het midden van de eeuw en een gastplek in de Amazon-serie Ster. Hij speelde ook een rol in Marty Supremehet langverwachte Josh Safdie film (uit eerste kerstdag) over een acterend tafeltenniswonder Timothée Chalamet EN Gwyneth Paltrowevenals Mizrahi’s oude vriend Sandra Bernhard. “Het is een kleine scène – en ik zweer bij God dat deze verwijderd kan worden”, zegt Mizrahi, die de manager van Paltrows personage speelt. “Ik bedoel, er zijn andere scènes waarin ik verschijn, maar ik heb geen regels.”
Sommigen noemen het nieuwe leven van de Mizrahi in de schijnwerpers misschien een nieuw begin. Maar hij ziet het als een voortzetting van wat het altijd is geweest. “Ik was kunstenaar voordat ik ontwerper werd”, zegt hij. “Ik begon vrouwen te imiteren toen ik acht was. Het is grappig, ik hield nooit van drag, maar natuurlijk wel (Barbra) Streisand, Lisa (Minnelli)… Dionne Warwick het was een van mijn specialiteiten.’ Hij wijst beleefd het verzoek af om zijn indrukken voor ons interview opnieuw te creëren – ‘Als je het me van tevoren had verteld, misschien…’ grapt hij – Mizrahi onderschat de impact ervan op zijn creatieve traject niet. ‘Ik vond het geweldig. Maar het was verboden. Het was een andere tijd en het was gewoon niet wat mijn ouders wilden dat ik in het openbaar deed.’ En hoewel haar ouders uiteindelijk haar omarming van de kunsten steunden, blijft hun afkeuring over haar vroege burlesken hangen. ‘Tot op de dag van vandaag denk ik dat dit een deel van de reden is waarom ik zo’n vreselijke plankenkoorts heb. Ik wist dat hij het niet leuk vond dat ik het deed en ik deed het toch.
Mizrahi werd geboren in 1961 en groeide op in een religieus-joodse gemeenschap in Brooklyn. Hij is nooit volledig geïntegreerd. “Ik was heel anders. Ik stond aan de buitenkant. Er was een enorme hoeveelheid pesterijen en oordelen”, herinnert hij zich. Het is begrijpelijk dat het vooruitzicht om na schooltijd nog vier vormingsjaren met zijn kwelgeesten door te brengen, ondraaglijk leek. Dus toen zich een alternatief voordeed, greep hij dat. “Er was een leraar die zei: ‘Oh, misschien moet je niet naar de yeshivahs gaan (orthodox-joodse hogescholen waar jonge mensen Thora studeren). Misschien moet je naar de High School of Performing Arts gaan.'” Zijn toelatingsauditie was een succes. En de school – New Yorkse instelling die Minnelli telt, Al Pacino en, meer recentelijk, Nicki Minaj onder zijn alumni – was een poort naar een ander rijk, waar de Mizrahi konden gedijen. “Ik heb nooit meer achterom gekeken”, zegt hij. “Ik ben net een heel ander leven begonnen. Het was geweldig.”
van links: ontwerper, performer en acteur Isaac Mizrahi, New York; met Cindy Crawford bij de première van ‘Unzipped’ in Los Angeles, juli 1995. Foto met dank aan Isaac Mizrahi en Getty Images
Mizrahi studeerde acteren en verscheen zelfs in de cultmusical uit 1980 Roemeen film geregisseerd door Alan Parker die een fictieve groep studenten volgde tijdens hun carrière aan de High School of Performing Arts. ‘Ik wil niet zeggen dat ik de ster van mijn klas was, maar ik hield me staande’, zegt Mizrahi, wiens ‘sterrenenergie’, zoals de kinderen het noemen, uit al zijn woorden straalt, zelfs als hij aan de telefoon praat. Waarom koos hij er dan voor om in een ontwerpstudio in Soho te werken in plaats van zich op Broadway te begeven?
“De leraren waren ongelooflijk, maar elke dag vertelden ze ons: ‘De kans dat je het haalt in de showbusiness is nul’”, herinnert hij zich. “En ik was slim. Ik had ogen. Ik kon de mooie mensen uit mijn klas zien. Ze waren mooi, dun, lang en blond. En ik was een dik klein ding. Acteurs noemen hun lichaam en stemmen hun instrument. Mijn instrument paste niet echt bij elkaar. Ik voelde me altijd dik. Dus ik dacht niet dat er plaats was voor dikke mensen.”
Theaterkunsten waren niet de enige activiteit van Mizrahi als tiener. “Ik was ook heel goed in naaien. Ik maakte poppen. Ik maakte kleding. Ik hield van mode en tijdschriften en zo.” Zijn vader, een kledingfabrikant, liet hem ermee kennismaken Ellie Vismanneen gerenommeerd ontwerper van kinderkleding. Ze was onder de indruk van Mizrahi’s ontwerpvaardigheden. “Hij bekeek mijn schetsen, gaf me advies en moedigde me aan om te gaan Parsons School voor Ontwerp.” Op 14-jarige leeftijd bracht de beginnende ontwerper zijn schooldagen door op het podium en zijn avonden met het bijwonen van modelessen voor volwassenen in de binnenstad van Parsons, wat hielp de basis te leggen voor zijn eerste professionele act. “Ik dacht dat, aangezien ik goed ben in dat andere ding en deze avondlessen volg, het gemakkelijker zou zijn om een baan te krijgen als assistent van een stylist dan als acteur.” Hij had niet per se ongelijk. Mizrahi heeft onder meer gewerkt Perry Ellis EN Calvijn Klein voordat hij in 1987 zijn eigen collectie lanceerde. Het merk, bekend om zijn oneerbiedige popcultuurreferenties, bombastisch kleurgebruik en experimentele constructie, was een creatieve steunpilaar van de New Yorkse modescene totdat zijn belangrijkste pleitbezorger, Chaneltrok de financiering in 1998 in.
