Het traject van onze nationale economie is een centrale zorg van elke Amerikaan. Onze kosten van levensonderhoud stijgen terwijl zogenaamde hegemonen vechten voor neokoloniale controle door middel van tariefbeleid. En terwijl de creativiteit van sociale media onze aandacht trekt, herinnert een deel van ons zich oude manieren om verhalen te vertellen en zich af te vragen: waar horen we thuis? De meesten van ons, zelfs nieuwkomers in dit land, vooral nieuwkomers, hebben van jongs af aan geleerd dat iedereen die hard werkt vroeg of laat zal gedijen. Maar we zien en weten herhaaldelijk dat dit eenvoudigweg een verhaal is dat ons wordt verteld, en niet de realiteit.
DE gemeenschap waar je geboren bent het heeft een enorme impact op de uiteindelijke resultaten van je leven. Als je in een arme gemeenschap geboren wordt, zul je waarschijnlijk arm blijven. Als u in een rijke familie bent geboren, is de kans groot dat u rijk blijft. Auteur Isabel Wilkerson en sociaal-economisch onderzoeker Raj Chetty beschrijven beide deze schokkende realiteit. We willen in de Amerikaanse droom geloven, maar onze ogen zien, onze oren horen en onze cortisolspiegels weerspiegelen de stress die we voelen terwijl we worstelen om de realiteit te verzoenen met de tegenstrijdige verhalen over Amerika als een plek waar iedereen kan gedijen door hard te werken.
In plaats daarvan is het tijd voor een nieuw verhaal.
DE KRACHT VAN HET NARRATIEF BIJ HET VORMEN VAN DE ECONOMISCHE REALITEIT
Het verhaal vormt, meer dan alleen feiten, de perceptie over wie kansen en middelen verdient. De media, de popcultuur en het politieke discours versterken of dagen onze status quo uit door de verhalen van de succesvolle startende ondernemer naar een hoger niveau te tillen, terwijl ze de verhalen over de nog bestaande barrières negeren.
Na de moord op George Floyd richtten de lokale televisie en cultuur hun aandacht op kwesties van structureel racisme. Wat volgde? Grotere bedrijfsfocus op het publiek, belanghebbenden en klanten die zich zorgen maken over het uitbannen van generaties van discriminatie. Niemand met ook maar de geringste kennis van de geschiedenis had verwacht dat een dergelijke aandacht en concentratie blijvend zou zijn. Alsof we naar de zon keken, we wisten dat Amerika snel weg zou kijken. Toch hoopten we nog steeds dat dit zonnige moment een grotere publieke weerklank zou krijgen.
Ondanks het publieke verzet tegen alles wat met ‘gelijkheid’ te maken heeft, blijft de steun voor diversiteit, gelijkheid en inclusiviteit bestaan onder veel Amerikanen die de rijkdom en voordelen van een gedesegregeerd leven hebben ervaren. Nu worstelen we met het vinden van de veiligste woorden en uitdrukkingen om ons innerlijke gevoel van het delen van de menselijkheid met anderen te beschrijven, zelfs met degenen buiten de onlangs opgetrokken muren. Deze ongelabelde waarde is de kiem van een nieuw nationaal verhaal.
HET RECHT OP VOORBEELDEN
Bij Living Cities geloven we dat het gesprek over kansen moet verschuiven van schaarste en overleving naar overvloed en welvaart. Wanneer we verhalen herformuleren zodat het recht van ieder mens om echt te gedijen centraal staat, vooral die uit gemarginaliseerde gemeenschappen, ontsluiten we krachtige nieuwe mogelijkheden voor individuen, gezinnen en hele steden. Deze positieve focus gaat verder dan simpelweg overleven in systemen die niet voor iedereen zijn ontworpen, naar het actief creëren van systemen waarmee iedereen kan groeien, innoveren en leiden.
Door de nadruk te leggen op verhalen over welvaart bevorderen we hoop, keuzevrijheid en waardigheid. Wij beschouwen gekleurde ondernemers niet als risicovolle gokken, maar als essentiële aanjagers van economische groei, geworteld in veerkracht en innovatie. Wij erkennen historisch gezien kapitaalarme buurten niet als risico’s, maar als locaties die rijk zijn aan onbenut potentieel. Dit nieuwe verhaal bevestigt dat systemische barrières kunnen en moeten worden ontmanteld en dat toegang tot hulpbronnen gedeelde welvaart, sterkere gemeenschappen en duurzame ontwikkeling bevordert.
De ervaring van Living Cities met sectoroverschrijdende coalities in steden heeft aangetoond dat het gebruik van positieve verhalen over overvloed gemeenschapsleiders kan helpen om alle individuen als investeringswaardig te beschouwen. Dit helpt bij het opbouwen van vertrouwen in de gemeenschap, het katalyseren van authentieke partnerschappen en het versnellen van economische kansen. Bloeien is meer dan een ambitieus doel: het is een bewezen strategie voor het revitaliseren van steden en een belangrijke motivator voor het transformeren van levens.
HET GESPREK HERVORMEN
Living Cities ondersteunde stadscoalities om narratieve verandering te gebruiken om directe resultaten te bereiken. In Albuquerque en Memphis zorgde het positieve gebruik van narratieven er bijvoorbeeld voor dat kredietverstrekkers hun inschatting van de risico’s met betrekking tot zwarte en latino-ondernemers opnieuw konden onderzoeken.
Om het nationale gesprek opnieuw vorm te geven, kunnen organisaties en bedrijven deze best practices op het gebied van storytelling en communicatiestrategieën gebruiken:
- Creëer samen met de getroffenen verhalen: Gemeenschapsgedreven verhalen vertellen creëert authenticiteit en grotere impact.
- Combineer harde gegevens met geleefde ervaring: Het combineren van menselijke verhalen met lokale economische gegevens overtuigt zowel harten als geesten.
- Investeren in mediageletterdheid: Door het publiek te leren stereotypen te identificeren en uit te dagen, kunnen vooroordelen worden verminderd.
- Ga negatieve verhalen tegen met overvloed, actie en eigen vermogen: Benadruk systemische successen – zoals nieuwe bedrijven in zwarte handen of meer betaalbaar huizenbezit – in plaats van op begrotingstekorten gebaseerde verhalen.
INSPIREER EEN CULTUUR VAN OVERVLOED EN GELIJKHEID
Door risico opnieuw te formuleren als een functie van structurele barrières, en niet van persoonlijk falen, zullen we de basis krijgen die we nodig hebben voor grotere economische kansen. Storytelling kan het overheidsbeleid, lokale bedrijfsinvesteringen en economische resultaten veranderen. Alles is mogelijk als we onze verouderde stereotypen elimineren en een nieuwe basis creëren.
Leiders, beleidsmakers, bedrijven en media moeten investeren in narratief werk als een kritische gelijkheidsstrategie, waarbij het gesprek opnieuw wordt vormgegeven om echte overvloed en actie in Amerikaanse gemeenschappen te bevorderen.
Joe Scantlebury is president en CEO van Living Cities.
