Ongeveer 1 op de 3 Amerikanen maak minstens één nieuwjaarsresolutievolgens PewResearch. Hoewel de meeste van deze geloften zich richten op gewichtsverlies, fitheid en andere gezondheidsgerelateerde doelen, vallen veel ervan in een aparte categorie: werk.
Werkgerelateerde goede voornemens voor het nieuwe jaar hebben de neiging zich te concentreren op iemands huidige baan en carrière – of het nu gaat om het vinden van een nieuwe baan of, als de timing en de omstandigheden goed zijn, om het starten van een nieuw carrièrepad.
Wij zijn een organisatiepsycholoog EN een filosoof die samenkwamen om te studeren waarom mensen werken en wat ze daarvoor opgeven. Wij zijn van mening dat er goede redenen zijn om zorgen te overwegen die veel, zo niet de meeste professionals, aangaan: hoeveel werk te doen en wanneer u het moet doen, en hoe u ervoor kunt zorgen dat uw werk uw lichamelijke en geestelijke gezondheid niet schaadt, terwijl u toch een zekere schijn van balans tussen werk en privé.
Countrymuziekicoon Dolly Parton schreef en zong het themalied voor de film “9 to 5” en had ook een hoofdrol.
Hoe we hier terecht zijn gekomen
De meeste Amerikanen beschouwen de 40-urige werkweek, waarbij werknemers van negen tot vijf op het werk moeten zijn, als een standaardprogramma zijn.
Dit alomtegenwoordige idee is de basis van succes Dolly Parton-liedje en de komedie uit 1980, ‘9 to 5’, waarin de countrymuziekster een hoofdrol speelde. Microsoft Outlook-agenda’s geven deze uren standaard een andere kleur dan de rest van de dag.
Dit programma heeft niet altijd de overhand gehad.
Vóór de Grote Depressie, die duurde van 1929 tot 1941, 6-daagse werkweken waren de norm. In de meeste bedrijfstakken hadden Amerikaanse arbeiders zondag vrij, zodat ze naar de kerk konden gaan. Uiteindelijk werd het gebruikelijk dat werknemers kregen helft van zaterdag vrij ook.
Wetgeving die de president Franklin D. Roosevelt ondertekende de wet Als onderdeel van zijn ingrijpende New Deal-hervormingen heeft hij meegeholpen aan de totstandkoming van de 40-urige werkweek zoals we die nu kennen. De vakbonden hadden dat wel heeft dit teruggeschroefde programma lange tijd gesteunden hun activisme hielp dit in verschillende beroepen te concretiseren.
Ondanks veel veranderingen in de technologie en in de tijden en manieren van werken, hebben deze uren een grote impact gehad verrassend veel uithoudingsvermogen.
Amerikanen werken langere uren
Algemeen, werknemers in rijkere landen werken doorgaans minder uren. Tegenwoordig zijn er echter mensen in de Verenigde Staten gemiddeld meer werken dan in de meeste andere rijke landen.
Voor veel Amerikanen is dit niet zo’n grote keuze als het is onderdeel van een diepgewortelde werkcultuur.
Er zijn veel factoren die succes op het werk kunnen belemmeren, waaronder verveling, een baas die hem mishandelt of een gebrek aan betekenis en doel. In elk van deze gevallen is het de moeite waard om jezelf af te vragen of de tijd die je aan je werk besteedt het waard is. Alleen 1 op de 3 Amerikanen heeft een baan zeggen dat ze floreren.
Bovendien is de betrokkenheid van medewerkers op het laagste punt in 10 jaar. Voor zowel betrokken als niet-betrokken medewerkers burn-out is toegenomen naarmate het aantal werkuren toenam. Volgens Gallup liepen mensen die meer dan 45 uur per week werkten het grootste risico op een burn-out.
Het gemiddelde aantal uren dat Amerikanen aan het werk zijn, is echter veranderd afgenomen van 44 uur en 6 minuten in 2019 tot iets minder dan 43 uur per week in 2024. Bij jongere werknemers is de daling sterker.
Wij denken dat dit een teken zou kunnen zijn dat jonge Amerikanen zich terugtrekken na jaren van druk om een ‘drukte cultuur” waarin mensen zijn trots op hun werk 80 en zelfs 100 uur per week.
Kritiek op de ‘druktecultuur’ komt steeds vaker voor.
Vecht tegen een alomtegenwoordig idee
Anne-Marie Slachtingeen jurist en politicoloog met meerdere rollen, bedacht de term “herenteam” meer dan tien jaar geleden om het idee over te brengen dat iemand die meer uren op kantoor doorbrengt, automatisch beter zal presteren dan zijn collega’s.
