Manisha Krishnan: OK. Het klinkt dus alsof je potentieel open bent. Sluit u eigenlijk niet de deur voor AI-werk?
Werken ik: Ik weet het niet.
Manisha Krishnan: OK. Dat klopt. Ik wil er even over praten Gekke rijke Aziaten omdat ik van die film hou, maar ik vraag me ook af of je twijfels had of je een rolmodel zou zijn voor het doen van Aziatische projecten? Die film betekende zoveel voor representatie. Voelde u ook veel verantwoordelijkheid toen u dat project ondernam?
Werken ik: Ja. Ik bedoel, er is een reden dat ik het deed, omdat ik zo bang was om te praten over het feit dat ik een Aziatisch-Amerikaan was. Want zodra je jezelf het label geeft van ‘Oh, jij bent de Aziatisch-Amerikaanse regisseur’, denk ik: ‘Oh, gewoon: ‘Ze gaan hem alle Aziatische scripts sturen.” En daar was ik bang voor. Ik wilde gewoon gezien worden als filmmaker en ik heb ook niet alle antwoorden op mijn culturele identiteitscrisis.
En dus op dat moment, welk jaar het ook was, was ik aan het doen Nu zie je mij 2. Ik werkte al tien jaar in de filmwereld en werkte met deze geweldige acteurs: Morgan Freeman, Michael Caine, Mark Ruffalo en Woody Harrelson. En ik besefte dat ik dacht: “Oh, ik kan bij deze mensen zijn. Oh, ik denk dat ik het verdien om hier nu te zijn, na tien jaar dit te hebben gedaan.” En toen keek ik om me heen en dacht: “Oh, iedereen kan deze film maken.” En ik moest terug naar mijn student-zelf: “Wel, wat bedoel ik met dit ding dat ik nu weet te gebruiken?”
En het ging over mijn culturele identiteitscrisis, iets waar ik bij Chef Chu’s, het restaurant, veel over nadacht. Mijn ouders, toen ik zag dat mensen binnenkwamen en de servers behandelden zoals je wilt, maar ze behandelden mijn ouders slecht, soms niet alle klanten, maar soms zag ik het. En ik word heel boos op mijn vader: ‘Gooi ze eruit, man. Wat ben je aan het doen?’ En mijn ouders lieten me zitten en zeiden: “Luister, we zijn ambassadeurs hier. We zijn de eerste Chinese familie die deze familie misschien ooit heeft gezien. En dus denken ze dat we op een bepaalde manier zijn en dat ze ons op een bepaalde manier behandelen. Maar eerst nemen we hun geld af…”
