Cat Murphy, een studente, wil al journalist worden sinds ze elf jaar oud was. Veel van zijn vrienden begrijpen niet waarom.
Wanneer ze bemoeien zich met het nieuws – als ze dat wel doen – horen ze een kakofonie van stemmen. Ze weten niet wie ze moeten geloven. Journalisten zijn bevooroordeeld. Ze maken fouten. En waarom zou je je toekomst aan een stervende industrie?
“Er zijn veel reacties: ‘Oh, goed voor je. Kijk waar je aan begint. Je gaat in de leegte schreeuwen. Je zult nutteloos zijn'”, zegt Murphy, een 21-jarige afgestudeerde student aan de journalistiekschool van de Universiteit van Maryland.
Ze laat zich niet afschrikken. En dit is ook de reden waarom ze niet verrast is door de resultaten van a studie dit najaar waarin de negatieve houding ten opzichte van de media onder Amerikanen van 13 tot 18 jaar werd gedocumenteerd. De pers het gaat zelden goed in enquêtes onder volwassenen, maar het is ontnuchterend om dezelfde minachting te zien onder mensen wier mening over de wereld zich nog steeds aan het vormen is.
Woorden om de media van vandaag te beschrijven
Gevraagd door Project nieuwsgeletterdheid Om de hedendaagse media in één woord te beschrijven: 84% van de tieners reageerde met iets negatiefs: ‘bevooroordeeld’, ‘gek’, ‘saai’, ‘nep’, ‘slecht’, ‘deprimerend’, ‘verwarrend’, ‘eng’.
Ongeveer de helft van de ondervraagde tieners is van mening dat journalisten adverteerders een speciale behandeling geven, details verzinnen zoals citaten, of ‘altijd of bijna altijd’ of ‘vaak’ betalen of gunsten verlenen voor bronnen, en ongeveer zes op de tien zegt dat journalisten regelmatig foto’s en video’s uit hun context halen. Ongeveer een derde of minder gelooft dat journalisten fouten corrigeren wanneer ze zich voordoen, feiten bevestigen voordat ze deze rapporteren, informatie uit meerdere bronnen verzamelen, of verhalen behandelen die het publieke belang op zijn minst ‘vaak’ helpen beschermen – praktijken die ingebakken zitten in het DNA van gerenommeerde journalisten.
Tot op zekere hoogte weerspiegelen adolescenten de houding waaraan ze worden blootgesteld, vooral wanneer de meest prominente politicus van hun leeftijd ‘nepnieuws’ heeft verspreid. een mantra. Experts zeggen dat maar weinig tieners regelmatig het nieuws volgen of op school het doel van journalistiek leren.
Journalisten helpen zichzelf ook niet met fouten ethische fouten die nieuwswaarde hebben. Eigenzinnige verslaggevers of commentatoren in een tijdperk van politieke verdeeldheid zorgen ervoor dat lezers zich afvragen wat ze moeten geloven.
“Een deel van deze houding is verdiend, maar een groot deel ervan is gebaseerd op misvattingen”, zegt Peter Adams, senior vice-president van onderzoek en ontwerp voor het in Washington gevestigde News Literacy Project.
Maak nooit een gewoonte van nieuws
Er zijn manieren om dit te veranderen, maar het zal werk vergen.
Veel klasgenoten van Lily Ogburn krijgen informatie van sociale media. Hun ouders keken of lazen het nieuws niet toen ze opgroeiden, dus maakten ze er geen gewoonte van, zegt Ogburn, een student aan de journalistiekschool van de Northwestern University.
Ogburn is de voormalige hoofdredacteur van de populaire studentenkrant Daily Northwestern. Krantenberichten uit 2023 over vermeende ontgroening en racisme binnen het voetbalprogramma van de school leidden tot de uitzetting van zijn coach. Hij ontdekte echter dat sommige studenten de rol van de krant niet begrijpen; zij geloven dat het bestaat om mensen die aan de macht zijn te beschermen, in plaats van hen ter verantwoording te roepen.
Vaak moest hij aan zijn klasgenoten uitleggen wat hij deed. ‘Er heerst veel wantrouwen jegens journalisten’, zei hij. Maar dit versterkte zijn besluit om trouw te blijven aan het beroep.
‘Ik wil een journalist zijn die mensen vertrouwen’, zei Ogburn, ‘en ik wil nieuws brengen dat ervoor zorgt dat mensen de media geloven en vertrouwen.’
