Terwijl AI onze cultuur overspoelt, is dit de reden waarom we het vertellen van menselijke verhalen in games moeten beschermen | Spellen

A een paar dagen geleden klikte ik op een knop op mijn telefoon om geld te sturen naar een bedrijf in Singapore en werd zo eigenaar van de videogame die ik mede heb gemaakt en waarvan ik de hoofdauteur ben van: Zombieën, rennen! Ik ben een schrijver, ik schreef de bestverkochte en bekroonde The Power, waarvan een Amazon Prime TV-serie werd gemaakt met Toni Collette in de hoofdrol. Wat ben ik in vredesnaam aan het doen om een ​​gamebedrijf te kopen?

GOED. Allereerst. ZombieLoop! het is speciaal. Het is speciaal voor mij: de game begon als een Kickstarter en de community die eromheen is gegroeid, heeft ons altijd ongelooflijk gesteund. En hij is bijzonder in wat hij doet. Het is een spel om mee te oefenen. Je speelt het op je smartphone – iPhone of Android – en we vertellen verhalen over de zombie-apocalyps in je koptelefoon om je aan te moedigen verder, sneller te gaan of simpelweg om de oefening minder saai te maken. Games worden vaak omschreven als een vorm van slecht entertainment, maar ik heb een game gemaakt die mensen fundamenteel gezonder maakt.

De ervaring van het spelen van Zombies, Run! het gaat ook volledig om het vertellen van verhalen. Mijn mede-maker Adrian Hon en ik hadden het erover om samen een project te doen. Hij zei: “Laten we iets doen om hardlopen leuker te maken.” Ik zei: “Zullen we een verhaal doen waarin je wordt achtervolgd door zombies?” En hier zijn we dan.

Als je speelt, word je ondergedompeld in een wereld waar elke run je tot een held maakt: je verzamelt voorraden, redt een kind uit niemandsland en onderzoekt het mysterie van hoe de Apocalyps begon. Ik heb er altijd op gefocust dat de verhalen goed zijn. En het werkt. Spelers van het spel raken zo gehecht aan de personages dat velen van hen melden dat ze hardop lachen of zelfs ‘huilen tijdens het rennen’.

Een van mijn grappen over het vertellen van verhalen in videogames is dat de manier waarop we erover praten – in de gamesindustrie, in de gamejournalistiek, zelfs in marketingteksten – grotendeels is: ‘maak je niet druk om de kwaliteit, voel de breedte’. We zeggen dingen als ‘dit spel heeft meer dan 100 uur aan verhaal’ of ‘dit spel heeft meer dan een miljoen woorden’. Stel je voor dat je een film op de markt brengt door te zeggen dat het scenario 29.000 woorden bevat. Of een roman verkopen in de veronderstelling dat het lang zal duren om deze te lezen.

Dat is niet hoe het gedaan wordt. Jij vertelt het verhaal. Geef het een haak. U zegt: ‘Op een avond komt een ongehuwde vrouw thuis en vindt in haar huis een man die beweert haar echtgenoot te zijn. En als zij naar de zolder gaat, komt er een andere echtgenoot in zijn plaats.’ Nu kun je niet wachten om erachter te komen wat er daarna gebeurt. (Dit is overigens de briljante komische roman De echtgenoten van Holly Gramazio – die volgens mij de enige andere bestsellerauteur is die ook haar eigen videogames maakt.)

Dus, nu ik eigenaar ben van een gamebedrijf, wat ga ik doen? Ik heb het gevoel dat ik me moet concentreren op de fundamentele zaken. Er is een gamewereld die denkt schrijvers te kunnen vervangen door grote, door AI aangedreven taalmodellen. Ik denk dat dit het schrijven steeds erger zal maken. AI-schrijven is prima voor standaardtekst, die altijd meer van hetzelfde is. Het is prima voor niet-schrijvers om hun ervaring de wereld in te brengen. Maar het verhaal is anders. Het zijn menselijke geesten die gezelschap zoeken met andere menselijke geesten: we hebben fundamenteel verhalen nodig om ons minder alleen te voelen. Wetende dat andere mensen dingen hebben meegemaakt die een beetje lijken op wat wij hebben meegemaakt. Dingen die ons aan het lachen en huilen maken, zelfs tijdens het hardlopen. Je haalt dit uit werk dat niet hetzelfde is als al het andere, je haalt het uit het unieke werk van andere individuele menselijke geesten.

En inderdaad, Zombies, ren! het is altijd een universum geweest met sterke waarden. We zijn geen rechtse apocalyps van ruig individualisme, waarin één persoon het alleen kan redden met zijn eigen wapens. In onze wereld – net als in de echte wereld – overleven mensen door samen te werken.

Hoewel we nog steeds genoeg spannende verhalen over weggelopen zombies en ondode gevechten zullen hebben, denk ik dat er waarschijnlijk ook ruimte zal zijn in ZR! universum voor een boog van 10 missies waarin je alle stickers en kleuren moet vinden die nodig zijn om een ​​uitbreidingsset in “Demons and Darkness” te voltooien; of een waarin je werkt om een ​​overwoekerde tuin weer mooi, bloeiend leven te geven; of creëer en beheer de eerste post-apocalyptische reizende bibliotheek terwijl je probeert uit te vinden wat er is gebeurd met de eerste bibliothecaris die op mysterieuze wijze verdween en alleen een reeks cryptische aantekeningen achterliet in een oud manuscript.

