Collectieve verantwoordelijkheid | Federale Handelscommissie

Vandaag kondigen we een nieuwe handhavingsactie aan die erop gericht is bedrijven aansprakelijk te stellen voor schade aan consumenten die is veroorzaakt door anderen of aan wie zij rechtstreeks hebben deelgenomen aan het onrechtmatige gedrag. Hierin actie tegen Seed ConsultingWij beweren onder meer dat Seed verschillende misleidende plannen heeft ondersteund en gefaciliteerd die consumenten duizenden dollars hebben afhandig gemaakt. Seed regelde bijvoorbeeld creditcardfinanciering voor slachtoffers van een vermeend seminar over oplichting met onroerend goed, en zodra consumenten de kaarten ontvingen, maakte Seed kredietlimieten bekend aan de vermeende oplichters, die er vervolgens achter kwamen dat consumenten tienduizenden dollars achter de hand hadden voor ‘collegegeld’. Wij stellen dat Seed actief heeft deelgenomen aan het plan, ondanks dat hij zich bewust was van de onwettigheid ervan. Dit is slechts een van de vele gevallen die we hebben gepresenteerd waarin wordt beweerd dat een bedrijf aansprakelijk kan zijn voor het assisteren bij, faciliteren van of anderszins deelnemen aan het wangedrag van andere bedrijven.

Pas de afgelopen twee jaar zijn we handhavingsmaatregelen gestart tegen bedrijven die:

• de aankoop van frauduleuze producten door consumenten financieren (Zien Zaad advies EN Billijke Acceptatie Corp.);
• het leveren van orderafhandelingsdiensten met betrekking tot een product dat op bedrieglijke wijze wordt verkocht (Zien Support.com);
• betalingen verwerken voor frauduleuze verkopers (Zien RevenueWire, KwalitatiefEN Complete oplossingen voor handelaars);
• inzamelingsacties uitvoeren voor fictieve goede doelen (Zien Bewustzijnsoproep);
• VoIP-diensten aanbieden aan oplichtingsrobots (Zien Globex, Alcázar, FTC-waarschuwingsbrievenEN FTC/FCC-waarschuwingsbrieven);
• misleidende campagnes maken voor adverteerders (Zien Verkeersopstoppingen);
• een advertentieplatform exploiteren waarop misleidende beweringen worden gedaan (Zien Tapjoy);
• leads kopen die zijn gegenereerd door misleiding of andere overtredingen van de wet (Zien Korps Beroepsopleiding (CEC), Mediamixen, EduTrek, Grand Bahama-cruiselijnEN Alliantie Veiligheid);
• winst uit verkopen door distributeurs die winst maken of misleidende productclaims maken (Zien AdvoCareevenals verzonden MLM-waarschuwingsbrieven april EN juni 2020; OF
• valse schulden verkopen aan incassobureaus (Zien GAFS).

Dit algemene concept is niets nieuws. Dertig jaar geleden omarmde Barry Cutler, destijds directeur van het Bureau of Consumer Protection, zijn ‘paardenbloemtheorie’ voor wetshandhaving, gebaseerd op ‘het concept dat als we paardenbloemen plukken, ze meteen zullen ontkiemen; we moeten de wortels aanpakken.’¹ Volgens Cutler betekende dit “het achtervolgen van de mensen die de spaken van het wiel zijn door het verstrekken van ansichtkaarten, producten, verkoopscripts en het innen van het geld, waardoor creditcardbetalingen effectief worden witgewassen, voor de (fraudeurs).”² Hoewel we dit concept hebben uitgebreid naar nieuwe soorten bedrijven, zoals financiële bedrijven en VoIP-dienstverleners, is het algemene idee hetzelfde: we zullen niet toestaan ​​dat deze partijen profiteren van illegale handelingen, en we zullen proberen hen ter verantwoording te roepen wanneer ze actief deelnemen aan illegaal gedrag, met kennis van hun onwettigheid.³