De financiële problemen van de nieuwsindustrie van de afgelopen twintig jaar hebben redactiekamers leeggemaakt en minder journalisten aan het werk gelaten. Naast dat ze niet veel legitieme journalistiek zien, ervaren jonge mensen het vaak niet via de populaire cultuur, in tegenstelling tot de vorige generatie, die tot in detail leerde zoals de Washington Post-verslaggevers Robert Woodward en Carl Bernstein bracht het Watergate-schandaal aan het licht in de Oscar-winnende film “All the President’s Men”.
Toen het News Literacy Project ernaar vroeg, kon tweederde van de tieners niets bedenken op de vraag welke films of tv-programma’s in hen opkomen als ze aan journalistiek denken. Degenen die reacties ontvingen, noemden het vaakst de serie ‘Spider-Man’ of de film ‘Anchorman: The Legend of Ron Burgundy’. Geen van beide afbeeldingen was bijzonder vleiend.
Na zijn pensionering als redacteur van Newsday hielp Howard Schneider bij de ontwikkeling van de eerste journalistieke school van de State University of New York. Maar in plaats van toekomstige schrijvers, redacteuren of producenten te leren, begon hij niet-journalisten te leren hoe ze nieuwsconsumenten konden zijn.
Nu uitvoerend directeur van SUNY Stony Brook’s Centrum voor nieuwsgeletterdheidSchneider was ook niet verrast door de recente onderzoeksresultaten.
“De negativiteit, het gevoel dat het nieuws verdraaid is, is slechts een weerspiegeling van hoe hun ouders zich voelen”, aldus Schneider. “Hoe meer ze worden blootgesteld aan nieuws, legitiem nieuws, hoe positiever hun houding wordt.”
Hij heeft nieuwsgeletterdheidsprogramma’s ontwikkeld voor schooldistricten. “Studenten zullen zeggen: ‘Ik haal mijn nieuws van YouTube'”, zei hij. “Ik zeg: ‘Nee, dat doe je niet'”, en legt uit waar het nieuws vandaan komt en hoe je onderscheid kunt maken in wat ze zien.
Lessen uit een cursus informatievaardigheden
Dat is een van de lessen die de 16-jarige Brianne Boyack leerde tijdens haar les nieuwsgeletterdheid op de Brighton High School in Cottonwood Heights, Utah. Hij had weinig vertrouwen in het nieuws dat binnenkwam, maar hij leerde hoe belangrijk het is om bronnen dubbel te controleren als hij iets interessants ziet en om kanalen te zoeken die hij betrouwbaar vond.
Zijn klasgenoot, Rhett MacFarlane, paste wat hij in de klas had geleerd toe om te onderzoeken toen een vriend hem vertelde dat het Louvre in Parijs was beroofd.
“Ik heb geleerd dat er zeker sprake is van fact checking (in de journalistiek)”, vertelde MacFarlane, ook 16, aan The Associated Press. “Jullie zijn professionals en jullie moeten de waarheid vertellen, anders worden jullie ontslagen. Ik dacht dat jullie gewoon deden wat jullie wilden en zelf kozen wat jullie over een onderwerp wilden zeggen.”
Nieuwsgeletterdheidsprogramma’s op scholen zijn echter relatief zeldzaam. Scholen moeten al veel onderwerpen behandelen om leerlingen voor te bereiden op de toekomst. En onthoud: journalisten hebben niet de beste reputatie. Het kan moeilijk zijn voor docenten om ze voor de gek te houden.
“Er is hier sprake van traagheid”, zei Schneider, “en dit is een urgente kwestie.”
Aan de Universiteit van Maryland zei Murphy dat hij niet dacht dat er onder zijn medestudenten een inherente haat tegen journalisten bestond. ‘Ze hebben geen ervaring met het lezen van journalistiek,’ zei hij.
Dit is waar zij van mening is dat de journalistieke sector meer inspanningen moet leveren. Een van de dingen die hij het meest frustrerend vindt aan zijn vakgebied is de weerstand tegen verandering, met name de onwil of het onvermogen om zinvol gebruik te maken van sociale media.
“Er is heel weinig beweging in de richting van waar mensen zijn, in plaats van te verwachten dat ze komen waar jij bent,” zei Murphy. “De enige manier om dit te veranderen is door dingen te doen die mensen vandaag de dag fascineren, in plaats van ze twintig jaar geleden te fascineren.”
—David Bauder, AP-mediaschrijver
