Regels van de districtsrechtbank over compensatie, ROSCA en openbaarmaking

Het plan begon met een Craigslist-advertentie voor een huurwoning en eindigde met een $ 5,2 miljoen oordeel wegens overtredingen van de FTC Act, de Restore Online Shoppers’ Confidence Act, de Fair Credit Reporting Act en de Free Annual File Disclosures Rule. Voor een diepgaande blik op de fundamenten van de FTC, lees de mening waarbij het verzoek van de FTC voor een kort geding tegen Credit Bureau Center wordt ingewilligd.

Voor consumenten die Craigslist doorbladeren, zouden advertenties voor een appartement te huur in een prestigieus gebouw zeker hun aandacht trekken. Toen consumenten e-mailden om meer informatie op te vragen, werd de deal nog voordeliger. De ‘eigenaar’ (in het door de rechtbank aangehaalde voorbeeld was zijn naam ‘Joyce’) reageerde met een spraakmakende boodschap over een parkeergarage, nieuwe apparaten, op maat gemaakte vloeren en andere voorzieningen waardoor consumenten naar de golfkartonnen dozen en ducttape grepen. Joyce was echter terughoudend om de potentiële huurder een rondleiding te geven ‘totdat u in aanmerking komt’, wat betekent dat de persoon eerst zijn of haar kredietrapport moest ontvangen.

Joyce was een behulpzame meid en voegde een link naar een “betrouwbare en snelle” bron toe aan haar e-mail: “Het enige wat u hoeft te doen is het formulier invullen en u ontvangt uw rapport.” Joyce verzekerde de consument dat het rapport “meer een formaliteit voor ons” was, omdat “we ons niet druk maken om de negatieve kanten.” “Ontvang eenvoudig uw rapport door HIER TE KLIKKEN.”

Maar toen mensen hun kredietrapport van de site kregen, verdween Joyce. Dat komt omdat er geen huurwoningen waren.

Er was geen verhuurder.

En Joyce was er niet.

In werkelijkheid was de ‘huur’ eenvoudigweg een schijnvertoning om verkeer naar sites te leiden die eigendom waren van het Credit Bureau Center (voorheen Myscore LLC) en eigenaar Michael Brown, die het eenmalige verzoek van potentiële huurders om een ​​kredietrapport gebruikte om hen zonder hun toestemming in te schrijven voor kredietbewakingsdiensten en ongeautoriseerde maandelijkse bedragen van $ 29,94 van hun creditcards af te schrijven. Het verhuurprogramma was het werk van affiliate marketeers, die per klik werden betaald door – en met medeweten van – gedaagden Credit Bureau Centre en Brown. (Vorig jaar de FTC bereikte een schikking van $ 762.000 met dochterondernemingen Danny Pierce en Andrew Lloyd.)

Hier zijn slechts enkele citeerbare citaten uit de mening.

Aansprakelijkheid van gedaagden voor de Craigslist-campagne van aangesloten bedrijven

Het Hof oordeelde dat het Craigslist-programma ‘vol zat met materiële onjuiste voorstellingen die een redelijke consument zouden kunnen misleiden’. Hoewel het Credit Bureau Center en Brown aanvankelijk betoogden dat zij niet verantwoordelijk konden worden gehouden voor de daden van hun aangesloten bedrijven, gaven ze uiteindelijk toe dat ze het gedrag van hun aangesloten bedrijven hadden ‘bekrachtigd’ door ‘de voordelen van hun inspanningen te aanvaarden’. Maar zelfs als ze die concessie niet hadden gedaan, concludeerde het Hof dat de beklaagden “op de hoogte waren van het Craigslist-plan, maar het verkeer (en de inkomsten) dat door dat gedrag werd gegenereerd, bleven accepteren.”

Vermeende “openbaarmakingen” op de website van de beklaagden

Als u op zoek bent naar informatie over hoe een rechter online openbaarmakingen evalueert – bewoordingen, plaatsing, grootte, kleur, enz. – is dit een geweldige mening om te lezen. Ondanks dat de beklaagden zich baseren op kleine lettertjes, “oordeelen rechtbanken routinematig dat verklarende tekst onvoldoende is om een ​​misleidende beschrijving te corrigeren, tenzij de tekst de algemene indruk verandert.” Na een gedetailleerde analyse te hebben uitgevoerd, stelde het Hof vast: “Hier is de duidelijke indruk dat consumenten zich aanmelden om een ​​gratis kredietscore te krijgen, en niet om zich aan te melden voor een dure maandelijkse dienst.”

