OFOp 25 november heeft de bekroonde Italiaanse ontwikkelaar Santa Ragione, verantwoordelijk voor veelgeprezen titels als MirrorMoon EP en Saturnalia, onthulde dat zijn nieuwste project, Horseswas verbannen uit Steam, de grootste digitale winkel voor pc-games. Een week later trok een andere populaire winkel, Epic Games Store, ook Horses terug, vlak voor de lanceringsdatum van 2 december. De game werd ook kort uit de Humble Store verwijderd, maar werd een dag later hersteld.
De controverse hielp het spel de top van de digitale winkels te bereiken Ik ben verkopen, namelijk itch.io en GOG. Maar de vraag blijft: waarom werd het verboden? Horses duikt zeker in een aantal zeer controversiële onderwerpen (een inhoudswaarschuwing aan het begin beschrijft ‘fysiek geweld, psychologisch misbruik, bloederige beelden, afbeeldingen van slavernij, fysieke en psychologische marteling, huiselijk geweld, aanranding, zelfmoord en vrouwenhaat’) en is schokkend en zenuwslopend.
De plot is eenvoudig genoeg, hoewel het snel donker wordt. Je speelt als Anselmo, een twintigjarige Italiaan die de zomer moet doorbrengen op een boerderij om karakter op te bouwen. Vrijwel meteen (zo snel zelfs, dat ik verbaasd “Ah!” liet horen) blijkt dat de boerderij waar Anselmo naartoe is gestuurd niet normaal is. De “paarden” die daar worden gehouden, zijn eigenlijk geen paarden, maar naakte mensen met paardenhoofden die permanent vast lijken te zitten.
Het is jouw taak om voor de tuin, de “paarden” en de “hond” (een mens met een hondenkop) te zorgen. Anselmo voert tijdens de drie uur durende looptijd van Horses ondergeschikte en frustrerend langzame dagelijkse taken uit, zoals hout hakken en groenten plukken. Deze eentonige taken worden echter afgewisseld met vreselijke en verontrustende klussen. Op de eerste dag vind je het lichaam van een “paard” hangend aan een boom en moet je de boer helpen het te begraven.
Het is verontrustend, ja, maar Cavalli laat niet zien dat de meeste van deze verschrikkingen plaatsvinden, en als dat wel gebeurt, vervagen de simplistische, ruwe graphics de randen (als je de boer tegenkomt die een menselijk ‘paard’ zweepslagen geeft en peroxide op zijn rug moet gooien, zijn de vlekken die over zijn huid lopen wazig en onwerkelijk).
De geslachtsdelen en borsten van de ‘paarden’ zijn wazig. Het is slaven verboden om overspel te plegen, maar je zult merken dat ze het toch doen (een simplistische, dierlijke weergave van seks), en hoewel je gedwongen wordt ze te ’temmen’ door ze terug in hun verblijf te plaatsen, is het slechts een druk op de knop om te communiceren, zonder enige indicatie van wat je daadwerkelijk met ze hebt gedaan.
Valve, het bedrijf dat Steam bezit, zei hij tegen PC Gamer dat de Horses-inhoud in 2023 zal worden beoordeeld. “Nadat ons team de build had gespeeld en de inhoud had beoordeeld, hebben we de ontwikkelaar feedback gegeven over waarom we de game niet op Steam konden verzenden, in overeenstemming met onze onboardingregels en richtlijnen”, luidt de verklaring. “Kort daarna vroeg de ontwikkelaar ons om de recensie te heroverwegen, en ons interne inhoudsbeoordelingsteam heeft dit uitgebreid besproken en onze uiteindelijke beslissing om de game niet op Steam uit te brengen aan de ontwikkelaar meegedeeld.”
Seconde IGNEpic Games Store vertelde ontwikkelaar Santa Ragione: “We kunnen paarden niet distribueren in de Epic Games Store omdat uit onze beoordeling schendingen van de inhoudsrichtlijnen van Epic Games Store zijn gebleken, met name het beleid voor ‘ongepaste inhoud’ en ‘aanstootgevende of haatzaaiende inhoud’.” Santa Ragione beweert dat “er geen details zijn verstrekt over de inhoud in kwestie.”
De gameplay van Horses is grotesk en niet onnodig. De gruwel is psychologisch en ligt in de incongruentie van het uitvoeren van ondergeschikte taken in een waar hellelandschap, zonder enig idee waarom dit allemaal gebeurt. Er is bijna geen geluid, afgezien van het constante gezoem van een camera (het spel speelt zich af als een grotendeels stille Italiaanse arthousefilm), superclose-upshots van monden die bewegen terwijl ze praten of kauwen, griezelige karaktermodellen, af en toe een overgang naar een real-life shot van water dat in een glas stroomt of water dat een hondenbak vult.
Er is geen expliciet bloed of geweld. Je voelt je ongemakkelijk, gefrustreerd en zenuwachtig, en de verschrikkingen van de mensheid zijn volledig zichtbaar, maar niets dreigt ooit je lunch te verstoren. Het is een interessante meditatie over geweld en machtsdynamiek, maar het is geenszins een schokkend of radicaal spel. Het gesprek dat eromheen is ontstaan – over videogames als kunst en de censuur van kunst – blijkt dieper te gaan dan de inhoud van het spel zelf.
