Stanfords sterreporter gaat in op de ‘met geld doordrenkte’ startup-cultuur van Silicon Valley

Theo Baker is echt een uitschieter.

Terwijl de journalistiek als hoofdvak al jaren een dalende trend in het aantal inschrijvingen kent en zelfs aan het gebeuren is gevallen Op sommige scholen heeft Baker, een senior aan de Stanford University, zijn inzet voor ouderwetse onderzoeksjournalistiek verdubbeld, en dat werpt spectaculaire vruchten af.

Baker haalde voor het eerst de krantenkoppen als eerstejaarsstudent toen zijn werk voor de Stanford Daily leidde tot het aftreden van Stanford-president Marc Tessier-Lavigne. Nadat hij in twintig jaar onderzoek beschuldigingen van wangedrag aan het licht had gebracht, merkte Baker, slechts een maand na zijn studie, dat hij ‘anonieme brieven ontving, surveillances uitvoerde en vertrouwelijke bronnen opspoorde’. aldus de uitgever. Ondertussen probeerden advocaten van hoog niveau zijn werk in diskrediet te brengen. Tegen het einde van het jaar had Tessier-Lavigne ontslag genomen en was Baker de jongste ontvanger van de George Polk Award geworden, een van de meest prestigieuze onderscheidingen in de journalistiek.

Kort daarna wonnen Warner Bros en de beroemde producer Amy Pascal een concurrerende veiling voor de filmrechten op zijn verhaal.

Maar als dat schandaal Baker op de kaart zou zetten, zou zijn volgende boek zijn reputatie kunnen versterken als de zeldzame jonge journalist die bereid is de startup-machine van Silicon Valley uit te dagen.

‘How to Rule the World’, uitgebracht op 19 mei – drie weken voor hun afstuderen – belooft een explosieve kijk op hoe durfkapitalisten Stanford-studenten behandelen als ‘een koopwaar’, waarbij ze favoriete studenten het hof maken met slushfondsen, lege vennootschappen, jachtfeesten en financieringsaanbiedingen voordat ze zelfs maar zakelijke ideeën hebben in hun jacht op de volgende oprichter van een biljoen dollar.

“Ik zag in realtime hoe mijn leeftijdsgenoten leerden enorme rijkdommen te redden en te exploiteren door mensen die hun talenten wilden exploiteren”, zegt Baker, die volgende maand 21 wordt. zegt Axios. Gebaseerd op meer dan 250 interviews met Stanford-studenten, CEO’s, VC’s, Nobelprijswinnaars en drie presidenten, wil het boek blootleggen wat Baker aan Axios beschrijft als een ‘vreemde, door geld doordrenkte subcultuur die zoveel invloed heeft op de rest van de wereld.’

Misschien geen verrassende zet van iemand die is opgegroeid tussen de beste journalisten. Haar vader is Peter Baker, hoofdcorrespondent voor het Witte Huis van de New York Times, en haar moeder is Susan Glasser van de New Yorker. Terwijl zijn collega’s op jacht waren naar durfkapitaalfinanciering en start-upsalarissen van zes cijfers, bracht Baker zijn tweede jaar door met rapporteren en nam hij zijn eerste jaar vrij om te schrijven, inclusief twee maanden op de Yaddo-schrijversretraite.

Deze keuze wordt zelfs nog verrassender als je de achtergrond van de huidige strijd in de journalistiek in ogenschouw neemt. Terwijl traditionele journalistiekprogramma’s de lessen niet vullen en de media te maken krijgen met schijnbaar meedogenloze ontslagen, vertegenwoordigt Baker iets opwindends en steeds ongebruikelijker: een sterstudent die zijn carrière inzet op verantwoorde journalistiek. Of het een voorbode is van hernieuwde belangstelling voor onderzoeksjournalistiek valt nog te bezien, maar we kunnen ons voorstellen dat zijn boek de aandacht van veel studenten zal trekken – en daarbij vrijwel zeker voor veel ophef zal zorgen in Silicon Valley.