Wolharige mammoeten zijn een stap dichter bij hun terugkeer uit de dood nadat RNA uit een 39.000 jaar oud karkas werd gevonden.
De ontdekking uit de ijstijd werd gevonden in een van de tien gevangen wolharige mammoeten die werden bemonsterd uit de Siberische permafrost.
Zweedse wetenschappers hebben RNA uit de mammoet gehaald, wat wordt beschouwd als een belangrijke genetische doorbraak richting hun ‘de-extinctie“.
Dit RNA is het oudste ooit gevonden, twee keer zo oud als het vorige record dat afkomstig was van een 14.300 jaar oude wolvenhuid.
RNA maakt eiwitten in het lichaam en is net zo essentieel voor het leven als DNA, hoewel het moeilijker te bewaren en te verkrijgen is uit lang geleden gestorven dieren.
Pogingen om de De ijstijd de reus richtte zich vooral op verfijning DNA-monsters uit bevroren monsters.
Dit is echter slechts een deel van wat nodig is om mammoeten effectief van uitsterven te behoeden.
Met de gedetailleerde informatie die wordt geleverd door het RNA van een mammoet, zal het gemakkelijker zijn om de genen die door de wezens tot expressie worden gebracht, op een genuanceerder manier te begrijpen dan simpelweg door DNA wordt aangeleverd.
Tien exemplaren van wolharige mammoet werden verzameld door onderzoekers van de Universiteit van Stockholm in de hoop hun RNA in de Siberische permafrost te vinden.
Eén exemplaar, Yuka genaamd, bleek zo’n hoge kwaliteit RNA te hebben dat het de specifieke biologische functies van het dier beter kon begrijpen.
Dit was de belangrijkste hoop van het onderzoek, waardoor wetenschappers inzicht konden krijgen in waar genen zich in het genoom bevinden en hoe ze tot expressie worden gebracht, gereguleerd en functioneren, hun verschillende mutaties vergeleken met verwante huidige dieren, en hun skeletspiermetabolisme.
De hoofdauteur van het onderzoek, dr. Emilio Mármol Sánchez, zei tegen de Telegraph: “Dit is iets dat DNA alleen niet kan zeggen, en waarvoor RNA nodig is, tenminste als we gegevens van voldoende goede kwaliteit kunnen krijgen.”
De ontdekking werd gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Cell, dat ook waardevolle informatie zou kunnen opleveren over andere historische perioden, over middeleeuws onderzoek en over modern maar gedegradeerd DNA.
Co-auteur van de studie, professor Love Dalén, voegde hieraan toe: “Indirect is de studie relevant in de zin dat RNA-herstel in toekomstige studies nuttige informatie zou kunnen opleveren over welke genen belangrijk zijn voor de ontwikkeling van bepaalde eigenschappen.”
Dalén, hoogleraar evolutionaire genomica, erkent hoe RNA, hoewel niet direct relevant voor het proces de-extinctie legt nog steeds de basis voor toekomstige studies.
“Er zijn bijvoorbeeld vele tientallen genen in het genoom van zoogdieren die in verband zijn gebracht met haar en huid, maar we weten momenteel niet precies welke daarvan belangrijk waren bij mammoeten,” voegde hij eraan toe.
Verder “betrouwbaar bewijs” werd gevonden in de samenstelling van wolharige mammoet spier, met meer dan 300 eiwitcoderende mRNA’s samen met 60 verschillende microRNA’s.
Ze gaven wetenschappers informatie over hoe de spieren van het wezen waren georganiseerd en functioneel functioneerden.
Uit de gegevens bleek dat hun spieren op dezelfde manier functioneerden als moderne soorten zoals olifanten.
Via Yuka omvatte dit onder meer het feit dat ze voornamelijk langzame spieren had die waren ontworpen voor uithoudingsvermogen in plaats van voor explosieve bewegingen.
De onderzoekers voegden eraan toe dat ze door het zien van Yuka’s RNA niet alleen vaststelden dat ze beslist een man was, maar dat ze ‘misschien ook een glimp hadden opgevangen van de laatste pulsen’ van haar lichaam voordat ze stierf.
De ontdekking van RNA komt ruim een jaar nadat wetenschappers daar voor het eerst in slaagden reeks voor het eerst het genoom en de chromosomale structuren van een wolharige mammoet.
Het onderzoek werd mogelijk gemaakt door een perfecte storm van omstandigheden waardoor het DNA van de mammoet in een glasachtige staat bleef.
Een internationaal onderzoeksteam heeft chromosomen gehaald uit 52.000 jaar oude overblijfselen die zes jaar geleden in het noordoosten van Siberië zijn ontdekt.
De mammoet was kort na zijn dood ‘gevriesdroogd’ en was vreemd genoeg goed bewaard gebleven, waardoor het een ideaal exemplaar was.
