In 2023, Barbie brak de box office door van zoiets eenvoudigs als een pop zonder echt verhaal erachter een blockbuster-film te maken. Veertig jaar geleden, nog een film haalde een soortgelijke truc uit en werd een cultklassieker die een nieuw niveau van speelsheid op het scherm inspireerde dat nog steeds te zien is. De film zelf voelt net zo innovatief (en vermakelijk) aan als toen hij voor het eerst in première ging, en zelfs zonder de centrale gimmick is hij een must-see voor mysteriefans.
Spoor het is geschreven en geregisseerd door de Britse komedielegende Jonathan Lynn, en het druipt van dat uitgesproken komische tintje. Geïnspireerd door het gelijknamige bordspel, volgt het verhaal van vijf vreemden die samenkomen voor een ongewoon diner, dat vervolgens uitmondt in een moordonderzoek waarin iedereen verdachte is.
Mevrouw Peacock (Eileen Brennan), professor Plum (Christopher Lloyd), Mr. Green (Michael McKean), kolonel Mustard (Martin Mull), Miss Scarlet (Lesley Ann Warren) en de meid Mrs. White (Madeline Kahn) moeten hun krachten bundelen om erachter te komen wie meneer Boddy (Lee Ving) heeft vermoord, waar en met welk wapen. Dit alles staat onder toezicht van de excentrieke butler Wadsworth (Tim Curry), die heel dicht bij hem staat. Spoor hij moet een echte ster zijn.
Maar het meest interessante deel van Spoor het is niet de hectische energie, de eindeloze citeerbare momenten of de monoloog van mevrouw White die sinds het begin van het internet in GIF’s leeft. Het is het einde. Toen de film in de bioscoop in première ging, hadden de vertoningen een van de drie willekeurige eindes, wat betekende dat het publiek pas echt een idee had wie de moordenaar zou zijn tot de grote onthulling.
De gimmick verdeelde critici en kon het publiek niet boeien – Spoor gebombardeerd aan de kassa, en als je het vandaag streamt, bevat het eenvoudigweg alle drie de eindes. De truc was echter gecementeerd Aanwijzingen plaats in de filmgeschiedenis en heeft toekomstige media beïnvloed. Het laatste seizoen van Zwarte spiegel bevatte een aflevering over het Mandela-effect waaraan willekeurig een van de drie werd toegewezen twee verschillende versies aan kijkers, in een poging het publiek te verwarren wanneer ze de show met vrienden bespreken. De Netflix-serie Caleidoscoop is volledig op dit hulpmiddel gebouwd, waarbij elke kijker de afleveringen in een (vooral) willekeurige volgorde.
Nu werkt Netflix aan een reality-wedstrijdserie geïnspireerd door Spoor, al is het meer geïnspireerd door het originele bordspel dan door de avonturen van Tim Curry in de rol van butler. Maar zelfs als je het spel nog nooit hebt aangeraakt, Spoor blijft een hilarisch mysterie vol slapstick, slapstick en onverwachte wendingen.