Isaac Mizrahi op de catwalk van zijn SS91-modeshow. Fotografie met dank aan Isaac Mizrahi en Getty Images
Iedereen die keek Uitgepakt in die tijd, waarvan Mizrahi de ster en mede-maker was, hadden ze misschien geraden dat zijn volgende stap het podium zou betreffen – zelfs als ze zich niet bewust waren van zijn optredensverleden. Wanneer u uw scherm deelt met beroemde vrienden, waaronder Bernhard, Cindy CrawfordEN Terra Kitt (nog een alumnus van de High School of Performing Arts), trekt je volledige aandacht met buitensporige gebaren, moeiteloze komische tussenwerpsels en geestige oneliners, net zoals die doorspekt in zijn huidige stand-upshows.
Maar Mizrahi heeft de mode nog niet helemaal verlaten: hij ontwerpt er een lijn voor QVChij was een rechter All Stars Track-project en stelt haar eigen cabaretkostuums samen, waaronder ‘de meest glamoureuze en gemakkelijkste dingen om in te pakken’. Haar dagen in de mode hielpen hierbij. “Eén ding dat ik als ontwerper heb geleerd, is dat kralen niet kreuken. Je kunt een jasje met kralen letterlijk opbollen en het komt prima. Het is zo zwaar.”
Zou je ooit terugkeren naar het rijk van de high fashion? ‘Ik bedoel natuurlijk. Als de juiste gelegenheid zich voordoet. Absoluut.’ Hij is echter van mening dat de mode, zoals hij het zelf zegt, de draad kwijt is. “Het kledingverhaal is gewoon verdwenen”, zegt hij. “En er zijn geen kleren die mij passen.”
Mizrahi is open over zijn levenslange strijd met zijn gewicht en noemt zelfs zijn Café Carlyle uit 2017 Zorgt dit liedje ervoor dat ik er dik uitzie? Hij beschrijft zijn huidige lichaam als “niet mijn ideale gewicht”, maar hij is nog steeds dunner dan de gemiddelde Amerikaanse man. “Je loopt een winkel binnen en alles lijkt op een constructie. De enige plek waar je deze dingen kunt dragen is op een rode loper of zoiets”, vervolgt hij. “En dan is het een miljard dollar en het is voor niemand goed. En dus denk ik: wat is er in vredesnaam aan de hand? Ik bedoel, waar kan ik kleding kopen?” Het antwoord: hij laat zijn oude medewerker op maat gemaakte broeken, poloshirts en dergelijke maken Marla Wonboy. “Ze geeft mij de kans”, zegt hij, en voegt er uiteraard aan toe dat het ontwerpen van de kledingstukken een teamprestatie is.
Isaac Mizrahi maakt een buiging tijdens de New York Fashion Week in de jaren negentig. Fotografie met dank aan Isaac Mizrahi en Getty Images
Toch is hij niet geheel pessimistisch als het gaat om het hedendaagse modelandschap. “Er zijn een aantal dingen waar ik enthousiast over ben: één daarvan is dat ook Jonathan Anderson NAAR Dior. Ik denk dat hij een genie is. Ze weet het moderne leven in balans te brengen met deze over-the-top mode. Als ik een vrouw was, zou ik kleding voor haar kopen.’ Dat doet ze ook graag Pierpaolo Piccioliis de benoeming tot creatief directeur bij Balenciaga. “Het is zo goed. Hij voelt zich echt de juiste persoon voor dat merk. Omdat het niet goed was. Het was raar politiek. Ik vond het aanstootgevend. Het was zo tweedimensionaal en verkeerd. Ik weet niet wie het deed, maar het is me nooit opgevallen.”
Mizrahi’s performancewerk maakt echter indruk op het publiek. Onlangs benaderde een vrouw hem terwijl hij uit eten was. “Hij zei: ‘Ik wil dat je weet dat ik je show in de Carlyle heb gezien. Het was het beste wat ik ooit heb gezien.’ En ik zei: “Bedankt!” Het was alsof, oh mijn God, ga zitten. Het was vooral de moeite waard omdat het deze transitie is die ik probeer te maken. En ik denk dat ik het zal redden, met de haak of met de boef.”
Er zit een scène in Uitgepakt waarin een geïrriteerde Mizrahi verklaart: “Alles is frustrerend. Alles is frustrerend – behalve het ontwerpen van kleding. Het is echt bevrijdend en mooi.” Vandaag staat hij op het podium dat hij bevrijdend en mooi vindt. “Het is gewoon het grootste plezier”, zegt hij. “Soms, als je een goede show verlaat en gewoon zweeft, is er niets zoals dat gevoel. En dat heb ik nog nooit in de mode gevoeld. Het is veel persoonlijker.”
Afkomstig uit 10+ nummer 8 – TOEKOMST, JUBILEUM, VIERING – nu beschikbaar. Bestel uw exemplaar Hier.
DE WEG VAN ISACC
Ik fotografeer GREG KESSLER
Tekst KATHARINE K. ZARRELLA
Assistent van de fotograaf GRADY CORBITT
Isaac Mizrahi bij Café Carlyle. Fotografie met dank aan Isaac Mizrahi en Getty Images
