Er is een oude man mythe dat Inuit-culturen wel honderd woorden voor sneeuw hebben. Ik herinner me dat ik hierover op school hoorde, en er was iets wonderbaarlijks aan het idee dat de percepties van mensen zo enorm rijk en divers konden zijn. Ik denk dat dat de reden is, ook al was dat zo ontkracht vaak blijft de geschiedenis zich herhalen.
Er zit ook veel waarheid in het onderliggende concept. Zoals iedereen weet die een andere taal heeft geleerd of in een andere cultuur heeft geleefd, lopen de percepties van mensen sterk uiteen. In De vreemdste mensen ter wereld, Die van Harvard Jozef Henrich documenteert hoe belangrijk en interessant deze verschillen kunnen zijn.
Dus als de sneeuwmythe van de Inuit een belangrijk punt benadrukt, zouden velen beweren dat het geen kwaad kan dit te herhalen, op vrijwel dezelfde manier waarop we het apocriefe verhaal blijven vertellen van George Washington die de kersenboom van zijn vader omhakt. Toch doet de waarheid er toe. Zodra we het beginnen te degraderen, verliezen we het vermogen om te begrijpen wat vaak een rommelige en genuanceerde wereld is.
Hoe heet een vierkant?
Wat de sneeuwmythe van de Inuit zo boeiend maakt, is dat het zo diepgeworteld illustreert hoe taal diepere waarheden kan onthullen. In het Duits is het woord voor vierkant bijvoorbeeld Platz en in buurland Polen is dat ook zo Plaats, een woord dat op dezelfde manier wordt uitgesproken. In het Russisch is het woord Plosjtsjad, dus je kunt opnieuw de familiegelijkenis zien.
In Oekraïne, dat geografisch en taalkundig gezien in het centrum van al deze landen ligt, is het woord vierkant echter totaal anders. EN Maidan en komt uit het Turks, waarmee je hints krijgt over de geschiedenis van Oekraïne Krim-Khanaatzijn historische banden met Byzantiumen nog veel meer interessante dingen.
Slavische talen zitten vol met deze fascinerende historische overblijfselen. Het woord Slavisch komt van dezelfde wortel als “woord” (slov). Dus beschouwden de Slaven zichzelf als ‘mensen van hun woord’. Het woord voor Duits in de Slavische talen is “Niemiec”, wat zich grofweg vertaalt naar “spreekt niet” en laat zien hoe de Slaven de Germaanse stammen als barbaren beschouwden.
Talen blijven uiteraard evolueren. Sinds het begin van de jaren negentig is het Onafhankelijkheidsplein in het centrum van Kiev, de Maidan Nezalezjnostihet was de plek waar mensen gingen protesteren, vooral tijdens de Tweede Wereldoorlog Oranje Revolutie in 2004 en de Revolutie van waardigheid in 2014. Dus als de Oekraïners vandaag zeggen dat het tijd is om “naar de Maidan te gaan”, bedoelen ze dat het tijd is om in opstand te komen.”
De sneeuwmythe van de Inuit maakt ons attent op de mogelijkheid om talen op deze manier te onderzoeken, en velen beweren dat we de waarheid een goed verhaal niet in de weg mogen laten staan. Maar zodra we de waarheid achter ons laten, beginnen we aan een moeizaam pad.
De mythen van Blockbuster, Kodak en Xerox PARC
We vertellen verhalen omdat specifieke verhalen vaak kunnen verwijzen naar meer algemene principes. Wanneer deskundigen bijvoorbeeld de gevaren willen aantonen die ontstaan als zelfgenoegzame bedrijfsreuzen in slaap worden betrapt, wijzen ze vaak Blockbuster, Kodak en Xerox. Maar net als de sneeuwmythe van de Inuit zijn deze verhalen niet echt waar. Laten we ze allemaal een voor een bekijken.
Blockbuster is vermoedelijk een waarschuwend verhaal omdat het Netflix negeerde totdat het te laat was. Toch legt Gina Keating, die het verhaal jarenlang bij Reuters publiceerde, in haar boek uit Netflixedde videogigant handelde relatief snel en ontwikkelde een succesvolle strategie. Het echte probleem was dat deze veranderingen ervoor hadden gezorgd dat de aandelenkoers was ingestort en dat de strategie was omgedraaid toen hij CEO was Johannes Antiochus vertrok na een compensatiegeschil met investeerder Carl Icahn.
Op dezelfde manier wordt ons vaak verteld dat Kodak, nadat hij de digitale fotografie had uitgevonden, de markt negeerde. Niets is minder waar. Dat is het inderdaad Gemakkelijk delen lijn camera’s waren de bestsellers. Het heeft ook grote investeringen gedaan in kwaliteitsafdrukken voor digitale foto’s. Het probleem was dat hij het grootste deel van zijn geld verdiende met het ontwikkelen van films, een bedrijf dat volledig verdween.
