ROME– Miljoenen toeristen bezoeken de Colosseum EN Sixtijnse Kapel elk jaar betreedt slechts een klein deel de gouden kamers van de meest exclusieve plek in Rome: Palazzo Colonna.
Het privéhuismuseum verbergt zich in het volle zicht, verspreid over vier vleugels over een heel blok in het stadscentrum. De eigenaren houden vast aan hun kloostergangen en houden de schilderijen, sculpturen, bustes, wandtapijten en de 76 meter hoge Grote Zaal van het barokke paleis uit de buurt van nieuwsgierige blikken. De deuren gaan open voor kleine groepen van 10 personen per keer, onder leiding van kunsthistorici voor een paar uur op vrijdag- en zaterdagochtend.
“We kunnen geen massatoerisme hebben. Dat is niet onze wens”, zegt Elisabetta Cecchini, de restaurateur van het paleis, eraan toevoegend dat de reden dat alle bezoekers worden toegelaten is dat kunst sterft als er geen publieke waardering is. “Het is niet bedoeld als museum om te worden gecommodificeerd.”
De regerende prins van de familie, Don Prospero Colonna, woont er nog steeds en verleent sporadisch toestemming voor het organiseren van evenementen zoals de boekuitgave van paus Johannes Paulus II in 2005 en de katholieke modetentoonstelling van het Metropolitan Museum of Art in 2018, die zij bijwoonden. ontwerpster Donna Versace en Vogue-magazine Anna Wintour. Beide waren zeldzame voorbeelden van journalisten die toegang kregen.
Claudio Strinati, voormalig hoofdinspecteur van de Romeinse musea, steunt het relatieve isolement van het paleis en noemt het “ongetwijfeld een van de grootste artistieke erfenissen van de mensheid” en een erfgoed dat de familie moet beschermen.
“Deze waren niet ontworpen als toeristische trekpleisters,” zei hij. “Integendeel, ze zijn gemaakt voor degenen die enig inzicht hebben in de geschiedenis.”
Sinds de 12e eeuw is het paleis eigendom van de familie Colonna, onderdeel van de ‘zwarte adel’ – de naam van de Romeinse families die trouw bleven aan de paus en de pauselijke staten toen het Italiaanse leger de stad in 1870 veroverde om een verenigde natie te creëren. Ze hingen zwarte spandoeken buiten hun paleizen om te laten zien dat ze in rouw waren, terwijl ze zich binnen hun muren vastklampten aan hun meesterwerken.
Twee eeuwen lang hebben de Colonna’s een trustovereenkomst onderhouden die de duurzaamheid van de kostbare kunstwerken van het paleis voor altijd garandeert. Prinses Isabella Colonna wordt gecrediteerd voor het redden van de familieschatten. Hij ontvluchtte Rome tijdens de nazi-invasie, maar niet voordat hij opdracht had gegeven alle kunstwerken ‘in een vleugel van het gebouw te proppen waarvan de ingangen vervolgens werden dichtgemetseld’, zei Cecchini. De soldaten konden ze niet vinden.
Tegenwoordig verraadt het interieur een geschiedenis van macht en privileges. In de Troonzaal vereeuwigt een portret Oddone Colonna, die in 1417 paus Martinus V werd en het paleis tien jaar lang de pauselijke residentie maakte. Op het plafond met fresco’s van de Grote Zaal zijn de heldendaden afgebeeld van een andere voorvader uit Colonna, commandant Marcantonio, die een zeeslag uit de 16e eeuw won die een keerpunt bleek te zijn voor de toekomst van Europa.
“We kunnen zeggen dat de Colonnas niet kunnen bestaan zonder Rome, maar Rome kan ook niet bestaan zonder de Colonnas”, zei Patrizia Piergiovanni, directeur van de paleisgalerij, op een binnenplaats bezaaid met sinaasappelbomen. “Als een van de grote families hebben ze veel bijgedragen.”
Met de zegen van prinses Isabella werd de Grote Zaal, met zijn meesterwerken tussen marmeren zuilen en glinsterende kroonluchters, het decor voor de slotscène van de klassieker ‘Roman Holiday’ uit 1952. Audrey Hepburn speelde de rol van een geliefde prinses en wendde zich tot de buitenlandse pers en stelde een vraag: welke stad vond ze het leukst tijdens haar lange Europese tournee? Na enkele diplomatieke misverstanden stopte hij abrupt.
‘Rome,’ zei hij resoluut. ‘Natuurlijk, Rome. Ik zal mijn bezoek hier koesteren zolang ik leef.’
