Toen Gabriela Flax haar bedrijfsfunctie, waar ze veertig mensen aanstuurde, verliet om alleen te werken in haar loopbaancoachingsbedrijf en van Londen naar Sydney verhuisde, was het eerste wat ze opmerkte de stilte. Zonder de constante beweging, het geroezemoes van het kantoor, de telefoons en het lawaai van de lift, zegt hij, kon hij eindelijk genieten van de rust die hij altijd al had gewild.
Maar hij realiseerde zich al snel: “Oh, wauw, er is niemand om mij heen.”
Linus, een loopbaancoach en oprichter van de nieuwsbrief Draaischoolzegt: “Ik noemde de mijne aanvankelijk Substack Er is niemand in de keuken. Ik verliet een werkgesprek erg opgewonden (omdat ik) een nieuwe klant had getekend. . . Ik ga naar de keuken om koffie te zetten, maar er is niemand. . . alleen mijn hond die naar mij kijkt.
Zelf een bedrijf runnen kan bevrijdend zijn, maar kan ook kosten met zich meebrengen: unieke soort van eenzaamheid onderzoek suggereert dat dit voortkomt uit grote onzekerheid, beperkte middelen, verantwoordelijkheden en tijdsdruk. online, subredditcohorten van makers e Meningsverschil groepen zitten vol met solo-oprichters die het proberen eenzaamheid beheersen.
“In veel gevallen is eenzaamheid een noodsituatie op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg”, zegt dr. Michael A. Freeman, een psychiater uit San Francisco die uitsluitend met ondernemers werkt.
Ironisch genoeg “voelen ondernemers zich vaak eenzaam ondanks het feit dat ze zeer grote netwerken hebben en elke week met veel mensen communiceren”, legt hij uit, omdat dit grotendeels “transactionele rolrelaties” zijn en vooral individuele ondernemers “een unieke persoonlijke visie nastreven.”
“Eenzaamheid het kan voortkomen uit een gebrek aan mensen, maar het kan ook voortkomen uit het feit dat je de enige persoon bent die je ‘waarom’ zo stevig vasthoudt, zegt Flax.
Identificatie van de ‘eenzaamheidslus’
Vooral in de begindagen van een onderneming ‘leven en ademen individuele ondernemers hun nieuwe bedrijf’, leggen onderzoekers Ashley Evenson, hoogleraar creatief ondernemerschap aan Goldsmiths, University of London, en Beki Gowing, hoogleraar mode-onderneming aan het London College of Fashion, co-auteur van een onderzoek naar Ondernemerseenzaamheid en burn-out.
Eenzaamheid, zo zeggen ze, “(kan) de katalysator zijn voor andere geestelijke gezondheidsproblemen, (eroderende) besluitvorming, creativiteit en emotionele veerkracht.” De sociale interacties nemen af, het overwerk neemt toe en er ontstaat een ‘vicieuze en giftige cirkel’.
Diane Sullivan, hoogleraar economie aan de Universiteit van Dayton, noemt dit de normatieve cyclus van eenzaamheid: sommige oprichters reageren door banden en hobby’s op te bouwen, terwijl anderen zich terugtrekken, waardoor het isolement mogelijk wordt verergerd.
In het geval van Flax moest ze creatief aan de slag: digitale lunchuitnodigingen via TikToklangdurig schrijven voor andere solo-oprichters, om relaties te cultiveren in zijn nieuwe rol en in zijn stad.
In wat Flax omschrijft als een ‘eet wat je doodt’-veld kunnen solo-ondernemers het zich niet veroorloven om hun doelen door eenzaamheid te laten ontsporen. Dit is hoe experts aanbevelen om ertegen te vechten.
Zoek naar ‘diepe sociale’ ervaringen.
De eerste stap zetten uit de sleur van eenzaamheid kan ongemakkelijk aanvoelen, maar het is van cruciaal belang dat u de moeite neemt om offline bezig te zijn, ook al voelt dit in eerste instantie ongemakkelijk.
Juliana Schroeder, universitair hoofddocent bij de groep Management of Organizations van Berkeley Haas, zegt dat een van de belangrijkste aanstichters van eenzaamheid is dat mensen ‘diepgaande sociale’ ervaringen inruilen voor ‘oppervlakkige sociale’ ervaringen.
“De meest oppervlakkige sociale ervaringen zijn degenen die een hefboomwerking hebben NAAR DE verbinding, online betrokkenheid (vooral op sociale-mediaplatforms) en het geven van prioriteit aan meer oppervlakkige vormen van interactie”, zoals korte, op tekst gebaseerde gesprekken bijvoorbeeld, of groepsgesprekken boven één-op-één gesprekken. Andere potentiële verbindingen, zoals praten met buren of het oneens zijn met collega’s (bijvoorbeeld praten over de politieke kloof heen), “beginnen helemaal te verdwijnen”, zegt hij.
