Het is de ochtend nadat het internet offline ging, en hoe graag je ook zou willen denken dat je er blij mee zou zijn, je vraagt je waarschijnlijk af wat je moet doen.
U kunt winkelen met een chequeboekje, als u die heeft. Bel naar uw werk met uw vaste lijn, als die van u nog verbonden is. Daarna zou je naar de winkel kunnen gaan, zolang je maar nog weet hoe je moet surfen zonder 5G.
Deze week herinnerde een technisch probleem in een datacenter in de Amerikaanse staat Virginia ons eraan dat het onwaarschijnlijke niet onmogelijk is. Het internet mag dan een onvervangbaar knooppunt van het moderne leven zijn geworden, het is ook een web van verouderde programma’s en een krakende fysieke infrastructuur, waardoor sommigen zich afvragen wat er nodig is om dit allemaal neer te halen.
Het antwoord kan zo simpel zijn als een beetje pech, enkele gerichte aanvallen, of beide. Extreme weersomstandigheden leggen een aantal belangrijke datacenters plat. Een regel code geschreven door kunstmatige intelligentie binnen een grote leverancier, zoals Amazon, Google of Microsoft – wordt onverwacht geactiveerd en veroorzaakt een trapsgewijze softwarecrash. Een gewapende groepering of inlichtingendienst bezuinigt paar onderzeese kabels.
Deze zouden slecht zijn. Maar de echte apocalyptische gebeurtenis, waar de weinige internetexperts ter wereld zich nog steeds zorgen over maken in particuliere Slack-groepen, is een beetje anders: een plotselinge, sneeuwbalende mislukking in de krakende, tientallen jaren oude protocollen die ten grondslag liggen aan het hele internet. Denk aan de leidingen die de verbindingsstroom regelen, of de mappen waarmee de ene machine de andere kan lokaliseren.
We noemen het “de grote” en als het zou gebeuren, zou je op zijn minst je chequeboekje nodig hebben.
Het grote evenement kon beginnen wanneer een zomertornado door de stad Council Bluffs, Iowa trekt, en een laaggelegen cluster van datacenters verwoest die een integraal onderdeel zijn van het aanbod van Google.
Dit gebied, us-central1 genoemd, is een cluster van Google-datacenters, cruciaal voor het cloudplatform, evenals YouTube en Gmail – een 2019 onderbreking Hier neergeslagen deze diensten in de Verenigde Staten en Europa.
Diners branden terwijl kookvideo’s op YouTube stoppen. Werknemers over de hele wereld verversen woedend hun plotseling ontoegankelijke e-mails en leggen zich vervolgens neer bij persoonlijk contact. Hoge Amerikaanse functionarissen merken op dat sommige overheidsdiensten vertraging hebben opgelopen, voordat ze terugkeerden om een nieuwe blitz op Signal te plannen.
Dit is allemaal lastig, maar het is nog lang niet het einde van internet. “Technisch gezien werkt het internet als we twee apparaten op het netwerk hebben aangesloten en er een router tussen hebben”, zegt Michał “rysiek” Woźniak, die werkt bij DNS, het systeem dat betrokken was bij de storing van deze week.
Maar er is ‘absoluut veel concentratie op internet’, zegt Steven Murdoch, hoogleraar computerwetenschappen aan het University College London. “Dit gebeurt met de economie. Het is gewoon goedkoper om alles op dezelfde plek te runnen.”
Maar wat als een hittegolf in het oosten van de Verenigde Staten US East-1 treft, onderdeel van een complex in Virginia met ‘datacenter-steegjes’, een belangrijk knooppunt voor Amazon Web Services (AWS), het middelpunt van de storing van deze week – onder een handvol van zijn buren. Ondertussen treft een cyberaanval een belangrijk Europees cluster, zeggen ze in Frankfurt of Londen. In de nasleep hiervan leiden netwerken het verkeer om naar secundaire hubs, minder gebruikte datacenters, die, net als zijstraten in een verkeersopstopping in Los Angeles, snel onbruikbaar worden.
Of, als we de rampenfilm verlaten en overgaan op de gevaren van automatisering, zou het toegenomen verkeer een bug kunnen veroorzaken in de interne infrastructuur van AWS die maanden geleden door AI is herschreven – misschien wel een die onopgemerkt is gebleven Na honderden van de AWS-werknemers werd deze zomer ontslagen als onderdeel van de bredere drang van het bedrijf naar automatisering. Overweldigd door onbekende eisen begint AWS in te storten.
