Waarom leveren sommige klimaatinnovaties geen resultaten op? Niet omdat ze onvolmaakt zijn, maar omdat de zakenwereld hun economie verkeerd inschat.
Van waterstof naar EV infrastructuur, startups voor koolstofafvang en instrumenten voor precisielandbouw, investeren bedrijven over de hele wereld geld in klimaattechnologie. Maar naast elke veelbelovende klimaatinnovatie die zich uitbreidt, verdwijnen vele andere te snel. Niet omdat wetenschap niet werkt. Maar omdat de business case op het verkeerde moment werd overschat of onderschat.
In de race om de toekomst op te bouwen blijven te veel bedrijven alles verspillen aan de klimaateconomie. Sommigen gaan ervan uit dat klanten tegen elke prijs voor groene oplossingen zullen betalen. Anderen laten technologieën met een hoog potentieel te vroeg varen. En velen gaan verder zonder de onbedoelde gevolgen van hun keuzes te evalueren.
DE KOSTENFOUT
Een hardnekkige mythe bij klimaatinnovatie is dat deugd verkoopt en dat klanten ongeacht de kosten voor duurzaamheid zullen kiezen. In de jaren dat ik als innovatieleider werk, heb ik ontdekt hoe verkeerd dit is. Seconde Boston AdviesgroepTerwijl tot 80% van de consumenten zegt duurzaamheid belangrijk te vinden, heeft slechts 1 tot 7% daadwerkelijk een premie betaald voor milieuvriendelijke producten. Industriële kopers aarzelen ook om over te stappen op schonere inputs die vooraf meer kosten. Met andere woorden: klimaatnaleving alleen leidt zelden tot een aankoop.
Het is niet zo dat het mensen niets kan schelen. Feit is dat de prijsgevoeligheid niet is verdwenen alleen maar omdat de urgentie van het klimaat is aangebroken. Een fout die veel innovators maken, is te veronderstellen dat het hebben van een goede oplossing voldoende is en dat als het milieuvoordeel duidelijk is, klanten deze zullen omarmen, ongeacht de kosten. Dit is vaak niet het geval, vooral niet op markten zonder subsidies, mandaten of sterke merkentrouw.
We hebben dit fenomeen overal gezien, van vroege hiaten in de adoptie van elektrische voertuigen in plattelandsgebieden tot de slechte acceptatie van biologisch afbreekbare materialen in prijsgevoelige markten. Bedrijven overschatten vaak wat hun klanten zullen betalen en stemmen als gevolg daarvan vanaf het begin hun go-to-market-strategie verkeerd af.
DE VAL VAN DE EERSTE FASE
Aan de andere kant worden sommige klimaatoplossingen te vroeg afgeschreven. Wanneer een oplossing in eerste instantie duur of inefficiënt lijkt, trekken bedrijven vaak de stekker uit het stopcontact voordat de technologie de kans heeft zich te ontwikkelen.
Maar dit is precies hoe revolutionaire technologieën ontstaan, en het kost ook tijd en dus veel geduld. De meest veelbelovende klimaatoplossingen hebben meestal drie dingen gemeen: ze richten zich op een groot probleem dat de moeite waard is om op te lossen, ze hanteren een radicale of onconventionele aanpak, en ze vertrouwen op een soort baanbrekende technologie met een toetsbare hypothese.
Te vaak stoppen we met het nastreven van technologieën simpelweg omdat we aannemen dat ze nooit goedkoop zullen worden. Maar deze manier van denken negeert historisch bewijsmateriaal. Nemen zonnepanelen. Ooit extreem duur en afhankelijk van subsidies, zijn hun kosten zo sterk gedaald dat ze nu wereldwijd tot de goedkoopste energiebronnen behoren. Batterijopslag, windenergie en elektrische voertuigen zijn een soortgelijk geval. De kosten daalden pas dramatisch na jaren van zware investeringen, iteratie en leren.
Niet alle klimaatinnovaties zullen schaalbaar zijn. Maar degenen met een baanbrekend potentieel lijken in hun vroege stadia vaak oneconomisch. De winnaars zijn de bedrijven die kunnen identificeren welke ‘oneconomische’ ideeën de moeite waard zijn om te cultiveren en die gedisciplineerd blijven in de manier waarop zij daarin investeren.
DE ONVERWACHTE GEVOLGEN
Nog een kostbare fout? Je zo eng concentreren op het oplossen van het ene klimaatprobleem dat je per ongeluk een ander probleem creëert.
Wanneer bedrijven geobsedeerd zijn door meetgegevens als CO₂-reductie zonder de bredere gevolgen te onderzoeken, kan innovatie averechts werken. Een klimaatoplossing die de uitstoot terugdringt maar compenseert met een intensief gebruik van zeldzame aardmineralen kan elders in de toeleveringsketen geopolitieke risico’s of sociale en ecologische schade met zich meebrengen. Maar klimaatinnovatie is geen vergelijking met één variabele. Bedrijven die op dit gebied toonaangevend willen zijn, moeten zichzelf de moeilijkste vragen stellen over de impact van systemen.
NAAR EEN INTELLIGENTE BEOORDELING
Voor bedrijven die deze kostbare fouten willen vermijden, begint het allemaal met de manier waarop klimaatinnovaties niet alleen in het laboratorium worden geëvalueerd, maar ook in de bestuurskamer. Dit betekent dat we verder moeten gaan dan het instinct of conventionele ROI-modellen.
In de praktijk vertaalt dit zich in het gebruik van instrumenten zoals scenarioplanning om te anticiperen op mogelijke beleidsveranderingen. Grondstofprijzen of de houding van consumenten kunnen de economische aspecten van de oplossing beïnvloeden. Of scorekaarten die meerdere criteria tegelijkertijd in de loop van de tijd bijhouden. Of portefeuillebenaderingen die naast de haalbaarheid op de korte termijn ook rekening houden met de impact op de lange termijn.
Belangrijker nog is dat bedrijven een zekere mate van onzekerheid moeten accepteren. Niet alle innovaties hoeven onmiddellijke winst op te leveren om nastrevenswaardig te zijn, maar ook niet alle ‘groene’ ideeën verdienen een blanco cheque. De uitdaging – en kans – is het slimmer en genuanceerder beleggen in beleggingen.
VAN BLIND WEDDEN NAAR SLIM WEDDEN
De druk om klimaatoplossingen te leveren zal toenemen. En dat is geweldig! Maar wees voorzichtig: goede bedoelingen garanderen geen goede resultaten. Te vaak trappen bedrijven in een van de drie valkuilen waar ik het over had: het overschatten van de bereidheid om te betalen, het onderschatten van het langetermijnpotentieel, of het niet systemisch denken.
De bedrijven die in het komende decennium succes zullen hebben, zullen degenen zijn die deze valkuilen zullen vermijden. Degenen die klimaatinnovatie benaderen met economische duidelijkheid, strategische discipline en de bereidheid om in de loop van de tijd te leren, zullen degenen zijn die daarin slagen.
Laten we naar het grote geheel kijken: het verkeerd inschatten van de economische aspecten van klimaatinnovatie betekent niet alleen maar geldverspilling. Het vertraagt de vooruitgang. Het ondermijnt het vertrouwen. En het verspilt echte kansen om een toekomst op te bouwen die duurzaam en succesvol is, waarin innovatie zowel winst kan genereren als de planeet kan behouden.
Anantha Desikan is Executive Vice President en hoofd Onderzoeksontwikkeling en Innovatie bij ICL Group.
