Deze week stonden frietjes op het menu van het Witte Huis. “Als je om informatie vraagt NAAR DE en chips heeft Saoedi-Arabië een enorme behoefte aan rekenkracht”, aldus kroonprins Mohammed bin Salman (MBS). op een persconferentie Dinsdag met president Trump, waar hij een potentiële aankoop van Amerikaanse microchips ter waarde van $ 50 miljard naar voren bracht.
Het handelsdepartement van Trump ondertekend over de export van 70.000 geavanceerde microchips gemaakt door Nvidia naar staatsbedrijven op het gebied van kunstmatige intelligentie in de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) en Saoedi-Arabië. Het is dan ook geen wonder dat Nvidia-CEO Jensen Huang zich bij een groep technologiemagnaten, waaronder Elon Musk, Tim Cook en Michael Dell, voegde tijdens een diner ter ere van de Saoedische koninklijke familie.
Toen MBS op de vlucht terug naar Riyad zat, kon hij adverteren een nieuw partnerschap voor datacenters met Musk’s xAI en gevestigde joint ventures met bedrijven als Amazon en Cisco. De reeks deals van Silicon Valley met de olierijke Perzische Golfstaten staat centraal in de zogenaamde ‘AI-diplomatie’ – een politieke weddenschap dat de Verenigde Staten de toegang tot geselecteerde technologieën kunnen benutten om te concurreren met de bredere economische invloed van China.
“We zijn zeer geavanceerd op het gebied van kunstmatige intelligentie”, zei Trump hij kwam tussenbeide tijdens de persconferentie. “China zou op de tweede plaats staan, maar wij liggen ver voor.” Dit is een voortdurend refrein in zijn regering geweest. David Sacks, zijn AI-tsaar en durfkapitalist, heeft betoogd dat de verkoop van chips “zou kunnenhet machtsevenwicht in de regio verschuiven“, zoals de AI-diplomatie van het Witte Huis het stelt “scheidt China van het Midden-Oosten.”
Maar de realiteit is dat de Verenigde Staten op geen enkele manier Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten of andere Golfstaten kunnen aanspreken om hen ervan te overtuigen zich van China af te scheiden. De betrekkingen tussen China en de Golf zijn al diepgeworteld, waarbij de heersers van de Golf afhankelijk zijn van Chinese toeleveringsketens om ambitieuze visies op binnenlandse economische transformatie na te streven. Dus hoewel het aanbieden van toegang tot Nvidia-chips nuttig zou kunnen zijn bij het veiligstellen van de investeringen van de Golfstaten in de VS, zijn ze geenszins een ‘killer-app’ die gemakkelijk het Amerikaanse marktaandeel (of geopolitieke invloed) in de regio kan herstellen.
Op chips gebaseerde diplomatie
Het is gemakkelijk in te zien waarom olierijke Arabische monarchieën naar voren zijn gekomen als de belangrijkste proeftuin voor AI-diplomatie.
Saoedi-Arabië, de Emiraten en andere Golfregeerders willen hun huidige rijkdommen omzetten in bronnen van post-olie-inkomsten en invloed, waardoor hun strategische waarde voor de wereldmachten wordt vergroot route van de mondiale gegevensstroom– niet alleen olie – via de Perzische Golf.
Washington wil op zijn beurt die strategische waarde benutten en de Golf gebruiken als bruggenhoofd om de groeiende mondiale invloed van China tegen te gaan, door ervoor te zorgen dat Amerikaanse technologiebedrijven de cyberinfrastructuur van de Golf opbouwen en dat het kapitaal van de Golf op zijn beurt stroomt naar de Amerikaanse markten. Het achterhouden van tokens aan de Golfstaten, betoogt Sacks: “(deze staten) in de armen van China drijven“, helpen”creëer een Huawei-gordel en -wegin de Golf, een verwijzing naar het technologiebedrijf.
China bindt
Er kleeft echter een duidelijk probleem aan dit argument: de constituerende elementen van de strategie van de Golfregeerders Visies van AI ze worden meestal geproduceerd in China. Hoewel de Golfmonarchieën de economische samenwerking met China misschien bagatelliseren uit respect voor de Amerikaanse gevoeligheden, is het onwaarschijnlijk dat ze zich zullen inzetten voor een tweede Amerikaanse eeuw, tenzij er een grote verandering komt in wat de Verenigde Staten hen te bieden hebben.
