Er is een bepaald soort Londens verhaal dat rechtstreeks uit een filmscript lijkt te komen, het soort waarin twee broers die opgroeiden op een gemeentelijk landgoed in Zuid-Londen, beginnen met het verkopen van boeken. CartierZe verlaten de bars en worden uiteindelijk de populairste horlogedealers van Mayfair, allemaal voordat ze de dertig bereiken. Maak kennis met Harvey Hutson, 30, en Jacob Hutson, 27, die vooral bekend staan – op Instagram, op straat en, steeds vaker, in serieuze horlogemakerskringen – als de Kinder waterkoker.
De naam is een knipoog naar het rijmende cockney-jargon: kettle and hob, wat rijmt op fob, een ander woord voor klok. Het is brutaal. Maar het onderstreept ook wat ze hebben opgebouwd: een imperium van mooie horloges, niet geboren uit de erfenis of verfijning van Hatton Garden, hoewel de jongens daar handel dreef, maar uit praktische bezigheden – Harvey een autobediende, Jacob een tegelzetter – en een zelf gefinancierd familiebedrijf, waarbij hun vader en grootvader nog steeds stevig bij het bedrijf betrokken zijn.
van links: Harvey en Jacob in de afspraakruimte in de kelder van hun winkel in Maddox Street, met een Slawn-schilderij achter hen
Als ik ze tegenkom in hun afspraakkamer, een cocon met zwarte muren aan Maddox Street in Mayfair, met oranje fluwelen banken en een opvallend schilderij van een levendige Anglo-Nigeriaanse kunstenaar Geïrriteerd Als ik ernaar glimlach, heb ik het gevoel dat ik in een samengestelde botsing van chaos en controle terecht ben gekomen. De sfeer is onmiskenbaar die van hen: speels, veilig, bijna als een galerie. Harvey is aan de telefoon en wordt gebeld door iemand met de vraag of hij cryptocurrency accepteert. Jacob bereidt een nieuw herzien rapport voor Rolex Day-Date alsof het een museumstuk is. Er speelt muziek. Ik denk dat het Drake is. Het is 11 uur in de ochtend.
“We zullen er snel zijn,” vertelt Harvey, “om de berichten te sorteren, een kleine teambriefing te houden als we hier allebei zijn, dan is het gewoon… weg.” De dag is niet zozeer gepland als wel geabsorbeerd. Voorraadupdates, klantafspraken, mensen die onaangekondigd opdagen met Audemars Piguet Royal Oaks in hun jaszakken; alles plooit zich in de stroom. “Het zijn allemaal WhatsApp en directe berichten”, voegt Jacob toe. “Zelfs e-mails, maar mensen sturen ons een foto van hun horloge en zeggen: ‘Wat geef je mij ervoor terug?'”
van links: Jacob legt horloges vast voor de sociale media van het merk en een selectie Cartier- en Rolex-horloges
Die informaliteit is hun geheime saus. De Kettle Kids verkopen niet zozeer horloges als wel toegang tot een netwerk, tot een levensstijl, tot hen. Ze zijn charismatisch en ongefilterd online en plaatsen elke overname, levering en schitterende zaak terug alsof het het laatste nieuws is. Werken. “We zijn altijd consistent geweest met de release”, zegt Jacob. “Dit heeft het volgende opgeleverd.” Er is hier geen illusie van luxe theater. Het is rauwe, realtime wederverkoop met een street-smart twist, en hun volgers, waaronder rappers, atleten, handelaars, tieners met cryptokoppen en mensen die gewoon willen weten of een Patek Philippe Nautilus is nog steeds flexibel, waardeer dat.