We hebben verschillende juridische theorieën gebruikt om aansprakelijkheid op te leggen aan bedrijven waarvan hun klanten, leveranciers of zakenpartners ook betrokken zijn bij wangedrag. Bijvoorbeeld:

• een principaal verantwoordelijk houden voor het misleidende gedrag van zijn agent (Zien CEC EN Progressieve leasing);
• middelen en instrumenten – het geven van een valse voorstelling van zaken (of een namaak of een namaakartikel) aan een ander, in de wetenschap dat het mogelijk was dat de middelen in de handelsstroom konden worden gestoken en aan de consument konden worden doorgegeven (Zien Support.com EN Nerium/Signum Biowetenschappen);
• onjuist gedrag – het handelen of nalaten consumenten blootstelt aan het risico van aanzienlijke schade die redelijkerwijs niet kan worden vermeden, waarbij de voordelen van het handelen of nalaten niet opwegen tegen de kosten;
• aansprakelijkheid op grond van de Telemarketing Sales Rule (TSR) voor het “aanzetten van (een ander) om te bellen” in strijd met de TSR; OF
• een schending van de TSR “bijstaan ​​en faciliteren” door substantiële hulp en ondersteuning te bieden, in de wetenschap of bewust vermijdend te weten dat het gedrag illegaal was.

De verlichting die we in deze gevallen hebben gezocht, omvatte vaak compensatie voor benadeelde consumenten, maar ook dwangmaatregelen die in de toekomst monitoring en monitoring van verkopers of klanten vereisen, waaronder:

• toewijding van zakenpartners;
• het definiëren van contractuele vereisten en serviceniveaunormen voor compliance en prestaties;
• voortdurende monitoring en audits om naleving vast te stellen; EN
• eisen dat zakenpartners deze eisen aan opdrachtnemers opleggen.

Hoewel we bedrijven niet willen ontmoedigen om leveranciers in te huren of zaken te doen met andere partijen, willen we ook niet dat bedrijven illegaal gedrag kunnen uitbesteden en daarvan kunnen profiteren. Bovendien willen we bedrijven aanmoedigen tot verstandige controle en monitoring van hun leveranciers, klanten en zakenpartners. Bij het zoeken naar goede kandidaten voor handhaving door meerdere actoren kijken we naar het hele ecosysteem dat het wangedrag ondersteunt of mogelijk maakt, door rekening te houden met de volgende factoren:

• Is het vervolgen van slechts enkele van de verantwoordelijke partijen voldoende voor wetshandhaving?
• Zijn marktprikkels of andere private prikkels voldoende om het gewenste gedrag bij alle deelnemers teweeg te brengen?
• Hebben de bedrijven in kwestie de mogelijkheid om de noodzakelijke steun aan overtreders te weigeren?
• In hoeverre hebben de betreffende bedrijven consumenten geschaad of geprofiteerd van hun betrokkenheid?
• Zullen de voordelen van monitoring opwegen tegen de kosten?
• Werkt de potentieel aansprakelijke verkoper, klant of zakenpartner samen met gedaagden of respondenten in andere zaken die zijn aangespannen door de FTC of andere wetshandhavingsinstanties?

________________________________________

¹ Barry J. Cutler, Ontwikkelingen op het gebied van consumentenbescherming bij de Federal Trade Commission60 Antitrustjournaal 123, 130 (1991).

² Identiteitskaart.

³ Zie bijvoorbeeld, Opgestelde verklaring van de Commissie over de handhaving door de FTC van aan chokepoints gerelateerde zakelijke activiteitenvoor de Subcommittees on Homeland Security and Government Operations van de Committee on Oversight and Government Reform, U.S. House of Representatives, 10 (26 juli 2018) (“Wanneer een betalingsverwerker een frauduleuze handelaar assisteert bij het aannemen van geld van consumenten – door de handelaar actief te helpen zijn frauduleuze gedrag te verbergen voor het verwerven van banken en betalingsnetwerken of door een oogje dicht te knijpen voor de fraude van de handelaar – zal de Commissie passende wetshandhavingsactiviteiten nastreven om consumenten en concurrentie te beschermen. “).