Een andere term, “van aangezicht tot aangezicht“beschrijft de hoeveelheid tijd die we door anderen zien terwijl we ons werk doen. Op sommige werkplekken wordt de hoeveelheid face-time die een werknemer besteedt gezien als een maatstaf voor hun betrouwbaarheid of behulpzaamheid.
Het kan gemakkelijk zijn om tot de conclusie te komen dat meer uren op kantoor doorbrengen automatisch de prestaties van een medewerker verhoogt. Onderzoekers ontdekten het echter De productiviteit neemt af met het aantal gewerkte uren vanwege vermoeidheid.
Zelfs degenen die zichzelf de luxe permitteren om zelf te bepalen hoeveel tijd ze aan hun werk besteden, gaan er soms van uit dat ze zoveel mogelijk uren moeten inklokken om hun prestaties te demonstreren. toewijding aan hun werk.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er voor een aanzienlijk deel van de beroepsbevolking geen keuze is over hoeveel ze werken De tijd wordt bepaald door werkgeversde eisen van de baan of de groeiende behoefte daaraan meer werk doen om de eindjes aan elkaar te knopen.
Experimenten met een vierdaagse werkweek
Een manier om uw wekelijkse werkuren te verminderen, is door meer vrije dagen te krijgen.
Een multinationale werkgroep onderzocht experimenten met a vierdaagse werkweek: Een regeling waarbij mensen 80% van de tijd werken – 32 uur verdeeld over vier dagen – en hetzelfde loon ontvangen als wanneer ze een standaardwerkweek van 40 uur zouden werken. Na een eerste pilotproject in de Verenigde Staten en Ierland in 2022 is de werkgroep uitgebreid naar zes continenten. De onderzoekers voortdurend gevonden dat zowel werkgevers als werknemers in deze situatie gedijen en dat hun werk er niet onder heeft geleden.
De meeste van deze werknemers, variërend van ambtenaren tot techprofessionals, hadden vrijdag vrij. Door naar een driedaags weekend te gaan, hadden werknemers meer tijd om voor zichzelf en hun gezin te zorgen. Productiviteit en de prestatieparameters bleven hoog.
Wachten tot de technologie zichzelf ontlast
Veel arbeidsdeskundigen vragen zich af of de vooruitgang is verbeterd AI zal het aantal uren verminderen dat Amerikanen werken.
Zou kunnen NAAR DE ons bevrijden van alle taken waar we bang voor zijn, zodat we alleen nog het werk overhouden dat we willen doen en waar we vermoedelijk tijd aan moeten besteden? Dit ziet er geweldig uit voor jullie allebei.
Maar er is geen garantie dat dit zal gebeuren.
Wij geloven dat het meest waarschijnlijke scenario er een is waarin de voordelen van kunstmatige intelligentie zichtbaar worden ongelijk verdeeld onder mensen die werken voor de kost. Econoom John Maynard Keynes voorspelde bijna een eeuw geleden dat “technologische werkloosheidzou in 2030 leiden tot 15-urige werkweken. Naarmate dat jaar naderde, werd het duidelijk dat hij ongelijk had gehad.
Onderzoekers hebben ontdekt dat voor elk uur werk dat door technologie wordt bespaard, het onze toeneemt werkintensiteit. Dit betekent dat het werk stressvoller wordt en dat de productiviteitsverwachtingen stijgen.
Bepaal wanneer en hoe lang u moet werken
Veel volwassenen besteden zo lang bezig die nog maar weinig uren over hebben voor fitness, relaties, nieuwe hobby’s of iets anders.
Als u zou kunnen kiezen wanneer en hoeveel u werkt, zou u dan anders moeten kiezen?
Zelfs je afvragen of je je aan de 40-urige werkweek moet houden is een luxe, maar het is de moeite waard om te overwegen om je werkroutine aan het begin van het nieuwe jaar te veranderen als dat voor jou mogelijk is. Om buy-in van werkgevers te krijgen, kunt u overwegen om te demonstreren hoe u uw kerntaak binnen het gewenste tijdsbestek kunt blijven vervullen.
En als u het geluk heeft om te kunnen kiezen om minder of anders te werken, kunt u dit misschien doorgeven: u heeft waarschijnlijk de macht en het voorrecht om invloed uit te oefenen op de werkuren van anderen die u in dienst heeft of waar u toezicht op houdt.
Jennifer Tosti-Kharas is hoogleraar management aan de Universiteit van Amsterdam Babson College.
Christopher Wong Michaelson hij is hoogleraar ethiek en handelsrecht aan de Universiteit van Milaan Universiteit van St. Thomas.
Dit artikel is opnieuw gepubliceerd van Het gesprek onder een Creative Commons-licentie. Lees de origineel artikel.