Hun oorsprongsverhaal is al in de folklore van de horlogewereld terechtgekomen. Ze begonnen bij het huis van hun grootmoeder en gebruikten de £ 1.000 die ze hen had geleend (inclusief rente). ‘We hebben haar 10% gegeven,’ zegt Harvey met een uitgestreken gezicht. ‘Geen subsidies. Dat was de eerste lening.’ Ze hebben alles opnieuw geïnvesteerd. Er was geen trustfonds, geen familieband met Mayfair. Het enige dat nodig is, zijn een paar intelligente salto’s en de juiste energie. “We zaten allebei in die rare tussenfase. We kwamen net van school en wisten niet wat we wilden doen. We waren niet op zoek naar een hogere opleiding of iets dergelijks, we wilden gewoon bezig zijn”, zegt Jacob. “Dus we hadden het niet gepland. We bleven maar kopen, verkopen en groeien.” Al snel hadden ze meer aandelen in handen dan de meeste jongens tegen wie ze opkeken. Terwijl anderen horloges ruilden die ze niet bezaten, verdubbelden Harvey en Jacob hun investering door ze rechtstreeks te kopen. “Ik denk nog steeds dat aandelen cruciaal zijn”, zegt Harvey. “Als je het hier fysiek hebt, vertrouwen mensen het meer. Ze komen binnen, bekijken het horloge en passen het dan. Het is echt.”
displays in de boetiek
Echt zijn is misschien wel wat ze het meest waarderen. Ondanks het groeiende team en de meerdere communicatiekanalen hebben de broers nog steeds rechtstreeks contact met het merendeel van hun klanten. “Ik denk dat ik nog steeds met 90% van hen praat”, zegt Harvey. “Zelfs alleen maar om de prijs te bevestigen.” Het is geen kwestie van controle, het maakt deel uit van de relatie. Hun klantenkring varieert van starters, oude verzamelaars, jonge connaisseurs, oude rijke mannen en alles daartussenin. “Een van onze klanten arriveerde om 14.00 uur”, zegt Jacob glimlachend. ‘Cryptoman. Hij had een munt in een Cartier gegooid.’ Een ander kwam binnen met drie horloges die hij van een studievriend had gekocht. ‘Hij verdiende vijfduizend dollar’, voegt Harvey eraan toe. “Nu is het hier elke paar maanden.”
Maar het gaat niet alleen om kinderen die zijn uitgerust met QR-codes. Ze zorgen ervoor dat City-dealers een investeringsstuk willen, vaders die voor hun kinderen een eerste horloge kopen en mannen van in de zestig die op zoek zijn naar dat ontbrekende referentienummer uit hun collectie. “De beste klanten zijn degenen die erom geven”, zegt Jacob. “Je merkt het als iemand er een passie voor heeft.” Zij zijn doorgaans ook degenen die de minste vragen stellen. “Als iemand ons twintig keer om korting vraagt, is hij waarschijnlijk geen serieuze koper”, zegt Harvey, met die halve glimlach die je vertelt dat dit elke dag gebeurt.
van links: een selectie Patek Philippe- en Richard Mille-horloges; de gebroeders Hutson in de afspraakkamer van hun winkel
De afgelopen jaren zijn een achtbaan geweest voor de horlogemarkt. Er was een hausse tijdens de lockdown waardoor de waarden omhoog schoten, en iedereen wilde meedoen. “We hadden een heel goede Covid”, geeft Jacob toe. “In een week tijd verkochten we zo’n 72 horloges. Alles vloog in het rond. De horloges werden een aanwinst.” Maar de oplossing kwam snel. “We zagen onze aandelen met 20, 30% dalen”, zegt Harvey. “Mensen dachten dat we gek waren om zoveel achter te houden.” Maar ze bleven doorgaan en benaderden dips met dezelfde intuïtie waarmee ze trends signaleerden. “Het is allemaal timing”, zegt Jacob. “Letterlijk.”
