Thier is een virale video die in deze tijd van het jaar de neiging heeft om te circuleren. Het is een oude homevideo waarin een jongen en een meisje op kerstochtend ongeduldig een cadeau uitpakken dat een N64-console blijkt te zijn: de jongen is, op zijn zachtst gezegd, buitengewoon tevreden. Het is een scène die velen van ons die spelen, zullen herkennen: de opwinding en verwachting die wordt geboden door dat grote pakket ter grootte van een console, of het kleine dvd-vormige pakket dat het nieuwste Super Mario-avontuur zou kunnen zijn. Hoewel ik nooit een speelautomaat heb ontvangen met Kerstmis, kan ik me herinneren dat ik een jaar lang Trivial Pursuit kreeg op de Commodore 64 en dat de hele familie zich rond de tv verzamelde om te spelen. Het was een van de weinige keren dat mijn moeder en zussen interesse toonden in computers en ik vond het leuk om ze erbij te betrekken.
Ervaren ontwerper Rhod Broadbent van Dakko Dakko herinnert zich Kerstmis 1992, toen zijn vader, een programmeur die voorheen een hekel had aan gameconsoles, Mario Kart en The Legend of Zelda: A Link to the Past voor hem kocht. “Zelda was voor mij destijds volkomen onbekend”, herinnert hij zich. “Ik denk dat papa waarschijnlijk had verwacht dat ik meer opgewonden zou zijn. Maar nadat ik de ochtend aan Mario Kart had besteed, heb ik Zelda aangesloten en alles veranderde. Van de titelmuziek tot het intro en dat prachtige openingsonweer, alles was zo glad en soepel en anders dan de videogames die ik eerder had gespeeld. Het bleef wekenlang niet uit de cartridge-sleuf. Ik herinner me die kerstochtend alsof het gisteren was…”
Voor Anna Hollinrake, oprichtster van Electric Saint, waren kerstspelen een gelegenheid voor zoete wraak. “Als competitief kind met een vader die een gitarist was, koos ik ervoor om op zesjarige leeftijd viool te leren, zodat ik ergens beter in kon zijn dan hij. Hij pakte echter mijn viool op en maakte meteen een aantal stukken die ver boven mijn niveau lagen. Jaren later, op kerstochtend 2007, pakte ik Guitar Hero III: Legends of Rock uit. Stel je mijn vreugde voor toen ik zag hoe mijn vader catastrofaal elke noot miste de plastic gitaarcontroller. Oh, wat zijn de dingen veranderd, vader. Wie is nu de muzikant?!”
Herinneringen eindigen niet altijd zo gelukkig. Sam Barlow, maker van Zijn verhaal EN Onsterfelijkheidhij herinnert zich dat hij en zijn broer op kerstavond wachtten tot iedereen in bed lag voordat ze in het geheim alle cadeautjes vasthielden en schudden. “Op een jaar haalde mijn broer een dik rechthoekig geschenk tevoorschijn, precies de vorm van een Super Nintendo-speldoos. We waren zo opgewonden dat we heel weinig slaap kregen toen we nadachten over welk spel het zou kunnen zijn. ’s Ochtends opende hij voorzichtig het pakket en onthulde de onthulling… om vervolgens een Ghostbusters-kaartspel te ontdekken. Zijn totale teleurstelling was het grappigste wat ik ooit had gezien. Tot op de dag van vandaag wordt ‘Ghostbusters-kaartspel’ in onze familie gebruikt als afkorting voor die gelegenheden waarin het leven niet aan onze verwachtingen voldoet….”
Maar er waren ook momenten waarop teleurstelling in vreugde veranderde. Videogameschrijver Alex Donaldson van Eurogamer herinnert zich dat hij wanhopig op zoek was naar een pc, maar dat zijn ouders er geen konden betalen, dus gaven ze hem een Sega Mega Drive. “Ik heb hem snel opgezet en de Mega geladen Spellen compilatiewagen’, zegt hij. ‘Golden Axe, Streets of Rage, Revenge of Shinobi… Alles was zo direct, zo diepgeworteld. Dit was geen pc, dat was het Beter. Dat gevoel herinner ik me altijd: de console heeft een prachtige eenvoud.”
Sommigen van ons hebben manieren gevonden om waardevolle game-ervaringen tijdens de feestdagen levend te houden. Ik kan Singstar tevoorschijn halen en de feestelijke karaokesessies van weleer herbeleven, terwijl Lucy Blundell van Kinmoku Games (One Night Stand, Videoverse) een verzameling vintage consoles heeft om op terug te vallen. “Afgelopen kerstochtend kropen mijn man en ik met onze hond in de zitzakken, plugden onze Japanse Sega Saturn in en speelden kerstavonden”, zegt ze. “Vervolgens zetten we de Nintendo 64 aan, dezelfde console die ik in 1999 voor Kerstmis kreeg, en speelden mijn favoriete kerstspellen: de winterniveaus van Diddy Kong Racing en Super Mario 64, die ik op tweede kerstdag 1999 kocht. Samen een rustige kerst doorbrengen en onze favoriete kinderspellen delen was zo’n feestelijke traktatie!”
Vorige week vroeg ik BlueSky wat de kerstherinneringen van mensen waren, en wat me echt raakte, was hoeveel mensen zich herinnerden dat ze tweedehands machines hadden ontvangen, met gamepakketten – en dat ze er heel blij mee waren. Een Commodore 128, een Nintendo Wii… de sensatie was dat je zoveel nieuwe ervaringen kon uitproberen, en niet alleen dat ene spel dat bij een nieuwe console werd geleverd. Kerstmis betekent voor een gamer niet altijd de meest opvallende, nieuwste en duurste dingen. Het kan een paar uur gedeeld plezier zijn met welke machine je ook bij de hand hebt.
Deel uw kerstgameherinneringen in het opmerkingengedeelte!
