Deskundigen hebben de geheimen ontdekt achter enorme mysterieuze gaten in de buurt van Stonehenge.
En het zou een van de grootste prehistorische bouwwerken van Groot-Brittannië kunnen zijn.
De enorme putten zijn gerangschikt in een cirkel van meer dan twee kilometer breed en omringen de historische muren van Durrington en Woodhenge.
Er zijn minstens 16 gevonden.
Ze hebben elk een diameter van maximaal tien meter en een diepte van vijf meter.
Ze werden voor het eerst gevonden in 2020 en sindsdien proberen verbijsterde wetenschappers er meer over te weten te komen.
Meer informatie over Stonehenge
Archeologen zijn verder gegaan dan alleen het in kaart brengen van de gaten.
Met behulp van geavanceerde technologie konden ze bevestigen dat de structuur door de mens gemaakt was.
Elke kamer werd moeizaam gegraven en gevuld.
“De vaardigheid en moeite die niet alleen in het graven van de putten moet zijn gestoken, maar ook in het zo nauwkeurig plaatsen ervan in het landschap, is een wonder”, zegt professor Richard Bates van de Universiteit van St. Andrews, die aan het project deelnam.
“Als je bedenkt dat de putten over zo’n grote afstand verspreid zijn, is het feit dat ze in een bijna perfect cirkelvormig patroon zijn geplaatst echt opmerkelijk.”
Wetenschappers hebben ook kunnen achterhalen hoe oud dit allemaal is.
Er zijn aanwijzingen dat de putten dateren uit Laat Neolithicum periode, waardoor ze meer dan 4.000 jaar oud zijn.
Wat betreft de reden waarom ze werden gebouwd, wordt aangenomen dat de ring mogelijk heeft gediend als een soort grens om een heilig gebied met verbindingen naar de henge te omsluiten.
Deskundigen uit St. Andrews, Birmingham, Warwick, Bradford, Glasgow en de University of Wales Trinity Saint David namen deel aan het onderzoek.
“Recent onderzoek bevestigt dat de cirkel van putten rondom Durrington Walls ongekend is in Groot-Brittannië”, zegt professor Vince Gaffney, hoofdarcheoloog aan de Universiteit van Bradford.
“Deze kenmerken zijn niet simpelweg opgegraven en verlaten: ze maakten deel uit van een gestructureerd en monumentaal landschap dat spreekt over de complexiteit en verfijning van de neolithische samenleving.”
Hoe kwamen de stenen daar?
Het is een vraag die onderzoekers al eeuwenlang bezighoudt.
Er zijn bij Stonehenge twee soorten stenen: de grotere Sarsen-stenen en de kleinere “blauwe stenen”.
De sarsen wegen elk ongeveer 25 ton, waarbij de grootste steen, de Heel Stone, ongeveer 30 ton weegt.
De meest populaire theorie suggereert dat de rotsen op hun plaats werden verplaatst met behulp van touwen van plantaardige vezels en een houten A-frame.
Een andere theorie, geïnspireerd door de rotskoppen van Paaseiland, stelt dat de platen van Stonehenge met hendels heen en weer werden gezwaaid.
