In de maanden na de stakingen van de Writers Guild of America (WGA) en de Screen Actors Guild-American Federation of Television and Radio Artists (SAG-AFTRA) van 2023 adopteerden werknemers uit de filmindustrie het refrein: ‘Overleven tot ’25’ – een schamel doel dat de realiteit van de industrie weerspiegelt. De stakingen kwamen kort nadat de landproductie werd verstoord door de COVID-19-pandemie. De droomfabriek was een nachtmerrie geworden.
De productiepauze als gevolg van de pandemie heeft de spaargelden van de werknemers uitgeput, waardoor velen gedwongen zijn inkomsten buiten de sector te zoeken. Toen het werk eenmaal was hervat, ontdekten degenen die weer aan het werk wilden – toneelknechten, cameramensen, schrijvers, regisseurs, administratief personeel, de Teamsters die cast en crew naar filmsets vervoeren – dat sommige van die banen nooit meer terugkeerden. Het nieuwe normaal van een kleiner, slanker Hollywood was aangebroken. Hoewel de vakbondsleden vrijwel unaniem vóór de schrijvers- en acteursstaking stemden, duurde de staking voort en bleef de neergang in de industrie voortduren. Twee jaar na het einde van de stakingen daalt de productie nog steeds.
Toen het nieuws arriveerde Netflix probeerde Warner Bros. Discovery te kopen voor 83 miljard dollar, een deal die de enorme Burbank-studiokavels en HBO Max (de kabelkanalen van WBD zouden worden afgesplitst in een aparte entiteit) omvatte. Arbeiders uit de industrie waren er snel bij om hun tegenstand te uiten.
“Het grootste streamingbedrijf ter wereld dat een van zijn grootste concurrenten opslokt, is wat de antitrustwetten moesten voorkomen”, zeiden WGA-West en WGA-East in een verklaring waarin ze aandrongen op het blokkeren van de deal. “Het resultaat zou banen elimineren, de lonen verlagen, de omstandigheden voor alle entertainmentwerkers verslechteren, de prijzen voor consumenten verhogen en het volume en de diversiteit van de inhoud voor alle kijkers verminderen.”
De Directors Guild of America (DGA) bracht een soortgelijke verklaring uit. James Cameron eerlijk gezegd gewaarschuwd dat de overname ‘een ramp’ zou zijn. SAG-AFTRA was iets meer gemeten. “Een deal die in het beste belang is van SAG-AFTRA-leden en alle andere werknemers in de entertainmentindustrie moet resulteren in meer creatie en meer productie, niet minder”, aldus de vakbond in een verklaring.
Netflix-CEO Ted Sarandos ziet alleen de positieve kant beschrijven fusie als ‘pro-consument, pro-innovatie, pro-werknemer’, maar ook als ‘pro-creator’ en ‘pro-groei’. De vooruitzichten voor de streaminggigant zien er rooskleurig uit: Bloomberg dinsdag gemeld dat WBD de vijandige overnamepoging van Paramount Skydance afweert, deels als gevolg van zorgen over de financiering van de deal. Het bod van Netflix biedt volgens het bestuur een nog grotere aandeelhouderswaarde. David Ellison, CEO van Paramount Skydance, probeerde de kritiek op zijn overnamevoorstel te temperen door te zeggen dat een Paramount-WBD-vakbond meer dan dertig bioscoopreleases per jaar zou hebben, een cijfer mild stijging vergeleken met de huidige productie van de twee studio’s.
Maar het scepticisme onder werknemers in de industrie komt voort uit een precedent. Wanneer bedrijven fuseren, betekent dit banenverlies en minder projecten. De International Alliance of Stage Employees (IATSE), de vakbond van ‘below the line’ filmwerkers – cameramensen en technici, make-up- en kostuumontwerpers, toneelknechten, elektriciens en dergelijke – benadrukte de schadelijke gevolgen die voortvloeien uit dergelijke overeenkomsten in een recent nummer van haar bulletin.
“Helaas, wanneer grote entiteiten fuseren, blijven ze niet dezelfde hoeveelheid inhoud produceren als toen ze twee afzonderlijke bedrijven waren”, schreef de vakbond. (IATSE heeft nog geen commentaar gegeven op de Netflix-WBD-deal.)
Bloedige banen
In april 2020 meldde het Bureau of Labor Statistics (BLS) een verlies van 217.000 banen in de film- en geluidsopname-industrie, de grootste maandelijkse daling ooit gemeten. Hoewel de pandemie is afgenomen, is de productie niet hervat. FilmLA, een non-profitorganisatie opgericht door de stad en provincie Los Angeles, gevonden Het grootstedelijk gebied van Los Angeles verloor tussen 2022 en 2023 bijna 19,7% van zijn aandeel in de eerste scripted televisieprojecten, een van de grootste dalingen sinds de organisatie begon met het bijhouden van de gegevens. Het aantal vertaalt zich in duizenden verloren banen.