De ‘vriendelijke fraude’-verdediging.

In een poging om de bewering van de FTC te weerleggen dat het hoge terugvorderingspercentage van het bedrijf indicatief was voor bedrog, probeerden de beklaagden tevergeefs de rollen van consumenten om te draaien. Zoals het Hof het omschreef: “Gedaagden komen tot een andere conclusie: dat al deze klanten zich schuldig hebben gemaakt aan ‘vriendelijke fraude’, waarbij ze zich met opzet hebben aangemeld voor de diensten van CBC en vervolgens ten onrechte hebben beweerd te hebben gelogen om te voorkomen dat ze moesten betalen voor de abonnementsdiensten waarvoor ze zich hadden aangemeld.” Het Hof verwierp die interpretatie en oordeelde dat zelfs als sommige consumenten op de hoogte waren van de dienst voor kredietmonitoring, “de vereiste niet is dat ‘elke klant’ door de beklaagde is misleid, maar alleen ‘dat sommige klanten de betekenis van de boodschap daadwerkelijk verkeerd hebben begrepen.'”

De ROSCA-analyse

Het Hof besteedde bijzondere aandacht De ROSCA-vereiste dat de verkoper “duidelijk en opvallend” aan de consument “alle materiële voorwaarden van de transactie” bekendmaakt. Onder verwijzing naar het precedent dat tekst “begraven in kleine lettertjes” of “vermeld in afzonderlijke documenten met algemene voorwaarden” juridisch ontoereikend is, verwierp het Hof ook het argument van de beklaagden dat het twaalfpuntslettertype noodzakelijkerwijs duidelijk en opvallend was: “(D) De openbaarmakingsanalyse is noodzakelijkerwijs contextueel, wat betekent dat het Hof de tekst, ongeacht de grootte ervan, moet beschouwen in relatie tot de andere elementen van de pagina.”

Individuele verantwoordelijkheid

De eigenaar van Credit Bureau Center, Michael Brown, theoretiseerde dat hij niet persoonlijk aansprakelijk mocht worden gehouden voor de daden van het bedrijf. Onder verwijzing naar de norm in FTC v. Amy Travel verwierp het Hof dat argument. Het Hof haalde onder meer het feit aan dat Brown de websites van het bedrijf schreef, redigeerde en controleerde. Met betrekking tot de valse huuradvertenties van aangesloten bedrijven was Brown “op zijn minst roekeloos onverschillig of opzettelijk onwetend van de waarheid.”

Het financiële middel

De beklaagden voerden een “aantal argumenten” aan tegen het opleggen van een financiële voorziening in deze zaak, juridische theorieën die door andere rechtbanken zijn verworpen. Ook dit Hof was niet overtuigd. Slechts één voorbeeld: “CBC en Brown vragen het Hof ook om de bedrijfskosten en gederfde inkomsten van CBC te compenseren. Maar de restitutie is bedoeld om consumenten te beschermen tegen “economische schade” door het volledige bedrag van het verlies van de consument terug te vorderen. Het Hof gelooft niet dat het passend is om de terugvordering van de consument te beperken om de gedaagden te compenseren voor de kosten van het exploiteren van een dienst die berustte op een verkeerde voorstelling van zaken aan de consument.”

De verordening is in deze zaak alleen van toepassing op verdachten, maar bevat een aantal opmerkelijke bepalingen die zijn toegesneden op overtredingen.

1. Levenslange ban. Het bevel verbiedt de gedaagden levenslang om kredietbewakingsdiensten met een negatief optiekenmerk te verkopen.
2. Verplichte affiliate-tracking. Gelieerde ondernemingen en aangesloten netwerken moeten al het promotiemateriaal dat zij namens gedaagden willen gebruiken ter goedkeuring indienen. Als affiliates advertenties plaatsen die de verordening schenden, moeten gedaagden hun links deactiveren en deze financieel verbreken. Gedaagden moeten ook eventuele klachten over schendingen van het bevel door aangesloten bedrijven onmiddellijk onderzoeken.
3. Negatieve informatie over opties. Het bevel biedt speciale bescherming – inclusief duidelijke en opvallende informatie over de totale kosten en frequentie van de kosten – als gedaagden andere producten of diensten met negatieve optiekenmerken verkopen.