Ik denk tenslotte dat dit een goed moment is om na te denken over de wederopbouw na een reeks catastrofale gebeurtenissen.

Het verkopen van het verhaal per meter en niet per verhaalhaak is, denk ik, een indicator van een gebrek aan vertrouwen in de vorm. Het mag ons aan vertrouwen niet ontbreken. De spellen zijn de grootste entertainmentindustrie in de wereld. Als we serieus genomen willen worden, moeten we onszelf ook serieus nemen. Stop met praten over breedte, begin te praten over kwaliteit.

Wat te spelen

Het was onlangs de twintigste verjaardag van de Xbox 360, en een naam die op elke lijst met de beste games van de console voorkomt, is de dwangmatige retro twin-stick shooter Geometry Wars. Als je zoiets als dit wilt, moet je het onmiddellijk downloaden Kwaad eieen snelle twin-stick blaster met verbluffende beelden en geluidseffecten in Commodore 64-stijl. Schiet op alles wat beweegt, haal de linkertrekker over om aan te zetten en verzamel harten om in leven te blijven.

In eerste instantie is het een verbijsterende massa regenboogpixels, maar terwijl je door golf na golf van glitchy ruimteparasieten schiet, begin je de patronen van verschillende vijanden te begrijpen en power-ups te verdienen zoals het Executioner’s Sword, dat vijanden met een orbitale slag van laserdeeltjes stuurt. Evil Egg is verfijnd, opwindend, wild om naar te kijken en heeft zo’n briljant begrip van het genre en zijn unieke dynamiek. Het is gratis op Steam, maar ik verzoek je dringend dit te doen download het op Itch.io en noem uw prijs. Keith Stuart

Beschikbaar op: computer
Geschatte speelduur: Ruim 10 uur

Wat te lezen

• Er is veel over geschreven Paardenhet artistieke spel is onlangs verbannen van de digitale platforms Steam en Epic Games Store. Ik vond het vooral leuk dit artikel door Harper-schrijver Jay MacIntyre, die paarden, formalisme en de transervaring beschouwt. Het artikel slaagt erin zoveel elementen van de moderne gamingkritiek en de academische wereld naar voren te brengen, terwijl het een zeer persoonlijke reactie op het spel biedt.

• De meest interessante artikelen over retrogaming zijn de artikelen die verloren of bespotte titels opnieuw evalueren in plaats van simpelweg de klassiekers te vieren. Het was de Atari 2600-versie van Pac-Man slechtste spel ooit? Niet tweede deze overtuigende analyse van Garrett Martin van de AV Club die het ziet als een onbegrepen brutalistisch juweeltje. Ik ben het ermee eens.

• Het is ook leuk om te zien dat een legendarisch spel terecht op een interessante manier wordt geprezen. De BFI’s kijk naar de erfenis Van Tijdcrisis beschouwt het vuurwapenspel in relatie tot cinema, waarbij wordt verwezen naar Beverly Hills Cop en Run Lola Run in plaats van het simpelweg te vergelijken met Sega’s soortgelijke Virtua Cop.

Wat te klikken

Vraag blok

Dit komt van de lezer, Rebekka:

«Mijn bejaarde grootvaderhij komt ons bezoeken met Kerstmis en wil zien wat er tegenwoordig met de graphics van videogames gebeurt. Zijn er titels die je aanbeveelt waarmee hij prachtige plekken kan verkennen zonder te worden neergeschoten?! We hebben een PlayStation 5 en een enigszins verouderde pc.

Je beste optie hier is om op een van de grote avonturen in de open wereld te gaan en eenvoudigweg een gebied te vinden waar geen vijanden in de buurt zijn. Als u zich aanmeldt voor PlayStation Plus-extra’s je zou het prachtige kunnen downloaden en voorbereiden Cyberpunk 2077, Van Marvel Spider-Man, Geest van Tsushima OF Assassin’s Creed Valhalladie je redelijk snelle (en veilige) toegang geven tot ongelooflijke uitzichten. De dreiging van dreigend geweld zou je volledig kunnen omzeilen door bijvoorbeeld te kiezen voor een racegame ForzaHorizon 4 op pc (dat zich afspeelt in Groot-Brittannië, dus het kan zelfs enkele bekende scenario’s bevatten). Als alternatief, als visueel realisme niet zo belangrijk is als schoonheid, is een meer uitnodigende indietitel zoals HOI, Reis OF Vuurwacht zou wel eens kunnen passen. Ik hoop echt dat ze ze leuk vinden!

We zijn nog steeds op zoek naar jouw nominaties voor Spel van het Jaar voor een eindejaarsspecial. Laat ons de jouwe weten door op Beantwoorden te klikken of door ons een e-mail te sturen op pushbuttons@theguardian.com.