Nu is er druk, meer dan voorheen. Hun namen staan in winkelpuien, in Instagram-biografieën, in hun bedrijven. Nu het personeel moet worden beheerd, de huur moet worden betaald en de markt niet meer in brand staat, hebben fouten gevolgen. “Je kunt niet fout gaan”, zegt Harvey. “Toen wij het alleen waren, deed het er niet toe. Maar nu is elke beslissing belangrijk.” Ze zijn selectiever en strategischer geworden. “Ik kocht elk horloge dat iemand mij aanbood”, zegt Harvey lachend. “Nu raak ik het alleen aan als het goed is.”
displays in de boetiek zijn onder meer Rolex (bovenste rij) en Audemars Piguets (onderste rij)
In oktober openen de jongens een flagshipstore van vijf verdiepingen in Mayfair: Kettle Kids Townhouse. Het bevindt zich op 38 Old Bond Street en heeft een Georgische gevel bekleed met kalksteen uit Portland, donkerbruin stucwerk en een interieur dat danst tussen ouderwetse interieurs en een scherpe, eigentijdse stijl. Het hoofdatelier lijkt uit het verleden gerukt en gewassen met moderne flair, met zijn traditionele lambrisering, geruite vloeren en een stemmig kleurenpalet met een vleugje oneerbiedige moderniteit. Er komt ook een bibliotheek achterin die zal gloeien als een lichtbak en een kelderkamer waar het stel één-op-één afspraken zal hebben. Het is traditie met pit, retail met een twist. Die Mayfair-actie? Dat maakt hen tot een van de jongste merken die ooit voor anker zijn gegaan in het chicste commerciële vastgoedgebied van de westerse wereld. Geen grote investeerders. Geen bedrijfsleider. Gewoon twee jongens met een droom en de moed om een juwelenkistje te bouwen in de buik van Old Bond Street.
Maar daaronder schuilt dezelfde honger. Dezelfde drang die hen van die eerste deal naar een Slawn aan de muur bracht. “Er zijn horloges die we nog niet hebben gezien”, zegt Harvey. “Dingen die ik wil verkopen, gewoon om ervaring op te doen.” Jacob knikt instemmend. “Een paar gekke vintage Pateks. Zeldzame Daytona’s (Rolexen). Een paar eenhoorns”, vervolgt Harvey. Je krijgt het gevoel dat ze niet alleen de rand opzoeken, maar ook de magie, de sensatie van het vinden van iets dat echt zeldzaam is.
van links: kijk eerst naar de winkel die binnenkomt via de twee gepantserde deuren; stalen vitrines
Over Slawn gesproken, die relatie begon met een directe uitwisseling: het schilderij dat tijdens ons gesprek achter mij hing, werd ingeruild voor een klok. Die interactie veranderde al snel in een creatief partnerschap, gebouwd op wederzijds respect en gedeelde ambitie. Hun eerste op maat gemaakte Rolex in een beperkte oplage was binnen enkele uren uitverkocht, en nu maken ze zich op voor de tweede ronde: een gedurfde, met kunstwerken bedekte Presidential Day-Date die de grens tussen straatcultuur en high-end horlogemaken zeker zal doen vervagen.
Ze proberen echter niet een keten te worden. “Ik wil geen tien winkels”, zegt Jacob. “Ik wil gewoon dat dit de beste is.” En in veel opzichten voelt het al als een wereld apart: een op zichzelf staand universum waar horloges betaalmiddel zijn, DM’s contracten zijn en vertrouwen met één bevroren Cartier Tank tegelijk wordt opgebouwd.
Als ik de afspraakruimte verlaat, speelt de muziek nog, er komt een klant binnen en Jacob is al halverwege een nieuwe deal. Er is iets vreemd elegants aan dit alles; het is chaotisch, ja, maar ook precies. Als het beste soort horloge: ontworpen om onderweg te werken. De Kettle Kids hebben de tijd aan hun kant. En ze weten precies wat ze ermee moeten doen.
Fotografie door Jason Lloyd-Evans. Afkomstig van 10 mannen nummer 62 – VERJAARDAG, EVOLUTIE, TRANSFORMATIE – nu in de kiosk. Bestel uw exemplaar Hier.
