Er bestond bij de Verenigde Naties een brede consensus over het Trump-plan voor Gaza. Amerikanen begroetten de resolutie als een cruciale stap voorwaarts in het veiligstellen van de kostbare vrede. Zelfs de Russen, die een rivaliserende resolutie hadden ingediend, besloten zich eenvoudigweg van stemming te onthouden.
Op papier ziet het er overtuigend uit. Dertien stemmen vóór, geen enkele tegen en de twee onthoudingen van Rusland en China. Maar dit is niet het hele verhaal.
De uitdaging is dat de mensen die daadwerkelijk in de oorlog hebben gevochten, niet zo gelukkig zijn.
Israël is het hiermee grotendeels eens, maar is ervan overtuigd dat er geen weg naar een Palestijnse staat mag zijn. Deze wens was opgenomen in de resolutie om enkele landen tevreden te stellen die vonden dat er te veel macht in de handen van Israël en Amerika werd gelegd.
Maar premier Benjamin Netanyahu heeft overduidelijk gemaakt dat hij zoiets niet zal toestaan. En de realiteit is dat, als Netanyahu bij de verkiezingen van volgend jaar zijn baan zou verliezen, het ongelooflijk onwaarschijnlijk is dat hij zal worden opgevolgd door iemand met een heel andere kijk op de zaak. Dus hoewel de resolutie zou kunnen zeggen dat er een weg is naar een tweestatenoplossing, is het moeilijk om die weg door de Israëlische politiek te vinden.
Dan is er Hamas, dat zich net zo fel verzet tegen het idee dat buitenlanders Gaza niet alleen zullen beheren, maar ook de veiligheid ervan zullen handhaven en de verantwoordelijkheid zullen nemen voor de ontwapening van Hamas zelf.
Houd vast aan een stukje optimisme
Er is zelfs meer dat we niet weten dan we daadwerkelijk weten. Wie zal deze stabilisatiemacht vormen, welk mandaat zal zij volgen, hoeveel invloed zal de VN uitoefenen, wie zal de wederopbouw betalen en hoe zal de veelgeprezen Vredesraad – inclusief de rol van Tony Blair – functioneren? Wanneer en hoe zullen de Israëlische troepen vertrekken? Wat gebeurt er als de overige overleden gijzelaars niet worden teruggestuurd? Wanneer zal de humanitaire hulp werkelijk in de regio arriveren? Wat zal er concreet met Hamas gebeuren? En zo zijn er nog veel meer vragen. De lijst reikt tot aan de horizon.
Er blijven vragen bestaan over de wijze waarop figuren als Tony Blair hierbij betrokken zullen zijn. Foto: Reuters
Lees meer:
Binnen in het pakhuis in Jordanië, waar de hulp aan Gaza toeneemt
De overblijfselen van de in Gaza gesneuvelde Israëlische soldaat keerden elf jaar later terug
Het is gemakkelijk om door dit alles overweldigd te raken, maar er zijn hier mensen die vasthouden aan een greintje optimisme. De resolutie werd aangenomen en betekende de voortdurende inzet van Amerika, die door velen wordt gezien als de sleutel tot duurzame vrede.
Het aantal Amerikaanse militairen, maar ook diplomaten en werknemers uit de particuliere sector, die nu actief bezig zijn met het plannen van de toekomst van Gaza, bedraagt vele duizenden. De optimistische logica is dat, zolang de Verenigde Staten vrede in plaats van oorlog plannen, vrede – hoe onstabiel, transactioneel, pragmatisch en onvoorspelbaar ook – verwelkomd moet worden.
