VanEsmira Aliyeva en Euronews
Gepubliceerd op
Nu het één jaar geleden is dat de crash van Azerbaijan Airlines waarbij 38 mensen om het leven kwamen, nadert, blijven overlevenden en families van de slachtoffers oproepen tot gerechtigheid terwijl het onderzoek voortduurt.
Op 25 december 2024 kwamen 38 mensen om het leven en raakten 29 anderen gewond toen vlucht 8432 neerstortte nabij Aktau in Kazachstan terwijl hij onderweg was van Bakoe naar de Russische stad Grozny.
Nadat bleek dat een Russische luchtverdedigingsraket boven Grozny de crash had veroorzaakt, ontkende het Kremlin aanvankelijk betrokkenheid.
Baku en president Ilham Aliyev hielden Moskou echter verantwoordelijk op basis van de resultaten van het eerste onderzoek en de getuigenissen, totdat de Russische president Vladimir Poetin in oktober van dit jaar eindelijk zijn rol in het incident toegaf.
De crash was de eerste luchtvaartramp van deze omvang in de geschiedenis van de luchtvaartmaatschappij, waarbij de heldenmoed van de piloten, beiden omgekomen bij de crash, een groter dodental heeft voorkomen.
Onder de overlevenden bevond zich Zulfugar Asadov, die 36 jaar als stewardess had gewerkt en nu als inspecteur werkt. Dagelijks bezoekt hij een gedenkteken met foto’s van collega’s die zijn omgekomen.
“We hebben onlangs de stad Aktau bezocht en zijn naar de crashlocatie gegaan. Ik was diep getroffen toen ik die plaatsen zag. Het voelde alsof ik de gebeurtenissen van die dag opnieuw beleefte”, zei Asadov.
“Dit incident heeft een diepe stempel op mijn leven gedrukt. Ik begreep beter hoe kostbaar het menselijk leven is. Mijn kijk op veel dingen is veranderd: wat ooit normaal leek, lijkt nu veel belangrijker.”
Asadov herinnerde zich de sfeer aan boord van de momenten vóór de crash.
“De noodtraining die we als stewardessen kregen, samen met het vermogen om correct te handelen onder stress, hielpen me kalm te blijven”, zei ze. “Ik probeerde mijn emoties opzij te zetten en concentreerde me erop zo behulpzaam mogelijk te zijn.”
‘Het recht zal zegevieren’
Overlevende passagiers zeiden dat ze een explosie hoorden, gevolgd door iets dat leek op granaatscherven die het vliegtuig raakten en de romp beschadigden.
De regering van Azerbeidzjan onthulde dat het vliegtuig werd geraakt door fragmenten van een Russische luchtverdedigingsraket die tijdens de vlucht nabij het vliegtuig explodeerde en fatale schade veroorzaakte.
De dag na de crash vertelden bronnen van de Azerbeidzjaanse regering aan Euronews dat het beschadigde vliegtuig op geen enkele Russische luchthaven mocht landen, ondanks verzoeken van de piloten, waardoor het gedwongen werd de Kaspische Zee over te steken en richting Kazachstan te vliegen.
Moskou ontkende aanvankelijk elke betrokkenheid en suggereerde dat de crash waarschijnlijk werd veroorzaakt door een vogelaanvaring. Poetin verontschuldigde zich later voor het tragische incident, maar erkende de verantwoordelijkheid niet.
Bijna een jaar later gaf de Russische president toe dat de Russische luchtverdediging, gewaarschuwd voor de mogelijke aanwezigheid van Oekraïense drones boven de Tsjetsjeense hoofdstad, verantwoordelijk was voor het neerschieten van het vliegtuig en compensatie bood.
De zoon van Hamlet Ismayilov, Ismayil, was een van de doden bij de crash. Hij was 38 jaar oud.
“Video’s die op YouTube en andere bronnen verschenen suggereren dat dit vliegtuig opzettelijk werd neergeschoten”, zei Ismayilov.
“Het incident is een jaar geleden en we denken dat de verantwoordelijken binnenkort zullen worden geïdentificeerd en voor de rechter zullen worden gebracht. Familieleden van de slachtoffers, evenals degenen die het hebben overleefd, blijven wachten tot gerechtigheid zal zegevieren.”
Ismajjjov beschreef het nieuws van de dood van zijn zoon.
“Terwijl ik de auto aan het wassen was, vertelde de wasstraat me dat ons vliegtuig in Kazachstan was neergestort. Ik heb er niet veel aandacht aan besteed, maar het bleef in mijn gedachten hangen”, zei hij. ‘Later ging ik naar het huis van zijn vrouw Leyla en zag dat daar mensen bijeen waren. Ze vertelden me dat Ismayil bij het ongeval betrokken was geweest en was overleden.’
“Hij was een heel openhartig persoon die zijn familie en vrienden waardeerde. Iedereen die mij kende en de familie van mijn zoon kende, belde en sms’te me na het ongeval.”
