Je kunt freestyle zwemmen. Je kunt als freelancer aan de slag. En er zijn mensen onder ons die nog steeds aanstekers vasthouden en “Play Free Bird” roepen. Maar voor marketeers kun je één ding niet doen: een product als gratis adverteren en vervolgens de creditcards van klanten in rekening brengen, niet één keer en zeker niet keer op keer.
De rechtstheorieën gingen vooruit hangende zaak tegen de Canadese Jesse WillemsTien bedrijven die de FTC beweert te controleren en andere individuele en zakelijke gedaagden zijn niet nieuw. Wat opvalt is de omvang van de internationale onderneming: de FTC zegt dat de beklaagden ruim 467 miljoen dollar hebben binnengehaald bij consumenten in de Verenigde Staten, Canada, Groot-Brittannië, Australië en Nieuw-Zeeland via een uitgebreid stelsel van valse productclaims, ongeautoriseerde goedkeuringen van beroemdheden, bijverkopengeheime voorwaarden, ongeoorloofde kosten en trucs die bedoeld zijn om het risicobeheersysteem van de creditcardindustrie te omzeilen.
De FTC klacht het is een echte reisdagboek van misleidende praktijken die zouden zijn gepleegd door individuen die gebruik maakten van een labyrint van bedrijven die zijn geregistreerd in Edmonton, Alberta; Surrey, Engeland; Idahowatervallen, Idaho; Nicosia, Cyprus; en punten ertussen. In de rechtszaak wordt beweerd dat de beklaagden een uitgebreid wereldwijd netwerk van online aangesloten marketeers hebben gebruikt om alles te verkopen, van acaibesdieetwonderen, tandenbleekmiddelen en darmkankerproducten tot thuiswerkprogramma’s, overheidssubsidieprogramma’s, gratis kredietrapporten en penny-veilingen. De advertenties waren alomtegenwoordig en bevatten vaak opvallende, ongeoorloofde ‘aanbevelingen’ van Oprah Winfrey en Rachael Ray. Bovendien worden de beklaagden er in de klacht van beschuldigd hun websites te hebben beklad met de logo’s van “60 Minutes”, CNN, MSNBC, USA Today, CBS en andere mediakanalen, ondanks het feit dat geen van hen de producten had onderschreven of er positief over had gerapporteerd.
Een kenmerk van het plan waren volgens de FTC de beloften van “gratis proefversies” die een illegale pijplijn opende naar de creditcard- en bankrekeningen van consumenten. Toen de beklaagden eenmaal over de rekeninggegevens beschikten, beweert de FTC dat ze echt tekeer gingen, waarbij ze zonder hun toestemming maandelijkse kosten op de rekeningen van mensen in rekening brachten en nadat ze de transactie specifiek als ‘gratis’ hadden voorgesteld. Volgens de klacht gebruikten de beklaagden elke mogelijke truc toen ze de details ‘openbaar maakten’ Kleine lettertjes Playbooks: kleine lettertypen, bleke kleuren, dikke tekstblokken, moeilijk te vinden algemene voorwaarden, streaming video’s om de aandacht van klanten af te leiden van informatie die cruciaal is voor hun aankoopbeslissing, enz.
De klacht betwist ook het terugbetalingsbeleid van de beklaagden als misleidend. De beklaagden adverteerden doorgaans dat hun producten een houdbaarheidstermijn van 60 dagen hadden Terugbetaling Maar volgens de FTC slaagden de beklaagden er niet in om duidelijk de talrijke stappen openbaar te maken die consumenten moesten doorlopen om hun geld terug te krijgen of om de onophoudelijke geautomatiseerde verzending van ongewenste goederen te stoppen. In veel gevallen moesten kopers het product op eigen kosten retourneren vóór het einde van de “proefperiode” – die, in het geval van digitale producten zoals thuiswerkprogramma’s, slechts 24 uur duurde. kopers kregen pas geld terug nadat ze een klacht hadden ingediend bij de politie of het Better Business Bureau. Zelfs toen gaven de beklaagden vaak slechts een deel van hun geld terug.
Een interessante opmerking voor waarnemers van FTC-registraties. Het is niet verrassend dat de zakelijke praktijken van de beklaagden een hoog percentage van terugboekingen – soms 10 tot 20 keer hoger dan de ratio die door creditcardmaatschappijen wordt toegestaan – wat ertoe heeft geleid dat commerciële banken ze hebben gesloten en op wat insiders uit de sector de MATCH-lijst noemen. Volgens de FTC voerden de beklaagden, in plaats van hun daden op te schonen, een uitgebreid plan uit om nieuwe lege vennootschappen op te richten die blijkbaar door andere mensen werden geleid, hoewel de beklaagden aan het stuur bleven. Ze vroegen verkopersrekeningen aan via lege vennootschappen die niet gemakkelijk naar hen te herleiden waren. Door dit te doen, konden ze doorgaan met het verwerken van ongeautoriseerde kosten, waardoor consumenten op grote schaal schade werden berokkend. Bovendien, toen investeringsbanken en anderen die betrokken waren bij de verwerking van betalingen hen vertelden dat hun websites de voorwaarden van het aanbod niet adequaat hadden bekendgemaakt, beweerde de klacht dat de beklaagden schone ‘dummy’-sites hadden gemaakt om hen te laten geloven dat ze hun praktijken hadden veranderd. De rechtszaak beweert dat het omzeilen van creditcardrisicobeheersystemen door de beklaagden een oneerlijke praktijk was, in strijd met artikel 5.
Bovendien beweert de FTC-klacht schendingen van de Electronic Fund Transfer Act en Reg E. In de rechtszaak worden ook de verklaringen inzake gewichtsverlies en kankerpreventie van de gedaagden aangerekend AcaiBrand EN PuurReinigen waren vals en ongegrond, inclusief hun bewering dat de producten werden ondersteund door placebogecontroleerde klinische onderzoeken.
De zaak is aanhangig bij de federale rechtbank in Seattle.
