Zoals nabijgelegen instellingen zoals Brown University sportteams hebben ingezet, geldt dat ook voor RISD. In de tijd van het Amerikaanse honkbal met het wollen uniform en het Amerikaanse voetbal met de leren helm kwamen architecten en textielingenieurs in botsing met middelbare scholen, universiteiten en zelfs een plaatselijke staatsgevangenis. Een paar uur lang deed de toekomst van de creatieve industrie zich voor als atleten.
Ondanks ontoereikende faciliteiten en schema’s die zijn opgebouwd rond de eisen van de curricula van de kunstacademie, bloeit de atletiek bij RISD al meer dan een eeuw. In de jaren 1910 trainde het basketbalteam in het gebouw van de textielafdeling. Later dat schooljaar kon je een honkbalteam zien oefenen op het veld in de steegjes rond de campus of zien zwaaien in een slagkooi die was gebouwd op de afdeling Liberal Arts. Tientallen jaren later vond het basketbalteam een nieuwe oefenruimte in een oud bankgebouw dat eigendom was van de school. De randen van de binnenplaats waren de hardstenen muren van het gebouw zelf.
Zoals zoveel kunst bleef het basketbalteam gedurende een groot deel van de 20e eeuw ‘zonder titel’ en zonder identiteit. In de beginjaren werden ze “de Ontwerpers” genoemd. In de jaren zestig volgden RISD-studenten de bewegingen van die tijd en waren trots op hun vreemde gedrag, mogelijk onder invloed van drugs. Bekend als de ‘Rode Duivels’, stapten een tiental kunststudenten in het busje van een vriend, trotseerden lokale marinebases en werden toegejuicht door vrienden met onverzorgde baarden en opgerolde spijkerbroeken die op de stoep terechtkwamen en riepen: ‘GO… GO… GO… NADS!’ terwijl ze naar hun liezen gebaarden.
Het was vanaf het begin duidelijk dat basketbal de perfecte sport was voor het soort mensen dat zich op een plek als de Rhode Island School of Design bevond. Opeengepakt in een prestigieus instituut met alumni die enkele van ’s werelds meest invloedrijke illustratoren, animators en architecten zouden worden, zagen ze het spel als een onderbreking van hun dagelijkse optreden. De studentenkranten van RISD dachten er hetzelfde over. Spelers hebben vreemde bijnamen gekregen zoals “Eel”, “Steamboat” en “Zippy”. Een fictieve sportjournalist hield een wekelijkse column bij waarin hij verhalen vertelde over de overwinningen van het team en hun beslissing rapporteerde om een uitnodiging voor het Nationale Uitnodigingstoernooi af te wijzen. Toen, alsof het niemand meer iets kon schelen, verdween het team tijdens de zomer.