In 2023 gingen arbeiders staken om duurzamere lonen en uitkeringen veilig te stellen en bescherming te bieden tegen de bedreigingen die deze verandering met zich meebracht. kunstmatige intelligentie. Maar de stakingen vertegenwoordigen een economische omwenteling (inderdaad, dat is waar hun kracht ligt), en het besluit van de studio’s om na de recente inkrimpingen te gaan inkrimpen zou wel eens permanent kunnen blijken. Een 2025 relatie van het in Los Angeles gevestigde Otis College of Art and Design ontdekte dat de film-, televisie- en geluidssector in Californië ongeveer een kwart kleiner is dan in 2022. FilmLA’s 2025 Q2 relatie registreerde 5.394 dagen filmen op locatie, een daling van 6,2% ten opzichte van het voorgaande jaar en ruim 30% onder het vijfjarig gemiddelde. Producties blijven belastingvoordelen in het buitenland najagen (het zal je misschien verbazen hoeveel ongeschreven televisie er om deze reden in Ierland wordt gemaakt), waardoor de binnenlandse productie verder wordt vernietigd.
Tegen het einde van 2024 rapporteerde de BLS 100.000 banen in de industrie in het metrogebied van Los Angeles, tegen 142.000 twee jaar eerder. Als we kijken naar freelancers en aangrenzende industrieën – de dienstensector van de stad is bijvoorbeeld onlosmakelijk verbonden met de bioscoop – is de verliezen ze zijn zelfs nog hoger.
Er is veel bewijsmateriaal dat deze stelling ondersteunt. Toen Disney in 2021 fuseerde met 21st Century Fox, 3.000 mensen ze zijn banen kwijtgeraakt als gevolg van inkrimping en projecten die zijn uitgesteld of permanent op de plank liggen. Disney luiken Blue Sky Studios (vooral bekend van De ijstijd franchising) in hetzelfde jaar, waardoor 450 banen in de animatie-industrie verloren gingen. Fusie van WBD met Cartoon Network Studios geëlimineerd ook talrijke posities. En NBCUniversal, Lionsgate en Netflix opereerden op ondernemingsniveau ontslagen in de afgelopen jaren.
Ellison, zoon van miljardair Larry Ellison, ontsloeg duizend mensen mensen aan Paramount na de aankoop van het bedrijf eerder dit jaar. De CEO heeft verklaard dat het van plan is zijn personeelsbestand met nog eens 2.000 in te krimpen – cijfers die zeker op de hoofden van de WBD-werknemers zullen wegen als Ellison’s poging tot vijandige overname van WBD slaagt.
Onzekere toekomst
De Netflix-WBD-deal zal naar verwachting te maken krijgen met toezicht van de toezichthouder op de mogelijke gevolgen voor consumenten: Netflix is al het toonaangevende bedrijf voor streaming video on demand (SVOD), met 300 miljoen abonnees; het toevoegen van HBO Max aan zijn basis zou 430 miljoen bedragen. Antitrustregelgeving vereist onderzoek naar elke deal die één enkele entiteit in staat zou stellen meer dan 30% van een markt te controleren; dit zou Netflix een aandeel van 43% op de SVOD-markt opleveren.
Maar het zijn niet alleen de potentiële stijging van de abonnementsprijzen en de voortdurende decimering van de bioscoopervaring die in het geding zijn. Labour-oppositie zou er ook toe kunnen leiden dat het ministerie van Justitie de fusie blokkeert, zoals zij deed met het bod van 2 miljard dollar van Penguin Random House om Simon & Schuster over te nemen. Auteurs, waaronder Stephen King, getuigden dat de fusie van de superuitgever minder vooruitgang voor hun boeken zou betekenen, met rampzalige gevolgen.
Een Netflix-WBD-combinatie brengt dezelfde risico’s met zich mee. Een schrijver of regisseur die hoopt dat een project groen licht krijgt van een studio, heeft één potentiële koper minder. Het megabedrijf zou uiteindelijk een monopsoniewerkgever kunnen worden, die vanwege zijn omvang de arbeidsnormen in de hele sector kan dicteren. De heerszuchtige studiodirecteur die zegt: “Je zult nooit meer in deze stad werken!” voor een ondergeschikte is het een cliché dat bekend is in Hollywood; De leidinggevenden van Netflix-WBD zullen die macht in handen hebben. Minder bedrijven betekent dat minder mensen beslissen welke kunst ze willen zien en welke opties de kijker heeft. Dit betekent een grotere buitensporigheid van visionair werk, het soort werk dat leidinggevenden afdoen als te vreemd, onverkoopbaar of politiek ongemakkelijk.
Het is nog te vroeg om te zeggen hoe dit allemaal zal aflopen. Netflix en WBD denken dat het 18 maanden zal duren om de deal af te ronden en alle hindernissen op regelgevingsgebied uit de weg te ruimen. De afwijzing van het tegenvoorstel van Ellison door WBD zal wellicht geen einde maken aan de campagne om het publiek en de toezichthouders ervan te weerhouden Netflix te kopen. Ellison’s voorgestelde aankoop van WBD brengt echter zijn eigen problemen met zich mee: van het conglomeraat van financiële financiers wier banden met de regering-Trump velen in de sector zullen alarmeren, tot mogelijke antitrusthindernissen.
Voor Sarandos, Ellison en WBD CEO David Zaslav is het maken van kwaliteitsfilms die werknemers genoeg betalen om ze in de industrie te houden uiteraard niet het doel. Het maximaliseren van de aandeelhouderswaarde blijft de prioriteit. Wat managers ook zeggen, geen van beide potentiële fusies is waarschijnlijk goed voor de werknemers. En dus is het aan hen om zorg te dragen voor hun film en, bij uitbreiding, voor de film zelf. Zelfs op de meest ongunstige arbeidsmarkt gaat achter een dergelijke helderheid van visie macht schuil.