Een ander populair verhaal is dat Xerox er niet in is geslaagd de technologie die het in eigen huis heeft ontwikkeld, op de markt te brengen Palo Alto Onderzoekscentrum (PARC)terwijl daar feitelijk de laserprinter werd ontwikkeld het bedrijf gered. Wat gemakshalve wordt weggelaten is dat Steve Jobs toegang kon krijgen tot de technologie van het bedrijf om de Macintosh te bouwen, omdat Xerox in Apple had geïnvesteerd en vervolgens flink van die investering had geprofiteerd.
Onlangs had ik de gelegenheid om elk van deze onderwerpen te bespreken Paolo Nunesdie jarenlang leiding heeft gegeven aan het thought leadership bij Accenture, Hon De innovatieshow van Aidan McCullin en wat ons is opgevallen is dat de versie van de expert je in ieder geval precies de verkeerde kant op stuurt. Het probleem van Blockbuster was niet dat ze externe bedreigingen negeerden, maar dat ze geen rekening hielden met intern verzet. Digitale fotografie zou de filmverwerkingsactiviteiten van Kodak nooit kunnen vervangen, en Xerox PARC is feitelijk een succesverhaal dat andere bedrijven goed zouden kunnen navolgen.
De wet van Feynman
De geschiedenis is vol moedige zielen die de status quo uitdaagden. In de jaren 1840, Ignaz Semmelweis pionierde met het wassen van de handen in ziekenhuizen, maar werd berispt door het medische establishment. Aan het begin van de 20e eeuw, Willem Coley was een pionier op het gebied van kankerimmunotherapie, maar werd genegeerd. Barry Marshall werd aan de schandpaal genageld vanwege zijn werk dat bewees dat maagzweren niet door stress werden veroorzaakt, maar door de bacterie H.pylori.
Maar als je tegendraads bent, heb je nog geen gelijk. Tijdens de Sovjetperiode was Die van Trofim Lysenko pseudowetenschappelijke landbouwtheorieën leidden tot slechte oogsten en droegen bij aan hongersnoden waarbij miljoenen mensen omkwamen. Meer recentelijk viel het scepticisme van Robert F. Kennedy Jr. samen met een heropleving van de mazelen.
Hoe kunnen we dus een gezonde scepsis koesteren over de tijdsgeest, zonder in charlatanisme te vervallen?
De lichaamsbouw Richard Feynmanneen van de grootste geesten van de 20e eeuw, biedt een nuttige gids. Hij zei dat wetenschap begint met een hypothese. Dit is niet alleen toegestaan, maar ook noodzakelijk. Om iets nieuws te ontdekken, moet je je geest bevrijden. Onmogelijke, zelfs belachelijke ideeën zijn de manier waarop we nieuwe wegen inslaan.
Toch is de tweede stap cruciaal: je moet je ideeën testen. Of zoals Feynman zet het op“Als het niet overeenkomt met het experiment, is het fout. In die simpele verklaring ligt de sleutel tot de wetenschap. Het maakt niet uit hoe goed je hypothese is, hoe slim je ook bent, wie de hypothese heeft opgesteld, of hoe het heet… Als het niet overeenkomt met het experiment, is het verkeerd. Dat is alles.”
De vertelfout
De neurowetenschapper Antonio Damasio gelooft dat we ervaringen in ons lichaam coderen als somatische markers en dat onze emoties ons vaak waarschuwen voor dingen waar onze hersenen zich niet van bewust zijn. Een andere onderzoeker, Jozef Ledouxkwamen tot soortgelijke conclusies. Hij wees erop dat ons lichaam veel sneller reageert dan onze geest, bijvoorbeeld wanneer we springen om weg te komen van een tegemoetkomend object en slechts enkele seconden later beseffen wat er is gebeurd.
Nobelprijs Daniël Kahnemann suggereert dat we twee manieren van denken hebben. De eerste is emotioneel, intuïtief en snel. De tweede is rationeel, weloverwogen en langzaam. Onze lichamen zijn geëvolueerd om snel beslissingen te nemen in situaties van leven of dood. Onze rationele geest kwam veel later en werkt niet automatisch mee. Het vergt bewuste inspanning om het tweede systeem te activeren.
Het probleem is dat wanneer iets goed voelt, mensen de neiging hebben om verhalen om zichzelf heen te bouwen. Valse sprookjes zoals die over Blockbuster, Kodak en Xerox beweren ons belangrijke lessen te leren, maar de waarheid is dat ze ons de kans ontnemen om diepere inzichten te ontsluiten.
Dit is de reden waarom ik heb geleerd goede verhalen te wantrouwen, vooral de verhalen waarvan ik wil dat ze waar zijn omdat ze mij juist lijken. We moeten onze gevoelens voortdurend in twijfel trekken, vooral op gebieden waarvoor we geen specifieke training of relevante vaardigheden hebben. We moeten begrijpen waar onze emoties ons precies voor waarschuwen, en dit vereist dat we onze rationele geest erbij betrekken.
Daarom moet je soms de waarheid een goed verhaal in de weg laten staan.