Het signaal neemt af. Dat geldt ook voor Slack, Netflix en Lloyd’s Bank. Roomba-stofzuigers zijn stil. Slimme matrassen gaan boef en storing van slimme sloten.
Met Amazone en Google zouden worden geëlimineerd, zou het internet grotendeels onbekend lijken. AWS, Microsoft en Google vertegenwoordigen samen meer dan 60% van de wereldwijde markt voor clouddiensten en het is bijna onmogelijk in te schatten hoeveel diensten daarvan afhankelijk zijn.
“Maar internet werkt op het meest rudimentaire niveau nog steeds”, zegt Doug Madory, een internetinfrastructuurexpert die storingen bestudeert. “Op internet kun je niets doen wat je gewend bent, omdat het allemaal vanuit deze datacenters wordt gepubliceerd.”
Je zou kunnen denken dat de grootste bedreiging een aanval op een onderzeese kabel is. Dit beroert de denktanks in Washington, maar levert verder weinig op. Onderzeese kabels breken regelmatig, zegt Madory; Sterker nog, de VN schat dat er jaarlijks 150 tot 200 storingen optreden.
“Je zou er echt heel veel moeten elimineren om de communicatie te beïnvloeden. Ik denk dat de onderzeese kabelindustrie je zou vertellen: man, we doen dit de hele tijd.”
na de promotie van de nieuwsbrief
Vervolgens lanceert een anonieme hackergroep een aanval op een DNS-serviceprovider – een van de telefoongidsen op internet. Verisign beheert bijvoorbeeld elke online site die eindigt op een bepaalde ‘.com’ of ‘.net’. Ultranet, een ander, verwerkt “.biz” en “.us.”
Madory zegt dat het uiterst onwaarschijnlijk is dat een van hen ooit zal worden geëlimineerd. “Als er iets met Verisign zou gebeuren, zou .com verdwijnen. Ze hebben een enorme financiële prikkel om ervoor te zorgen dat dit nooit gebeurt.”
Maar er zou een fout van die omvang nodig zijn, waarbij de infrastructuur fundamenteler is dan die van Amazon en Google, om het bredere ecosysteem werkelijk te verwoesten. Als het zou gebeuren, zou het een ongekende gebeurtenis zijn: de dichtstbijzijnde analogie zou 2016 kunnen zijn aanval op Dyn, een kleinere DNS-serviceprovider, die neergeslagen de Guardian, X en anderen.
Met het vertrek van .com zouden banken, ziekenhuizen, financiële diensten en de meeste communicatieplatforms verdwijnen. Een deel van de internetinfrastructuur van de overheid zou nog steeds aanwezig zijn, zoals het Amerikaanse beveiligde berichtensysteem Siprnet.
En – tenminste voor een gemeenschap van experts – zou er nog steeds internet zijn. Er zijn tenslotte zelfgehoste blogs, gedecentraliseerde sociale platforms zoals Mastodon en nichedomeinen, waaronder ‘.io’ voor de Britse Indische Oceaan, en ‘.is’ voor IJsland.
Murdoch en Madory kunnen scenario’s bedenken die de rest zullen verwoesten. Murdoch suggereert een bug in BIND, de software tong dat DNS ondersteunt. Madory-punten getuigenis door een groep hackers uit Massachusetts die in 1998 aan het Amerikaanse Congres een kwetsbaarheid rapporteerden die “het internet binnen 30 minuten zou kunnen uitschakelen”.
Die kwetsbaarheid betrof een systeem op een hoger niveau dan DNS: het border gateway protocol, dat al het verkeer op internet regelt. Dit is uiterst onwaarschijnlijk, zegt Madory: een dergelijke gebeurtenis zou een scenario zijn waarin “iedereen ter plaatse is” en het protocol “superveerkrachtig is, anders zou het inmiddels zijn ingestort.”
Als het internet volledig zou worden afgesloten, is het onduidelijk of het opnieuw kan worden opgestart, zegt Murdoch. “Niemand heeft het internet uitgeschakeld nadat het weer was ingeschakeld. Niemand weet precies hoe het weer kan worden ingeschakeld.”
In Groot-Brittannië bestaat er een niet-virtueel noodplan, of dat was er tenminste. Als het internet uitvalt, zullen mensen die weten hoe het werkt elkaar ontmoeten in een pub buiten Londen en beslissen wat ze gaan doen, zegt Murdoch.
‘Ik weet niet of dat nog steeds zo is. Het is een flink aantal jaren geleden en er is mij nooit verteld welke kroeg het was.’
