Charles ShayEen gedecoreerde Indiaanse veteraan die een 19-jarige hospik van het Amerikaanse leger was toen hij op D-Day op Omaha Beach landde en levens hielp redden, is woensdag overleden. Hij werd 101 jaar oud.
Shay stierf in zijn huis in Bretteville-L’Orgueilleuse in de Franse regio Normandië, zei zijn oude vriendin en verzorger Marie-Pascale Legrand.
Shay, van de Penobscot-stam en oorspronkelijk afkomstig van Indian Island in de Amerikaanse staat Maine, ontving de Silver Star omdat hij herhaaldelijk in zee was gedoken en ernstig gewonde soldaten in relatieve veiligheid had gebracht en hen had gered van de verdrinkingsdood. In 2007 ontving hij ook de hoogste onderscheiding van Frankrijk, het Legioen van Eer.
Shay woonde sinds 2018 in Frankrijk, niet ver van de kust van Normandië, waar bijna 160.000 soldaten uit Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Canada en andere landen op D-Day op 6 juni 1944 landden. De Slag om Normandië bespoedigde de nederlaag van Duitsland, die minder dan een jaar later kwam.
“Hij stierf vredig, omringd door zijn dierbaren”, vertelde Legrand aan The Associated Press.
Shay vertelde CBS News in 2019 die naar Frankrijk verhuisde om dicht bij zijn gevallen broers te zijn.
“Ik ga hier sterven”, vertelde Shay destijds aan CBS News. ‘Ik geloof dat ik tot de zielen kan spreken van de mannen die hier nog steeds aan de kust ronddwalen. En ik heb alleen maar geprobeerd hen te verzekeren dat ze niet zullen worden vergeten.’
Jeffrey Schaeffer/AP
De Charles Shay Memorial-groep, die de nagedachtenis eert van ongeveer 500 indianen die op de stranden van Normandië zijn geland, zei in een verklaring gepubliceerd op Facebook dat “onze harten diep bedroefd zijn om te delen dat onze geliefde Charles Norman Shay… naar huis is teruggekeerd naar de Schepper en de geestenwereld.”
“Hij was een ongelooflijk liefhebbende vader, grootvader, schoonvader en oom, een held voor velen en een buitengewoon mens”, aldus de verklaring. “Charles laat een erfenis van liefde, dienstbaarheid, moed, geest, plicht en familie achter die blijft schitteren.”
Klaar om zijn leven te geven
Op D-Day kwamen 4.414 geallieerde soldaten om het leven, waaronder 2.501 Amerikanen. Ruim 5.000 raakten gewond. Aan Duitse zijde vielen enkele duizenden doden of gewonden.
‘Maltarkanonnen en artillerie komen op ons af,’ Shay vertelde CBS News in 2019. “Toen de helling instortte, werden de mannen die vooraan zaten, sommigen van hen onmiddellijk gedood.”
Anderen raakten zo zwaar gewond dat ze zichzelf niet uit de golven konden slepen.
“Veel gewonde mannen lagen op de grond en konden zichzelf niet helpen door de vloed”, vertelde Shay aan CBS News.
Shay heeft het overleefd.
“Ik denk dat ik er klaar voor was om mijn leven te geven als het moest. Gelukkig hoefde ik dat niet te doen”, zei Shay in 2024 in een interview met Associated Press.
‘Ik had een baan gekregen en, zoals ik het zag, was het aan mij om die te voltooien’, herinnert hij zich. “Ik had geen tijd om me zorgen te maken over de situatie waarin ik daar was en misschien mijn leven zou verliezen. Daar was geen tijd voor.”
Die nacht viel hij uitgeput in slaap in een bosje boven het strand.
“Toen ik ‘s ochtends wakker werd, was het alsof ik op een begraafplaats lag te slapen, omdat er dode Amerikanen en Duitsers om me heen lagen”, herinnert hij zich. “Ik bleef daar niet lang en vervolgde mijn weg.”
Shay zette vervolgens zijn missie in Normandië enkele weken voort, waarbij hij de gewonden redde, voordat hij met Amerikaanse troepen naar Oost-Frankrijk en Duitsland vertrok, waar hij in maart 1945 gevangen werd genomen en een paar weken later werd vrijgelaten.
Verspreid een boodschap van vrede
Na de Tweede Wereldoorlog nam Shay opnieuw dienst bij het leger omdat de situatie van de indianen in zijn thuisstaat Maine te precair was vanwege armoede en discriminatie.
Maine stond pas in 1954 toe dat mensen die in indianenreservaten woonden, stemden.
Shay bleef getuigen van de geschiedenis: keerde terug naar de strijd als medicus tijdens de Koreaanse oorlog, nam deel aan Amerikaanse kernproeven op de Marshalleilanden en werkte later bij de Internationale Organisatie voor Atoomenergie in Wenen, Oostenrijk.
Ruim zestig jaar lang sprak hij niet over zijn ervaringen in de Tweede Wereldoorlog.
LOIC VENANCE/AFP via Getty Images
Maar hij begon in 2007 deel te nemen aan D-Day-herdenkingen en heeft de afgelopen jaren vele gelegenheden aangegrepen om zijn krachtige getuigenis te geven en een boodschap van vrede te verspreiden.
Tijdens de COVID-19-pandemie in 2020-2021 markeerde Shay’s eenzame aanwezigheid herdenkingsceremonies, omdat reisbeperkingen andere veteranen of families van gesneuvelde soldaten uit de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en andere geallieerde landen ervan weerhielden de reis naar Frankrijk te maken.
Verdriet bij het opnieuw zien van de oorlog in Europa
Jarenlang voerde Shay een wijze verbrandingsceremonie uit, ter ere van degenen die stierven, op een klif met uitzicht op Omaha Beach, waar het monument dat nu zijn naam draagt, staat.
Op 6 juni 2022 gaf hij de taak om te herdenken aan een andere Native American, Julia Kelly, een veteraan uit de Golfoorlog van de Crow-stam. Dit gebeurde iets meer dan drie maanden na de grootschalige invasie van Oekraïne door Rusland, in wat de ergste oorlog van het continent sinds 1945 zou worden.
Shay uitte vervolgens haar verdriet toen ze zag dat de oorlog terugkeerde naar het continent.
“Oekraïne is een zeer trieste situatie. Ik heb medelijden met de mensen daar en ik weet niet waarom deze oorlog uitbrak”, zei hij. “In 1944 landde ik op deze stranden en we dachten dat we vrede in de wereld brachten. Maar dat is niet mogelijk.”
Haraz N.Ghanbari/AP




