Leden van de Kakataibo Inheemse Garde patrouilleren in het Peruaanse Amazonegebied en observeren cocagewassen die in het regenwoud zijn geplant, een bron van ontbossing, geweld en bloedvergieten op hun land.
Simeon Tegel voor NPR
onderschrift verbergen
ondertiteling activeren/deactiveren
Simeon Tegel voor NPR
UCAYALI, Peru – Terwijl ze patrouilleren in hun voorouderlijk territorium diep in de Amazone, dragen sommige leden van de Kakataibo Inheemse Garde speren.
Anderen zwaaien met kapmessen. Velen hebben traditionele pijlen en bogen en één heeft een antiek geweer over zijn schouder.
Terwijl ze zich een weg banen over overgroeide paden en rivieren doorwaden, is de missie van deze hechte groep inheemse dorpelingen bloedserieus: het vinden van illegale cocaplantages, het belangrijkste ingrediënt in cocaïne, op stamland.
“We willen hem hier niet hebben”, zegt iemand, die anoniem wil blijven uit angst voor represailles van drugshandelaren. ‘Coca brengt alleen maar problemen. Het betekent de dood, voor ons en voor het bos.’
De teelt van de Andesplant bloeit hier in Peru, de op één na grootste cocaïneproducent ter wereld.
Er wordt nu steeds meer verbouwd in het Peruaanse Amazonegebied. Het is een uitgestrekt en vaak wetteloos grensgebied, groter dan Texas. De regio is ook de thuisbasis van enkele van de laatste inheemse jager-verzamelaars op aarde, die nog steeds geïsoleerd leven van de buitenwereld.
Het aantal hectaren beplant met coca in het Zuid-Amerikaanse land is sindsdien toegenomen bijna 43.000 (106.255 acres) in 2013 NAAR bijna 90.000 (ruim 222.000 acres) in 2024. Het land produceert nu ongeveer 850 ton cocaïne per jaar, een productie die wordt aangewakkerd door de mondiale vraag naar de drug, ook op de grootste consumentenmarkt ter wereld, de Verenigde Staten.
Leden van de lokale inheemse politie inspecteren een clandestiene landingsbaan die onbruikbaar is geworden nadat de inheemse gemeenschap van Ashaninka grote gaten had gegraven om te voorkomen dat drugshandelaren met lichte vliegtuigen vol cocaïne Bolivia binnen zouden vliegen.
Simeon Tegel/NPR
onderschrift verbergen
ondertiteling activeren/deactiveren
Simeon Tegel/NPR
Hier in het laaglandgebied van Ucayali ligt ongeveer 12.000 hectare coca en tientallen clandestiene landingsbanen, ook op inheemse gebieden en zelfs binnen reservaten voor enkele van die uiterst kwetsbare geïsoleerde stammen.
Coca-Cola brengt corruptie, ontbossing en bloedvergieten met zich mee.
De afgelopen jaren zijn in Peru ongeveer twintig inheemse leiders vermoord omdat ze zich verzetten tegen drugshandelaren en de illegale houtkappers die vaak zij aan zij met hen samenwerken. Zes van hen waren Kakataibo, een kleine etnische groep waarvan enkele duizenden leden verspreid zijn over het centrale Peruaanse Amazonegebied.
De junglehitte resulteert in feite in een zwakker product van lagere kwaliteit dan in de bergen geteelde coca. Maar het is ook gemakkelijker om cocaïne over de lange junglegrens van Peru met Brazilië en Bolivia te smokkelen dan het over de Andes naar de Peruaanse havens in de Stille Oceaan en de belangrijkste internationale luchthaven in Lima te vervoeren.
Dirandro, de gespecialiseerde antidrugspolitie van Peru, heeft moeite om bij te blijven. Het ontwortelen van gewassen is als het spelen van “Whack-a-Mole” in dit uitgestrekte junglegebied.
Dirandro-commandant David Mori Trigoso zegt dat zijn mannen dapper werken in moeilijke omstandigheden terwijl hij pronkt met een cocaïnepers, die wordt gebruikt om stenen te maken van 1 kilogram van de harddrug, die tijdens een recente operatie in beslag is genomen. “We jagen altijd op narco’s, maar ook zij blijven evolueren”, voegt hij eraan toe.
Eindelijk, na bijna twee uur bosjacht, arriveert de inheemse garde bij een reeks groene kliffen die spectaculair uit het regenwoud oprijzen.
Deze afgelegen plek is niet alleen de plek waar de Andes en de Amazone samenkomen, maar is ook het begin van een overheidsreservaat voor de laatste Kakataibo-families die nog steeds leven in wat antropologen ‘vrijwillige isolatie’ noemen.
Segundo Pino, de leider van de Kakataibo Inheemse Garde, ontvangt regelmatig doodsbedreigingen van drugshandelaren.
Simeon Tegel/NPR
onderschrift verbergen
ondertiteling activeren/deactiveren
Simeon Tegel/NPR
Zij geven de voorkeur aan deze term boven ‘ongecontacteerd’. Deze inheemse gemeenschappen hebben er bewust voor gekozen zich dieper in de jungle terug te trekken vanwege traumatische ontmoetingen met buitenstaanders uit het verleden – waaronder ziekten, bloedbaden en slavernij.
De Inheemse Garde lanceert een drone en heeft binnen drie minuten twee afzonderlijke cocavelden binnen het reservaat geolokaliseerd. Ze zullen het nu aan de autoriteiten melden.
Een vrouw vertelt NPR dat de Kakataibo in het reservaat, die mogelijk haar verre familieleden zijn, worden geterroriseerd door drugshandelaren. “Ze bevinden zich in hun leefgebied, maar voelen zich aangevallen”, zegt hij. “Dus we moeten ze altijd beschermen.”
Het gevaar is maar al te reëel. Segundo Pino, leider van de Kakataibo Inheemse Garde, herinnert zich een recente doodsbedreiging die hij op zijn mobiele telefoon ontving. In slecht geschreven en met epitheton gevuld Spaans wordt beloofd dat Pino en de andere Kakataibo-leiders ‘één voor één zullen vallen’ en dat ‘bloed zal vergieten’.
“Hoe verdedigen wij ons?” vraagt Pino. “We hebben het vertrouwen in onze autoriteiten verloren. Daarom hebben we de Inheemse Garde opgericht. We moeten onszelf verdedigen. We hebben geen keus.”
