De acteur uit Quebec vertelt over zijn nieuwe film, een psychologische thriller over een fan die een popster infiltreert binnenste cirkel
Wat is het verschil tussen liefde en obsessie? Dit is de vraag die gesteld wordt Loerdershet regiedebuut van De beer en Beef-schrijver en producer Alex Russell. Maar voor de 28-jarige acteur Théodore Pellerinde verontrustende psychologische thriller – waarin een fan die zich in de wereld van een snel opkomende popster stort, zich steeds buitensporiger gedraagt – was een oefening in “de noodzaak om een einde te maken aan de angst voor afwijzing”.
Lurker is de laatste in een reeks complexe en veelzijdige vertolkingen van de acteur uit Quebec, na hoofdrollen in Solo van Sophie Dupuis, waarin hij een dragqueen speelt die verwikkeld is in een ingewikkeld liefdesverhaal, en Nino van Pauline Loquès, over een jonge man bij wie aan de vooravond van zijn 29e verjaardag keelkanker werd vastgesteld. Hij ontpopte zich als een unieke aanwezigheid in bijrollen voor onder meer Joel Edgerton (Boy Erased) en Xavier Dolan (It’s Only the End of the World), maar stapt nu in de schijnwerpers met onder meer Lurker en een sensationele rol in Disney’s Becoming Karl Lagerfeld, als de Franse dandy en modemuze Jacques de Bascher. Het is de complexiteit van de karakters die Pellerin aantrekt.
Ingebed in de cultuur van Los Angeles volgt Lurker de 20-jarige eenling Matthew (Pellerin), die werkt in een hipster-kledingwinkel die populair is bij beroemde shoppers, wat leidt tot zijn toevallige ontmoeting met opkomende popster Oliver (Zoutbranderdoor Archie Madekwe). Met een strategische veinzing van nonchalance trekt Matthew de muzikant aan en infiltreert in zijn binnenste cirkel, waardoor hij een creatieve samenwerking aangaat met de gelijknamige zanger. Net als iedereen in zijn omgeving wil Matthew genieten van Olivers sterrenlicht, maar niemand wil dat zo graag als hij.
“Matthew past zich in realtime aan en probeert erachter te komen welk personage het beste is om te spelen”, zegt Pellerin, terwijl hij nadenkt over de motivaties van zijn personage voorafgaand aan de première van de film op het London Film Festival. “De film (Matthew) gaat over hoe je moet handelen, hoe je moet zijn en hoe je jezelf kunt redden in sociale situaties.” Pellerin staat centraal in de meest explosieve momenten van Lurker en brengt een opwindende onvoorspelbaarheid met zich mee voor Matthew, wiens glimlach intrigerende bedoelingen verbergt.
De fragmentatie van het zelfonderzoek in de film is een weerspiegeling van de hedendaagse celebritycultuur, belichaamd door L.A., een virtueel derde hoofdpersonage in de film. Twee jaar voordat Lurker werd gefilmd, maakte het team een teaser waarin Pellerin een glimp van de stad opving. Hij besefte al snel dat het leven in Los Angeles niets voor hem was. “Ik hou van de regen en kan niet tegen de zon”, lacht de acteur, die als onderdeel van zijn onderzoek een videocamera kreeg om te filmen op feestjes in de stad. ‘Ik ben een vampier. Het is ook niet goed voor mij. Waarom zou je in een stad willen wonen waar iedereen hetzelfde probeert te doen?’
Terwijl hij achter de schermen video’s van muzikanten backstage bekeek, observeerde hij de dichotomie “vriend-slash-collega”: is het een vriendenkring of is het een werkkring? Het is een dynamiek waarvan je zou denken dat hij er misschien bekend mee is als acteur, maar Pellerin is daar niet zo zeker van. ‘Ik heb de neiging om weg te rennen voor relaties met mensen’, zegt hij, terwijl hij toegeeft dat hij een meer geïsoleerde ervaring heeft als het om werkvrienden gaat. “Ik hou van mensen, maar ik maak niet gemakkelijk vrienden. Ik ben gewoon niet in staat om het sociale spel te spelen. Als mijn agenten willen dat ik een algemene vergadering houd waar je met een producer of een regisseur aan tafel zit, denk ik dat dat een slechte dienst is voor ons allemaal, want daar ben ik echt slecht in.”
)
Dit brengt ons bij zijn charismatische tegenspeler Madekwe, met wie hij voor de camera een relatie opbouwt via een reeks steeds intensere scènes. “Ik denk dat ik me na twee of drie weken heel, heel dicht bij hem voelde”, zegt hij. “Dat is niet altijd zo, maar Archie is, net als Oliver, op een minder giftige manier heel lief en charismatisch; hij zorgt ervoor dat iedereen zich gezien en gehoord voelt.” De band tussen Matthew en Oliver loopt uit de hand terwijl Pellerins personage vecht om zijn terrein te verdedigen, met gevolgen die elk aspect van hun leven beïnvloeden. “Ik had een paar van dat soort relaties toen ik (een tiener) was”, reflecteert Pellerin. “Je wordt vrienden met iemand en dan denk je: ‘Oh mijn God, ze zijn zo charmant. Dan ben je (plotseling) hun vriend niet meer. Het is giftig.’
Nadat hij dit grillige, obsessieve personage ongeveer zes weken lang had belichaamd en met de donkere kanten van Matthew had gespeeld, liet het filmen zijn stempel op Pellerin drukken. Hij vertelt dat het een tijdje duurde voordat het filmen was afgerond. “Ik word poreuzer naarmate ik ouder word met films”, zegt hij. “Als je in elke scène van de film zit, breng je meer tijd door als personage dan als jezelf.” Pellerin heeft een metakwaliteit die de tijd neemt om een personage van zich af te schudden, dat op zijn beurt overweegt welke rol hij moet belichamen. Een van Lurkers grootste uitdagingen was het achter zich laten: “de thema’s van de film en de lens die je moest toepassen vervagen. Het kost tijd.”
Lurker is nu in de Britse bioscopen te zien.
