Een ‘maker van homo-inhoud’ kan van alles zijn: een politieke expert, een drag queen, een sportschoolrat, een verpleegster, een prostituee, een schrijver, een streamer, een derm, een TikTok-komiek, een elektricien of activist, een chef-kok, een fashionista, een man die aan het daten is de CEO van CrumblCEO van Crumbl, a Russische motorrijder veelbelovende vingerafdruk of een andere combinatie van een groot aantal subcategorieën.
‘Inhoud’ is simpelweg iets dat je plaatst en waarvan niemand beweert dat het kunst is. Publiceren is ondertussen een oefening in self-branding, en de impact en stijl van uw inhoud vormen de stem van uw merk. Doe het vaak genoeg en goed genoeg om een publiek te trekken, en je kunt misschien een professional worden, of op zijn minst je belangrijkste carrière in stand houden (of vernietigen) door homo te worden op internet. Als je dat doet, loop je het risico dat je het doelwit wordt om redenen die verder gaan dan je weet en beschuldigd wordt van het belichamen van het probleem met homo’s tegenwoordig.
Natuurlijk zijn de meeste berichten geen probleem; ze verschijnen op feeds, krijgen een beetje aandacht en verdwijnen dan. Maar elke dag kan het homo-internet iemand uit zijn stapel slushie als hoofdpersoon kiezen. Zie bijvoorbeeld het vreemde voorbeeld van de gay who gepubliceerd een onschuldige spiegelfoto met haar vriend en een foto van hun pastadiner op Valentijnsdag. Duizenden mensen voelden zich genoodzaakt commentaar te geven. Of de bijdrage van het individu wreed of bedachtzaam, inzichtelijk of dom was, het deed er niet toe. Het maakte ook niet uit dat de proefpersonen zelf geen publieke figuren waren of zelfs maar micro-influencers die binnen een homoseksuele subgemeenschap opereerden. Veel bijdragen probeerden heel grappig te zijn, waardoor alle lezers de kans kregen om een paar seconden te blaffen of te klappen voordat ze doorgingen met scrollen en het bestaan van de reageerder voor altijd vergaten. Maar de sleutel was om het onderwerp van de dag en de verrassende details ervan te exploiteren.
Maanden later zal er echter met tussenpozen een tweet verschijnen met een citaat waarin een halsketting, tuberkelOF ijsblokjesbakje op de loer in de diepe ruimte van de foto. De aanvankelijke beledigingen (dat de mannen op bloedverwanten leken of dat ze op Mario en Luigi leken) zijn sindsdien afgezwakt ten gunste van een soort viering van de gekke viraliteit van de post: we lachen niet langer om de kleinste man omdat hij een kruimel in de rits, maar met onszelf om dom, geschokt en schandalig te zijn, dat wil zeggen homo. De beelden zijn de plek geworden van een bewuste metakomedie over de noodzaak om te posten, waar een deel van de bevolking last van heeft.