“Ik stel voor om omgevingen te creëren die regelmatig contact met leden van de gemeenschap vereisen, terugkerende ‘diepe’ gesprekken om vriendschappen te onderhouden en te laten groeien, en uit je sociale comfortzone te stappen wanneer een kans zich voordoet.”
En het is misschien niet zo moeilijk als we ons voorstellen. “We merken dat de psychologische intuïties van mensen over sommige van deze interacties verkeerd zijn”, legt hij uit, en de schaamte en uitputting die we verwachten worden vaak gecompenseerd door de plezierigheid van de interactie en hoe goed beide partijen zich daarna voelen.
Flax raadt aan om verbindingen buiten het werk te zoeken: “Als je op dinsdag om 15.00 uur naar de sportschool gaat, of op donderdag om 11.00 uur naar een koffieshop, zal niet iedereen in die ruimtes als zelfstandige werken of hun eigen dingen bouwen. Maar… de kans is groot dat ze geen (traditioneel) werkschema van negen tot vijf hebben”, legt hij uit. “Het is moeilijk de eerste vijf keer dat je komt opdagen. Tegen de zesde keer denk je: oh, wat dan ook.”
Kwaliteit boven kwantiteit
Het voorkomen van eenzaamheid, althans in eerste instantie, kan je ook helpen er proactief mee om te gaan, zegt Freeman, die aanbeveelt ‘om een rijke reeks relaties aan te gaan waarbij je geen leider en eindbeslisser hoeft te zijn.’
“Een van de oprichters met wie ik werk, behoort tot een voetbalteam dat deel uitmaakt van een regionale amateurcompetitie. Hij heeft veel vrienden in het team, die hij niet noodzakelijkerwijs hoeft te leiden, en de kameraadschap geeft hem veel sociale steun”, voegt hij eraan toe.
Flax is het daarmee eens en merkt op dat online groepen, ook al zijn ze “gevuld met het unanieme besef dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten”, betekenisvolle verbinding kunnen verliezen als ze groter worden dan zes of zeven mensen. “Zet ons niet allemaal in één ruimte”, zegt hij, eraan toevoegend dat breakout-ruimtes tijdens een Zoom-gesprek bijvoorbeeld de één-op-één-verbinding helpen bevorderen.
Terug naar de basis, weg van de tekentafel
Tim Michaelis, assistent-professor op de afdeling psychologie van de North Carolina State University, heeft een jaarlijks onderzoek opgericht en geleid Conferentie Gezondheid in Ondernemerschap.
Lichamelijke activiteit en slaap zijn volgens hem twee grote aanbevelingen, waarbij hij aanvullende informatie aanhaalt onderzoek dat “vrije tijdsactiviteiten een manier kunnen bieden om los te komen van het ondernemende werk en de bedrijfsprestaties te verbeteren.”
“Door contact te maken met een plaatselijke universiteit of community college kun je in contact komen met gelijkgestemde mensen, je minder eenzaam voelen en je welzijn verbeteren”, voegt ze eraan toe. “Een kleine stap is bijvoorbeeld het bijwonen van een wedstrijd of het e-mailen van een professor om te zien of hij of zij hulp nodig heeft bij een gastcollege… Soms is het duidelijk een win-winsituatie.”
Uiteindelijk is het de moeite waard om te onthouden dat eenzaamheid niet toeneemt alleen maar omdat je een elftal van één. Claude Fernet, hoogleraar organisatiegedrag aan de Université du Québec à Trois-Rivières, die stressoren op de werkplek bij kleine en middelgrote bedrijven bestudeert, brengt een belangrijk punt naar voren. Solo-oprichters kunnen zelfs een bepaald voordeel hebben als het gaat om werkstressoren en eenzaamheid. Dit komt omdat ‘eigenaar-managers’ (of bedrijfseigenaren met een klein team werknemers) de extra verantwoordelijkheid voelen voor het welzijn en salaris van anderen, wat leidt tot ‘de last om anderen tegen stress te beschermen’.
Hij voegt er echter aan toe: “Dat gezegd hebbende, blijft de psychologische tol van isolatie in beide gevallen een groot probleem.”
Flax raadt intussen aan om in fasen over eenzaamheid na te denken.
“Vecht er niet tegen”, zegt hij, “omdat eenzaamheid deel uitmaakt van het opbouwen van iets zinvols… De dag zal komen dat het werk dat je erin steekt door anderen zal worden gezien en je daardoor een ongelooflijke gemeenschap kunt creëren.”