Sinds 2010 is de Chinese import uit de Golfstaten toegenomen bijna verdrievoudigdhoewel de import uit de Verenigde Staten nauwelijks is toegenomen, en er weinig reden is om te verwachten dat deze trends in de nabije toekomst zullen omkeren val van de tarieven van Trump en China aanhoudende groei van de productie. Dit gaat verder dan goedkope commerciële goederen en omvat ook belangrijke onderdelen van de digitale of elektrische infrastructuur, zoals mobiele netwerken EN zonnepanelen.
Golfstaten hebben de import van halfgeleiders verhoogd als onderdeel van investeringen in de sector kenniseconomie-industrieën, datacentraen overheid elektronische diensten. De import van halfgeleiders in de Verenigde Arabische Emiraten groeide bijvoorbeeld van ongeveer 500 miljoen dollar aan jaarlijkse uitgaven van 2015 tot 2019 tot ruim 730 miljoen dollar van 2020 tot 2023, waarbij meer dan tweederde van de import in de afgelopen jaren afkomstig van Chinese bedrijven. De VAE hebben ook hun jaarlijkse import van hoogwaardige grafische chips uitgebreid tot bijna $1 miljard in 2023, waarbij Chinese bedrijven meer dan de helft van die waarde leveren.
Geopolitieke overlast
Het is dan ook geen wonder dat de Golfstaten weerstand hebben geboden aan de druk van Washington om zich “weg te trekken van China” op het gebied van economische samenwerking of zelfs veiligheid.
De Verenigde Arabische Emiraten hebben Washington bijvoorbeeld herhaaldelijk geërgerd vanwege de nauwe banden met China beschuldigingen dat hij gevoelige informatie over de Amerikaanse nationale veiligheidscapaciteiten aan Chinese bedrijven heeft bekendgemaakt. Hoewel het staats-AI-bedrijf G42 heeft beloofd de banden met de Chinese entiteit Huawei te verbreken als voorwaarde voor een samenwerking met Microsoft in 2024, deed het dit door zijn Chinese belangen te verkopen aan een ander staatsbedrijf uit de Emiraten, onder toezicht van dezelfde koninklijke familie van de Emiraten.
Zelfs Saoedi-Arabië, dat over het algemeen gevoeliger is voor de opvattingen van Amerikaanse politici over China, heeft zijn opties open gehouden vergeleken met Peking. Saoedische entiteiten blijven samenwerken met het in Hong Kong gevestigde SenseTime bij het ontwikkelen en implementeren van kunstmatige intelligentie, hoewel het bedrijf actief blijft Amerikaanse sancties vanwege zijn rol bij het toezicht op Chinese Oeigoeren.
Deze berichtgeving weerspiegelt ook de zorgen van de Golfregeerders over de blijvende kracht van de huidige technologische voordelen van de VS. In een tijd waarin de Verenigde Staten nieuwe beperkingen opleggen aan de Chinezen studenten EN geleerdende Verenigde Arabische Emiraten zijn hen verwelkomen aan zijn Mohamed bin Zayed Universiteit voor Kunstmatige Intelligentie.
De Golfstaten zullen alles doen wat nodig is om de deur open te houden voor Amerikaanse technologie totale corruptie– maar ze zullen IT bouwen in samenwerking met China, ongeacht wat de Verenigde Staten doen.
Kunnen ze het überhaupt bouwen?
Als we het raamwerk van ‘strategische concurrentie’ terzijde schuiven, komen er meer praktische vragen naar voren, zoals de vraag of de Golfstaten deze projecten kunnen implementeren en koesteren.
Terwijl de Verenigde Arabische Emiraten ermee wegkwamen complexe projecten voorheen zou de voorgestelde Stargate-campus van 5 gigawatt zijn geweest groter van het grootste AI-datacenter in en rond de Verenigde Staten 50 keer groter vergeleken met de grootste installatie in het land. Het door Saoedi-Arabië voorgestelde datacenterpartnerschap van 500 megawatt met xAI van Elon Musk is groter dan dat van het land geheel geïnstalleerd vermogen op dit moment, en het komt precies op het moment dat de monarchie stilletjes haar eigen monarchie in de steek laat mislukte megaprojecten van gisteren.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de bedrijven uit Silicon Valley deze deals nog steeds willen hebben, en of ze dat ook willen voldoende gestructureerdDergelijke partnerschappen zouden de Amerikaanse invloed kunnen versterken, samen met de economische invloed van China in de regio. Maar voorlopig is er geen niveau van directe investeringen vanuit de Verenigde Staten of een mate van technologiedeling die de Golfstaten van China zou kunnen verdrijven.
En dat betekent dat we lastige vragen moeten stellen over hoeveel de Verenigde Staten zich kunnen veroorloven om cruciale digitale infrastructuur te installeren een geopolitieke breuklijn voor de komende generaties.
